👆 با تشکر از همه دوستانی که در این بحث ما مشارکت داشتند

#دعا_بیستم_12 بسم الله الرحمن الرحيم اللهم اجعلنى اصول بك عند الضروره بار الها! در موقعى كه ضرورت ايجاب مى‏كند حركتى سريع و جدى داشته باشم مرا به گونه‏اى قرار ده كه فقط از تو مدد و كمك بخواهم،

اصول بک؛به تعبیر دیگر می شود «ففروا الی الله». #فرار به سمت خدا کنید عند الضرورة؛به عبارت دیگر می شود:هنگام گناه». خداوند به پیامبرش،دستور می دهد:به مردم بگو« فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ ۖ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ » بسوی خداوند بگریزید. #فرار و گریختن از چه؟ معنای این عبارت را،کسانی بهتر درک می کنند که در دام شیطان وگناه افتاده اند،وقتی متوجه سرنوشت اندوهبار خویش می شوند،متحیراند که چه کنند؟....گاه گرفتاری دام،آنقدر پیچیده است که راه پس وپیش نداری... امام سجاد علیه السلام،راهنمایی می کنند«این گونه دعا کن»مرا چنان قرار ده که به سوی تو بگریزم.همین گریختن به سوی اورا نیز باید از خودش بخواهی..

يكى از مراتب و درجات توحيد كه افراد باايمان واجد آن هستند و در باطن عقيده دارند «#توحيد افعالى» است، يعنى فعال ما يشاء در تمام عوالم هستى، ذات اقدس الهى است، اوست كه در سراسر جهان وجود حاكم مطلق است، اگر چيزى را اراده فرمايد تحقق مى‏يابد و اگر نخواهد جامه‏ى عمل نمى‏پوشد : خدا كشتى آنجا كه خواهد برد اگر ناخدا جامه بر تن درد اگر تيغ عالم بجنبد ز جا نبرد رگى تا نخواهد خدا حضرت ابراهيم خليل (ع) وقتى در مقام بيان #توحيد افعالى سخن مى‏گويد اينچنين بيان مى‏نمايد: الذى خلقنى فهو يهدين، و الذى هو يطعمنى و يسقين، و اذا مرضت فهو يشفين، و الذى يميتنى ثم يحيين، و الذى اطمع ان يغفرلى خطيئتى يوم الدين. اوست كه خالق و هادى من است، اوست كه در گرسنگى و تشنگى به من غذا و آب مى‏دهد، اوست كه چون بيمار شدم شفايم عطا مى‏كند، اوست كه مرا مى‏ميراند و در قيامت حياتم مى‏بخشد، اوست كه اميدوارم خطايم را در روز جزا مورد عفو و بخشش قرار دهد.

جهانى كه در آن زندگى مى‏كنيم عالم وسايل و اسباب است و براى دست يافتن به هر مقصود و مطلوبى بايد در آغاز اسباب و وسايل آن را آماده نمود و اين سخن مورد قبول همه‏ى الهيون و ماديون است، با اين تفاوت كه : ماديون، مجموع جهان و كليه‏ى وسايل و اسباب آن را پديده‏ى تصادف و اتفاق مى‏دانند و هر سببى را در انجام كار خود مستقل و اصيل مى‏شناسند، اما الهيون تمام عالم و كليه‏ى اسباب آن را آفريده‏ى خدا مى‏دانند و عقيده دارند كه هر سببى با علم و اجازه‏ى بارى‏تعالى انجام وظيفه مى‏نمايد. و البلد الطيب يخرج نباته باذن ربه. زمين پاك و شايسته‏ى كشاورزى به اذن خداوند، گياه را در آغوش خود مى‏پرورد و با اجازه‏ى او سر از خاك بيرون مى‏كند.

وسايل و اسباب عادى، مجراى فيض حضرت بارى‏تعالى است و مومنين به #توحيد افعالى بايد متوجه باشند كه خداوند به وسايل و اسبابى كه در نظام خلقت قرار داده آنقدر عنايت دارد كه ابا مى‏كند فيضهاى خود را از غير مجارى عادى به درخواست‏كنندگان اعطا فرمايد.

امام سجاد (ع) فرمود: حضرت موسى بن عمران از رهگذرى عبور كرد. مردى را ديد كه دست به سوى آسمان برداشته و خدا را مى‏خواند. موسى (ع) از پى كار خود رفت و پس از هفت روز مراجعت نمود. مشاهده كرد او همچنان دست به آسمان دارد و دعا مى‏كند. موسى عرض كرد :بار الها! اين بنده هفت روز است دعا مى‏كند كه حاجتش را برآورى و تو خواسته‏اش را اجابت ننموده‏اى. خداوند به موسى وحى فرستاد كه : اگر او مرا آنقدر بخواند كه دستش بيفتد و زبانش قطع شود دعايش را مستجاب نمى‏كنم ، مگر از راهى كه مقرر داشته‏ام برود و مرا بخواند.

وسايطى را كه خداوند در نظام تكوين مقرر فرموده مجارى فيض اوست و افراد باايمان، عطاياى الهى را از راه آن مجارى طلب مى‏كنند، رزاق ذات اقدس الهى است اما مجراى رزق، كشاورزى و دامدارى و پرورش درختان ميوه است. كسى كه آب و خاك و قدرت كار دارد بايد رزق خود را از مجارى تعيين شده به دست آورد، اگر چنين انسانى وظيفه‏ى خود را انجام ندهد و بخواهد با دعا از خداوند رازق درخواست روزى نمايد، مطرود درگاه الهى خواهد بود و دعايش قابل استجابت نيست. على (ع) مى‏فرمود: كسى كه آب و خاك در اختيار دارد و با وجود آن فقير و تهيدست است، نفرين باد بر او.

شفادهنده‏ ى بيماريها خداوند است. براى نيل به عافيت و سلامت در مرحله‏ى اول بايد از نيروى دفاع طبيعت كه مجراى فيض الهى است استفاده نمود، بدن را به حال خود واگذارد تا شفاى خداوند را به دست آورد، و اگر مزاج نتوانست در مقابل بيمارى مقاومت كند بايد از راه طبيب و دوا فيض شفا را دريافت نمود. رسول اكرم (ص) مى‏فرمود: مادامى كه بدنت قدرت تحمل بيمارى را دارد از دوا اجتناب كن و زمانى كه نتوانست مرض را تحمل نمايد از دارو استفاده كن.

به مشيت حكيمانه‏ ى حضرت بارى‏تعالى در نظام تشريع نيز همانند نظام تكوين، مجارى خاصى براى كسب فيض از خداوند مقرر گرديده است. كسى كه خواستار عطيه‏ ی تشريعى است بايد آن را از مجرا و طريقى كه تعيين فرموده است طلب نمايد. مسلمانان جهان همه روزه چندين بار در فرايض يوميه مى‏خوانند: اياك نعبد و اياك نستعين، بار الها! فقط تو را مى‏پرستم و فقط از تو استعانت مى‏جويم. يارى خواستن از خداوند در مواقع مختلف، مجارى گوناگون دارد، در يك جا فرموده است: و استعينوا بالصبر و الصلوه، از راه روزه و نماز يارى خداوند را طلب نماييد. در واقع مى‏خواهد بفرمايد روزه و نماز در مجراى تشريعى است كه افراد باايمان با استفاده از آن دو مى‏توانند خود را مشمول فيض بارى و نصرت خداوند قرار دهند. امام صادق (ع) فرموده: چه مانع مى‏شود يكى از شما را كه وقتى اندوه و غمى از غمهاى دنيا در دلش جاى گرفت وضو بگيرد و به مسجد برود، دو ركعت نماز بخواند و از پيشگاه خداوند رفع آن اندوه را طلب نمايد. سپس حضرت، آيه‏ى ذكر شده را كه فرموده: از صبر و نماز يارى بخواهيد، قرائت نمود.

خداوند در قرآن شريف به طور موكد فرموده است: انا لننصر رسلنا و الذين آمنوا فى الحيوه الدنيا. البته ما پيمبران خود و همچنين آنان را كه ايمان آورده‏اند در دار دنيا نصرت و يارى مى‏نماييم، يارى و نصرت خداوند نسبت به پيمبر اسلام (ص) و مسلمانان در طول سنين نبوت آن حضرت به گونه‏هاى مختلف و از مجارى متعدد صورت گرفته است

در يك مورد، مجراى فيض نصرت خداوند، عوامل طبيعى و مجارى تكوينى بوده و در مورد ديگر، عامل انسانى و مجراى ايمانى. در #جنگ_احزاب، گروههاى مختلف مشركين با يكديگر متحد شدند و براى نابود ساختن اسلام و مسلمين مصمم گشتند. آنان از نظر عدد و جمعيت، سلاح و مركب، خواربار و تجهيزات لازم، و خلاصه از جميع وسايل و اسباب پيروزى بر مسلمين تقدم داشتند و در آن موقع، مسلمانها از هر جهت ضعيفتر از مشركين بودند. بر اساس محاسبه‏ى عادى وضع نابرابر مسلمين و مشركين، شكست مسلمانان قطعى به نظر مى‏رسيد. در اين موقع حساس رسول اكرم (ص) دست به دعا برداشت و از خداوند استنصار نمود. جبرئيل (ع) نازل شد، به پيمبر عرض كرد: خداوند گفته‏ى تو و دعايت را شنيد، خواسته‏ات را اجابت نمود و هراس و نگرانيت را كه از دشمن داشتى برطرف ساخت. رسول اكرم (ص) براى آنكه از جريان امر آگاه گردد و بداند نصرت بارى‏تعالى چگونه بوده است به حذيفه ماموريت داد برود در لشگرگاه مشركين و ماوقع را از نزديك مشاهده كند و در مراجعت جريان امر را به عرض رسول اكرم برساند و مسلمانان را نيز از حمايت خداوند و نصرت بارى‏تعالى آگاه سازد. لشگرگاه مشركين در صحراى وسيعى در خارج شهر مدينه بود. در آنجا خيمه‏ها را با نظم و ترتيب برپا نموده، اسبها و شترها را در نقطه‏هاى مناسبى اسكان داده، سربازها در جايگاههاى خود در حال استراحت بودند. در نقطه‏هاى مختلف، بيش و كم آتشهايى براى پختن غذا و ديگر حوايج خود افروخته بودند. ناگهان در تاريكى شب بادى بسيار شديد وزيدن گرفت و با خودش سنگريزه و شن مى‏آورد و بر سر و صورت افراد مى‏كوفت. وزش باد در محيط لشكرگاه به حدى بود كه خيمه‏ها را از جاى كند، آتشها را پراكنده نمود و قسمتى از خيمه‏هاى فروريخته، طعمه‏ى حريق گرديد. خلاصه بر اثر اين بلاى آسمانى تمام تشكيلات مشركين به هم ريخت، وحشت و نگرانى آنچنان سپاه كفر را فراگرفت كه نه تنها از پيروزى در جنگ مايوس شدند بلكه هر فردى حيات خود را در معرض خطر مى‏ديد و به فكر اين بود هر طور كه ممكن است محيط خطر را ترك گويد و جان سالمى را به در برد. حذيفه موقعى به محل ماموريت خود رسيد كه تمام سازمانهاى دشمن ويران شده بود و سران مشركين با اضطراب و نگرانى شديد در فكر فرار بودند. ابوسفيان به پا خاست و به طرف مركب خود حركت كرد و با فرياد بلند، قريش را مخاطب قرار داد و گفت: عجله كنيد و خود را نجات دهيد. سپس طلحه‏ى ازدى گفت: محمد براى شما شر بزرگى طلب نموده است. آنگاه به طرف مركب خود حركت كرد و فرياد زده، بنى‏اشجع را مخاطب ساخت و گفت: عجله كنيد و جان خود را به در بريد. بعضى ديگر از روساى مشركين چنين كردند، و خلاصه احزاب پراكنده شدند و رفتند، و حذيفه به مدينه مراجعت نمود و جريان امر را به حضرت رسول اكرم (ص) اطلاع داد. مجراى فيض نصرت حضرت بارى‏تعالى در اين مورد وزش باد و پراكنده نمودن سنگريزه و شن و خلاصه عوامل تكوينى و طبيعى بود. در بعضى از موارد مجراى نصرت خداوند عامل انسانى و همكارى مردم مومن با رسول اكرم (ص) بوده است و خداوند اين مطلب را با عبارتى كوتاه در قرآن شريف به پيشواى بزرگ اسلام فرموده است: يا ايها النبى! حسبك الله و من اتبعك من المومنين. اى نبى معظم! كفايت‏كننده‏ى امر تو خداوند است و آن اشخاص باايمانى كه از تو پيروى مى‏نمايند.