#خدایا.... https://eitaa.com/sahife2/53644

مجموعه #یاد_خدا 15 🙏يا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِينَ اى آن كه يادش، براى يادكنندگان مجد و بزرگوارى است 👤استاد#شجاعی #عباسی ولدی 🆔 @sahife2

#ختم_روزانه_صحیفه_سجادیه در 70 روز #دور_اول #روز_35 دعای #سی_یک از #دعا_سی_یک_19 اللَّهُمَّ وَ إِنَّهُ لا وَفَاءَ لِى بِالتَّوْبَةِ تا آخر دعا https://eitaa.com/sahife2/44714 https://eitaa.com/sahife2/27286 @sahife

#دعا_سی_یک_20 🔹 فَاجْعَلْ تَوْبَتِى هَذِهِ تَوْبَةً لا أَحْتَاجُ بَعْدَهَا إِلَى تَوْبَةٍ، تَوْبَةً مُوجِبَةً لِمَحْوِ مَا سَلَفَ، وَ السَّلامَةِ فِيمَا بَقِىَ. 🔹 https://eitaa.com/sahife2/27286

با تشکر از همه دوستان مشارکت کننده در بحث (برداشت من) ( نویسنده - خواننده و نشر دهنده این کلام نورانی ) اجرتان با صاحب این کتاب با عظمت امام سجاد علیه السلام

بسم الله الرحمن الرحيم اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ نَبِّهْنِي لِذِكْرِكَ فِي أَوْقَاتِ الْغَفْلَةِ

حضرت سيد الساجدين، زين ‏العابدين عليه ‏السلام، در اين قطعه دعا، از پيشگاه الهى می‏خواهد كه بر محمد و آلش درود فرستد. سپس يك درخواست از ذات اقدس الهى می‏نمايد و عرض می‏كند: بار الها! در مواقع #غفلت به من آگاهى و توجه عطا فرما تا همواره به ياد تو باشم.

خداوند بر محمد وآلش دورود فرست و در لحظه های غفلت مرا با یاد خود آگاه کن. آفت اصلی کمال انسان،غفلت است یعنی غفلت از یاد خداوند.هشدار امام علیه السلام هم به همین جهت است. انسانی که هدف از خلقت او،رشد و رسیدن به قرب الهی است یا از ابتدا دچار غفلت شده و اصلا در مسیر کمال قرار نمی گیرد یا پس از آن که در مسیر قرار گرفت دچار غفلت می شود. از طرفی انسان دو حالت دارد یا در حال ذکر است یعنی یاد خداوند. یا درحال غفلت است یعنی توجه به نفس،یعنی مشغول غیر خداوند. واین همان زمان طلایی برای شیطان است،از فرصت استفاده کرده اندوخته یا حتی سرمایه انسان را می رباید،در همین زمان است که «گناه»رخ می دهد.گناه هم یعنی دور شدن از مسیر رشد. این دسته از فراز دعا،توضیح «الهی لا تکلنی الی نفسی »است که به آن پرداخته میشود.

در جمله‏ ى دعا ى امام (علیه السلام) دو كلمه آمده است يكى كلمه‏ ى «#غفلت» است و آن ديگر كلمه‏ ى «#ذكر».

«#غفلت» راغب می‏گويد: «الغفله» سهو يعترى الانسان من قله التحفظ و التيقظ. «غفلت» سهوى است كه بر اثر قلت تحفظ و كمی بيدار دلى بر انسان غلبه می‏كند.

همه‏ ى غفلتها از نظر شرع و عقل يكسان نيستند، **بعضى از غفلتها در امور دينى و تشريعى يا امور تكوينى و طبيعى روى می‏دهد و انسان غافل سهوا قدمی برخلاف برمی‏دارد. در اين قبيل مواقع، شخصى كه بر اثر غفلت، تخلف نموده، نه استحقاق كيفر دارد و نه شايسته‏ ى توبيخ است. اين سهو، مستند به ساختمان طبيعى است كه گاه آدمی دچار آن می‏گردد. مثلا روزه ‏دارى بسيار متدين از اول ماه رمضان به منظور اطاعت از امر اله ى قصد روزه نموده و طبق وظيفه‏ ى شرعى امساك می‏كند، اما در يكى از روزها سهوا و بدون اينكه ماه رمضان در خاطرش باشد، غفلت نموده و آب خورده است. روزه‏ ى وى با اين عمل سهو باطل نمی‏شود و كفاره‏اى به عهده‏اش نمی‏آيد. گاه يك فرد بر اثر بيمارى جهاز هاضمه نزد طبيب می‏رود، او دستورهايى می‏دهد، از آن جمله می‏گويد حتما بايد از ميوه و سبزى خام پرهيز نمايى. مريض دستورهاى پزشك را به كار می‏بندد، ولى در خلال ايام بيمارى يك بار دچار غفلت می‏شود و قدرى ميوه‏ ى خام می‏خورد. او در اين عمل نمی‏خواسته از دستور طبيب معالج سر باز زند، بلكه بر اثر سهو طبيعى مرتكب تخلف گرديده است. ناگفته نماند سهو در انجام عملى، اثر وضعى آن عمل را از بين نمی‏برد، مريضى كه به عوارض جهاز هاضمه مبتلاست و به دستور پزشك موظف است از خوردن ميوه و سبز ى خام اجتناب نمايد، اگر سهوا قدرى ميوه خورد، اثر بد آن به علت غفلت بيمار زايل نمی‏شود. در شرع اسلام نيز اگر كسى مال ديگرى را سهوا و به طور ناآگاه تلف نمايد، چون سوء نيت نداشته، مرتكب گناه نشده است، ولى ضمان آن در جاى خود محفوظ است و بايد قيمت آن مال تلف شده را بپردازد.

**گاهى كلمه‏ ى #غفلت در روايات به كار برده شده و مقصود، عدم توجه مسلمانان به محاسبه‏ ى نفس خويشتن و تسامح در بررسى اعمال روزانه‏اى است كه مرتكب شده‏اند. على (علیه السلام) فرموده: من حاسب نفسه ربح، و من غفل عنها خسر. كسى كه حساب نفس خود را برسد، سود می‏برد و اگر از نفس خود غافل شود، زيان می‏بيند. و نيز فرموده است: دوام الغفله تعمی البصيره. غفلت هميشگى، چشم بصيرت آدمی را نابينا می‏كند.