🔸 امام علی‌بن‌موسی الرضا علیه‌الصلاةوالسلام به یکی از یاران خود فرمود: «رَحِمَ اللهُ عَبداً اَحيا اَمرَنا» رحمت خدا بر آن‌کسی‌که امر ما را، مطلب ما را زنده کند. این راوی می‌گوید: «فَقُلتُ لَهُ وَ كَيفَ يُحيی اَمرَكُم‏» چطور می‌شود که امر شما، مطلب شما، موضوعِ موردِ اهتمام شما زنده شود؟ [امام می‌فرمایند:] «قالَ يَتَعَلَّمُ عُلومَنا وَ يُعَلِّمُهَا النّاسَ‏» علوم ما را فرابگیرند، معارف اهل‌بیت را فرابگیرند، آن را به مردم، به دل‌های مشتاق، به ذهن‌های جستجوگر منتقل کنند. «فَاِنَّ النّاسَ لَو عَلِموا مَحاسِنَ كَلامِنا لَاتَّبَعونا». ۱۳۸۹/۸/۳ 📚کتاب محضر رئوف/ زندگانی امام رضا علیه‌السلام/ سیرۀ مبارزاتی علی‌بن‌موسی الرضا؛ «مبارزۀ علمی و تبلیغاتی» @sahba_nashr

🔰 ششم تیرماه، سالروزِ ترورِ نافرجام حضرت آقا، در مسجد ابوذر تهران @sahba_nashr

📚 کتاب خانواده در منظومۀ نظرات راهبردی رهبر انقلاب دربارۀ سبک زندگی، اولین عنوانی که ایشان مطرح می‌کنند «خانواده» است. آیت‌الله خامنه‌ای، به خانواده به‌عنوان سلول بنيادينی می‌نگرند که بافت‌های جامعه را ایجاد می‌کند. در تنظیم این کتاب، بیش از یکصد سخنرانی آقا، به کار رفته است. سخنان ایشان در این کتاب حاوی مطالبی با موضوع فلسفه و اهميت ازدواج، تفاوت نظر اسلام و غرب دربارۀ ازدواج، تفاوت‌ها و جايگاه مرد و زن در خانواده و… است. 📲 ارسالی از مخاطبان عزیز صهبا @sahba_nashr

🔸 آنچه که برای کشور ما و برای عناصر فرهنگی مهم است، گسترش کیفی فرهنگ است. یعنی تربیت شاعر، نویسنده، هنرمند و تربیت کسانی که بتوانند تولید هنری کنند و پایگاه هنری را پیش ببرند. اینها لازم است. با تشویق هنرمندان، با شناختن استعداد‌ها، با باز‌کردن میدان کار برای آنان. ۱۳۷۵/۶/۲۸ 📚 دغدغه‌های فرهنگی/ فصل سوم/ فرهنگ و هنر ایران و انقلاب @sahba_nashr

🔰 سالروز تدفین پدرِ حضرت آقا @sahba_nashr

🔰 پدرِ مقام معظم رهبری، شانزدهم آذر ۱۲۷۴ در نجف اشرف به دنیا آمدند. پدرِ ایشان، حاج سید حسین خامنه‌ای که برای مدتی به نجف مهاجرت کرده بودند، در زمان کودکی سید جواد به تبریز بازمی‌گردند. حاج سيد جواد، تحصیلات دینی خود را در شهر تبریز و در جوار پدر بزرگوارشان آغاز می‌کنند. چند سال بعد از فوت پدرشان، برای زیارت، به مشهد که می‌روند، آنجا به فضای علمی و طلبگی مشهد، علاقه‌مند می‌شوند. نُه ماه در مشهد می‌مانند. بعد به ‏تبریز بازمی‌گردند تا برای اقامت دائمی در مشهد از مادرشان کسب اجازه کنند. به تبریز که می‌رسند، می‌بینند مادرشان فوت کرده است. یک سال بعد از فوت مادر، همراه همسر خود به مشهد رفته و در آنجا سکونت می‌کنند. در مشهد، دروس طلبگی خود را ادامه می‌دهند. بعد، در سن سی‌ودوسالگی به نجف می‌روند و تا سال ۱۳۵۱ قمری، آنجا می‌مانند. در این مدت، از درس میرزای نائینی و سید ابوالحسن اصفهانی و محمدحسین غروی اصفهانی(کمپانی) و آقا ضیاء عراقی بهره‌ می‌برند و از همۀ این بزرگان، اجازۀ اجتهاد می‌گیرند. سپس به مشهد بازگشته و مشغول تدریس می‌شوند. آیت‌الله سید جواد خامنه‌ای در مشهد، علاوه بر تدریس، در دو مسجد، امام‌جماعت بودند؛ صبح‌ها در مسجد گوهرشاد نماز می‌خواندند و ظهرها و شب‌ها در مسجد صدیقی‌ها. برنامۀ حاج سید جواد آقا، تا سال‌های متمادی این‌چنین بود که هر روز پیش از نماز صبح، به حرم مطهر امام رضا مشرف ‌شوند و پس از زیارت، برای اقامۀ نماز صبح، به مسجد گوهرشاد بروند. از نظر سیاسی نیز ایشان همچون بسیاری از علما، نسبت به دستگاه پهلوی، بغض و کینه داشتند. و با وجودِ دعوت‌های عمومی و خصوصی زیادی که از ایشان می‌شد، هرگز در هیچ جلسه‌ای شرکت نکرد. سال ۶۱، حضرت آقا در مصاحبه‌ای با مرکز اسناد انقلاب اسلامی، دربارۀ پدرشان می‌فرمایند: معتقد بود که اینها طاغوتند، اینها بدند، اینها ظالمند و به اینها به‌هیچ‌وجه نباید نزدیک شد. پای این حرف ایشان ایستاده بود. هرگز پول از آن دستگاه نگرفت. می‌‌دانید آن دستگاه‌ها گاهی پول‌هایی برای علما می‌فرستادند. در مشهد این‌طور بود که برای همۀ علما می‌‌فرستادند. شاید بتوانم بگویم تنها کسی‌که این پول را نگرفت یا جزو معدود کسانی‌که نگرفتند پدر من بود. بااینکه وضع زندگی‌اش هم خوب نبود و در عُسرت زندگی می‌کرد، هیچ‌وقت به اینها نزدیک نشد. این جزو به‌اصطلاح آن امتیازات ایشان هست که ما همیشه در ذهنمان، این، با یک عظمتی تلقی شده. سرانجام، حاج سیدجواد خامنه‌ای در ۱۴ تیرماه ۶۵ دارفانی را وداع گفتند و در رواق توحیدخانه حرم مطهر امام رئوف به خاک سپرده شدند. @sahba_nashr

🔶 امام را دارند علی‌الظاهر! با آقایی، با کمال عزت و احترام از مدینه می‌برند خراسان. برای اینکه ولیعهدش کنند علی‌الظاهر! اما حضرت در مدینه، مردم را گریه می‌اندازد. حضرت جمع می‌کند کنیزها و خدمه و اهل‌بیت و همۀ فرزندان را، برادران و خویشاوندان و اهل خودش را و می‌گوید بر من گریه کنید! تعجب می‌کنند؛ یکی می‌گوید مثلاً یا اباالحسن، گریه سر راه مسافر میمنت ندارد ـ همین‌هایی که شنیدید ـ بعد حضرت می‌گویند بله، او مسافری است که امید برگشتن داشته باشد! یعنی چه؟ یعنی من امید برگشتن ندارم. یعنی چه؟ یعنی مأمون دارد من را می‌برد که بکُشد. پس ببینید، بااینکه با عزت و با احترام دارد حرکت می‌کند حضرت، آن اثرِ با زور و با فشار بُرده‌شدن را در مدینه باقی می‌گذارد و می‌رود. می‌رود حرم رسول‌الله با وضع گریه‌آلودی خداحافظی می‌کند از پیغمبر، و راه می‌افتد می‌رود. ۱۳۶۰/۹/۲۶ 📚حلقات «انسان۲۵۰ساله»/ حلقۀ سوم/ ۷۳. گسترش فراگیر شبکۀ تشیّع در زمانۀ امام رضا @sahba_nashr

🔸کتاب «چُغُک» داستانی است مستند دربارۀ حوادث روزهای نهم و دهم دی‌ماه ۱۳۵۷ در مشهد مقدس. سبک داستانی کتاب، سبکی است که بیشتر با عنوان «سینما رُمان» شناخته می‌شود؛ سبکی که در آن نقاشی‌ها، پا به ‌پای متن جلو می‌آیند و خود، مستقلاً، روایت‌گرِ قسمتی از داستان می‌شوند. این داستان بر سه پایۀ اصلی استوار است: اول، وقایعی که در این دو روز در مشهد مقدس اتفاق افتاده بود؛ که بخش اعظم و مهم آن وقایع، در داستان آمده است. دوم، خاطرات آیت‌الله خامنه‌ای از ماجراهای نهم و دهم دی‌ماه. و سوم، شخصیت نوجوانِ زبر و زرنگی که در آن ایام، چُغُک نامیده می‌شد. 📚کتاب چُغُک @sahba_nashr

🔶️ این بزرگوار نمودار و نشانۀ مقاومت است. انسان بزرگی‌ست که تمام دوران کوتاه زندگی‌اش با قدرت مزوّر و ریاکارِ خلیفۀ عباسی، مأمون، مقابله و معارضه کرد و هرگز قدمی عقب‌نشینی نکرد و تمام شرایط دشوار را تحمل کرد و با همۀ شیوه‌های مبارزۀ ممکن، مبارزه کرد. اولین کسی بود که به‌طور علنی بحث آزاد را بنیان‌گذاری کرد. در محضر مأمون عباسی، با علما و داعیه‌داران و مدعیان و موجّهان، دربارۀ دقیق‌ترین مسائل حرف زد و استدلال کرد و برتری خود را و حقانیت سخن خود را ثابت کرد. بحث آزاد، میراث اسلامی ماست، بحث آزاد در زمان ائمۀ هدی رایج بوده است و در زمان امام جواد به‌وسیلۀ آن امام بزرگوار با آن شکلِ نظیف انجام گرفته است. ١۳۶۰/۲/۲۵ 📚حلقات «انسان ۲۵۰ساله»/ حلقۀ دوم/ فصل امام جواد، امام هادی و امام عسکری علیهم‎السلام @sahba_nashr

🔘 منتخبی از مجموعۀ اسناد حَلَقات «انسان ۲۵۰ساله» قطعۀ سی‌وهفتم: نقش امام جواد در زندگی ۲۵۰ سالۀ ائمۀ اطهار (۱) سخنرانی در تاریخ ۱۳۶۴/۵/۲۶

🔶 ازدواج را شرع مقدس اسلام براى زن‌ها و مرد‌ها لازم دانسته، زیراكه قوام زندگى بشر به تشكیل خانواده است و تشكیل خانواده هم، بسته به ازدواج است، و لذا در همۀ ملت‌ها و ادیان و مذاهب، ازدواج هست. ۱۳۶۲/۱۲/۱۲ 📚کتاب خانواده @sahba_nashr