eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
4.9هزار دنبال‌کننده
16.7هزار عکس
2.5هزار ویدیو
1.6هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
1 ⏺ اعتقاد به اين كه و يك امر ذاتى است كه همراه انسان متولّد مى‏شود پندارى بيش نيست، چرا كه برخلاف دعوت همه انبيا و تلاش‏هاى همه راهنمايان بشر است، بلكه اين پندار واهى براى فرار از زير بار مسئوليت و توجيه اعمال خلاف و تبهكارى‏ها درست شده است و يا براى تفسير موارد ناآگاهى‏ها مى‏باشد. براى شناخت بهتر، بايد انديشه كنيم كه ساختار شخصيّتى هر كسى چگونه شكل مى‏گيرد: سه عامل اساسى در تشكيل شخصيت هر انسانى نقش اساسى و فراوانى دارد، و هر كسى بخواهد خودش را بشناسد يا نسبت به ديگرى شناخت پيدا كند، بايد به اين سه عامل توجّه عميق و دقيقى بنمايد: عامل اوّل، وراثت: بايد ببيند پدر و مادر و اجدادش چه كسانى بوده‏اند، پدر و مادر نقش مهمى در انعقاد نطفه سالم يا غيرسالم دارند، اگر پدر و مادر متديّن و با خدا باشند و روح و جان آنها آميخته به عبادت الهى باشد، فرزندى هم كه با اين نطفه پاك بسته شده در مسير الهى قدم برمى‏دارد يا حداقلّ گرايش و سمت و سويش به سوى كارهاى خدايى و اعمال عبادى، بيشتر است. و اگر پدر و مادر انسان‏هاى ناپاك و لاابالى باشند و با اين روحيّه نطفه منعقد شود فرزندى هم كه متولّد شود، گرايش به مسير انحراف و تباهى دارد، پس پدر و مادر مى‏توانند باعث خوشبختى يا بدبختى فرزند شوند. عامل دوّم، تربيت: گاهى از نظر وراثت مشكلى نيست، ولى بر اثر تربيت ناصحيح و عدم توجّه به تربيت اسلامى فرزند، او را در مسير شقاوت و بدبختى قرار مى‏دهيم هم چنان كه عكس آن نيز متصوّر است، ممكن است افرادى از نظر وراثت و نسب پدر و مادر خوبى نداشته ولى بر اثر تربيت صحيح و قرار گرفتن در دامان اسلام و ديانت، به سوى كمال و خوشبختى قدم برداشته و به سعادت رسيده‏اند كه نمونه‏هاى آن در تاريخ فراوان است. پسر نوح با بدان بنشست خاندان نبوّتش گم شد سگ اصحاب كهف روزى چند پى نيكان گرفت و مردم شد ( شيرازى) 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 12 ، ص: 35 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
🙏 خدایا ما را اهل و قرار ده نه اهل نه !! 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
41 ‏ 1 ✳️ شدت و و بزرگى نامحدود آن در ذات عمل سبب دخول در آتش است. امام على عليه السلام فرمود: وارِدُ النَّارِ مُؤبَّدُ الشَّقاءِ. آن كه به دوزخ درآيد براى هميشه بدبخت است. اعطاى آرامش و امنيت از سوى حق تعالى در قيامت، تنها در گرو ايمنى از شر نفس و ايمنى ديگران از شر نفس او در دنياست. كسى كه از نفس اماره خود در امان نيست و ديگران از بازى‏هاى نفسانى او امنيت ندارند هرگز در روز معاد به نجات دست نمى‏يابد. امروز روز عمل و شتاب در گردآورى گنجينه‏هاى ثواب و خير است. امروز مى‏توان به در خانه خدا رفت و براى آينده خود محصولى كاشت تا در روز جزا حرمان درو نكنى و حسرت نخورى. چه بسيار حضرت حق تعالى هشدار داد و فرمود: فَأَنذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّى‏* لَايَصْلهَآ إِلَّا الْأَشْقَى* الَّذِى كَذَّبَ وَ تَوَلَّى‏» «لیل 14» پس شما را از آتشى كه زبانه مى‏كشد بيم مى‏دهم.* [كه‏] جز ‏ ترين مردم در آن در نيايند.* همان كه [دين را] تكذيب كرد و از آن روى گردانيد. شقاوت به معناى فراهم آوردن اسباب كيفر و مجازات و بلاست و شقاوتمندان در دل دوزخ و انواع عذاب‏ها گرفتارند كه نتيجه اعمال و گفتار و نيّات انسان در دنياست. اين سرانجام شوم و تاريكى مطلق و سوزناك بازتاب عملكرد آدمى در زندگى است كه به دست خود آتش ساخته است. آن‏گاه خداوند مى‏فرمايد: فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُواْ فَفِى النَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَ شَهِيقٌ» «هود 106 » اما تيره‏بختان [كه خود سبب تيره‏بختى خود بوده‏اند] در آتش‏اند، براى آنان در آن جا ناله‏هاى حسرت‏بار و عربده و فرياد است. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 209 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
🙏اللهم وَ نَعُوذُ بِكَ مِنَ أَشْقَى الشَّقَاءِ خدايا! به تو پناه مى‏آوريم، از و در قیامت ❇️ لَايَصْلهَآ إِلَّا الْأَشْقَى (لیل 15) هیچ کس در آن آتش روز قیامت در نیفتد مگر ‌ترین خلق ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
43 ‏ ✳️ در قرآن و شرح آيات آن، هر جا سخن از خسران و خاسرين به ميان مى‏آيد؛ مراد محروميت از پاداش‏هاى معنوى و بركات اخروى است كه در اثر نپذيرفتن دين اسلام و ايمان به حق و ولايت ائمه اطهار عليهم السلام اسباب هلاكت نفس را به وجود مى‏آورد. از آن آيات هشدار دهنده است كه مى‏فرمايد: وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلمِ دِينًا فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِى الْأَخِرَةِ مِنَ الْخسِرِينَ «آل عمران 85» و هركه جز اسلام، دينى طلب كند، هرگز از او پذيرفته نمى‏شود و او در آخرت از زيانكاران است. انتخاب نابجا در دين و مذهب و گذران زندگى پوچ در دنيا به محروميّت حقيقى و خسارت ابدى در آخرت مى‏انجامد. در لغت، جزا و پاداش خير است و كسى از ثواب منع و محروم مى‏شود يعنى بهره خوب عمل براى او شمارش نمى‏شود و سودى برايش مقرر نمى‏گردد. اين بازتاب؛ بازگشت نتيجه اعمال بر انسان است كه حضرت حق تعالى مى‏فرمايد: فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ* وَ مَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ «زلزال 7» پس هركس هم‏وزن ذره‏اى نيكى كند، آن نيكى را ببيند.* و هركس هم‏وزن ذره‏اى بدى كند، آن بدى را ببيند. چه چيز خير و چه چيز شر را مى‏بيند؟ آيا خود عمل را مى‏بيند يا نامه عمل را يا جزاى عمل را، به هر حال خوبى و بدى در عرصه قيامت كبرى را مشاهده مى‏كند. همه كيفرها و پاداش‏ها بر اين محور است كه انسان به جايگاه حقيقى خويش برسد؛ همان گونه كه اميرالمؤمنين على عليه السلام در بيان حكمت‏ها مى‏فرمايد: إِنَّ اللَّهَ سُبْحانَهُ وَضَعَ الثَّوابَ عَلى‏ طاعَتِهِ وَ الْعِقابَ عَلى‏ مَعْصِيَتِهِ، ذِيادَةً لِعِبادِهِ عَنْ نِقْمَتِهِ، وَ حَياشَةً لَهُمْ الى‏ جَنَّتِهِ. « » خداوند سبحان پاداش را بر طاعت و كيفر را بر گناه قرار داده، تا بندگان را از خشمش بازدارد و آنان را به بهشتش روانه نمايد. پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: و گرفتارى انبيا از همه مردم بزرگتر بود سپس كسانى كه شباهت بيشتر به آنان داشتند؛ خداوند نبى عليه السلام را به آن بلاى بزرگ كه در نظر مردم كوچك گرديد، مبتلا ساخت تا هر گاه نعمت‏هاى بزرگى را كه خداوند مى‏خواهد در آينده به او عطا كند؛ ديدند، درباره او ادّعاى ربوبيت نكنند و به اين وسيله بفهمند كه ثواب و پاداش خداوند دو گونه است: استحقاقى و اختصاصى و همچنين دريابند كه هيچ ناتوان و نادار و بيمارى را به خاطر فقر و كمبود، كوچك نشمارند و بدانند كه خداوند هر كس را بخواهد به بيمارى مبتلا مى‏سازد و هر كس را بخواهد، به هر گونه مى‏بخشد و اين گرفتارى‏ها و شفا بخشيدن‏ها را براى هر كه بخواهد، مايه قرار مى‏دهد. و براى هر كه بخواهد موجب يا مى‏گرداند. خداوند عزّوجلّ در كليه اين امور به حكم مى‏كند و كارهايش از روى حكمت است و آن كارى را براى بندگانش مى‏كند كه بيشتر به صلاح آنان باشد و هر نيرويى‏ از آن اوست. به هر حال بايد كف ترازوى عمل را با پاداش كار نيك سنگين نمود و از برترى گناهان دورى جست كه زيانى بس بزرگ است. مولاى متقيان در اين باره به همه پويندگان راه ثواب توصيه مى‏فرمايد: فَوَاللَّهِ لَوْ حَنَنْتُمْ حَنينَ الْوُلَّهِ الْعِجالِ وَ دَعَوْتُمْ بِهَديلِ الْحَمامِ، وَ جَارْتُم جُؤارَ مُتَبَتِّلِ الرُّهْبانِ وَ خَرَجْتُمْ الَى اللَّهِ مِنْ الْامْوالِ وَ الْاوْلادِ، الْتِماسَ الْقُرْبَةِ الَيْهِ فِى ارْتِفاعِ دَرَجَةً عِنْدَهُ، اوْ غُفْرانِ سَيِّئَةٍ احْصَتْها كُتُبُهُ وَ حَفِظَها رُسُلُهُ لَكانَ قَليلًا فِيما ارْجُو لَكُمْ مِنْ ثَوابِهِ وَ اخافُ عَلَيْكُم مِنْ عِقابِهِ. به خدا قسم! اگر همچون شتر فرزند مرده غمزده بناليد و به مانند كبوتر دور از همدم صدا كنيد و به مثل راهبى تارك دنيا زارى نماييد و در راه خدا از اموال و فرزندانتان دل برداريد، براى درخواست قرب حق در مرتبه‏اى بالا، يا براى آمرزش گناهانى كه كتاب‏هاى حق شماره كرده و فرشتگانش آن را حفظ نموده، هر آينه در برابر پاداشى كه براى شما از خدا اميد دارم و عقابى كه از آن بر شما مى‏ترسم، كم و اندك است. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 216 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
چگونگى پايان يافتن عمل آدمی، معيار و است. امام صادق (علیه السلام) فرمود: ان حقيقه السعاده ان يختم للمرء عمله بالسعاده چ و ان حقيقه الشقاء ان يختم للمرء عمله بالشقاء. سعادت حقيقى پايان يافتن عمل آدمی است به سعادت، و شقاوت واقعى نيز پايان يافتن عمل است به شقاوت.