#مناجات مولای مولای سيد مصطفى موسوی 🆔 @sahife2

با تشکر از همه دوستان مشارکت کننده در بحث امروز (برداشت من)( نویسنده - خواننده و نشر دهنده این کلام نورانی ) اجرتان با صاحب این کتاب با عظمت امام سجاد علیه السلام

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اكْفِنِي مَؤُونَةَ الِاكْتِسَابِ ، وَ ارْزُقْنِي مِنْ غَيْرِ احْتِسَابٍ ،

بند #دعا_بیستم_24 از دعاى شريف «مكارم ‏الاخلاق» ( اینجا ) حاوى چند مطلب مرتبط به يكديگر است كه حضرت زين‏العابدين عليه‏السلام پس از درود بر حضرت محمد و آلش از پيشگاه خداوند درخواست نموده است. اول، بار الها! طبق وظيفه، از پى كسب رزق و طلب روزى مى‏روم، ولى از تو مى‏خواهم مشقت و شدت آن را از من كفايت فرمايى. دوم، بار الها! از جايى كه گمان نمى‏برم به من روزى رسانى. سوم، بار الها! درخواستم در كفايت مشقت و روزى، بى‏گمان بدين منظور است كه در طلب رزق، وقت كمترى صرف كنم تا از بندگى و عبادتت باز نمانم. چهارم، بار الها! كسب و كار پى‏آمدهاى سنگين دارد، مى‏خواهم بار تبعات آن را بر دوش نگيرم.

بار الها! طبق وظيفه، از پى كسب رزق و طلب روزى مى‏روم، ولى از تو مى‏خواهم مشقت و شدت آن را از من كفايت فرمايى. بار الها! از جايى كه گمان نمى‏برم به من روزى رسانى.

تلاش برای روزی حلال از عبادات شمرده شده است.عبادت ،اولابه فراغت ذهنی و قلبی و دوما به عدم تحمل دشواری کسب و طلب روزی نیازمند است. بنظر می رسد منظور از این فراز،درخواست تأمین این دو شرط می باشد.کار و کاسبی به گونه ای باشد که فرصت بیشتری برای عبادت داشته باشم.

سعى و كوشش در راه به دست آوردن رزق و تامين معاش از امورى است كه در شرع مقدس تاكيد بسيار شده و اولياى گرامى اسلام پيروان خود را در اين راه ترغيب نموده‏اند. جالب آنكه به موازات تشويق مردم، خودشان نيز عملا در زمين كار مى‏كردند و نان به دست مى‏آوردند. *فضل ابن ابى‏قره مى‏گويد: بر امام صادق (ع) وارد شديم و آن حضرت در محوطه ‏اى كه متعلق به خودش بود، كار مى‏كرد. گفتيم: اجازه دهيد ما براى شما كار كنيم. فرمود: نه، به حال خودم واگذارم نماييد، ميل دارم خداوند مرا ببيند در حالى كه با دست خويش كار مى‏كنم و با تحمل زحمت و اذيت، طلب حلال مى‏نمايم.

كسى كه به غذا نياز دارد بايد زحمت و مشقت كار را تحمل نمايد و نان خود را با سعى و كوشش به دست آورد تا در جامعه با عز و سربلندى زيست نمايد. آن كس كه ابا ندارد سر بار مردم باشد و از دسترنج اين و آن ارتزاق نمايد، بايد بداند كه با اين عمل ارزش انسانى خويش را پايمال مى‏كند و ذل سئوال را پذيرا مى‏گردد. چنين انسانى نه فقط در نظر مردم پست و حقير است، بلكه در پيشگاه الهى نيز مطرود و مردود خواهد بود. در حديث آمده است كه : ملعون من القى كله على الناس. مورد لعن و طرد بارى تعالى است آن كس كه بار زندگى خود را بر دوش دگران مى‏افكند.

در دنياى امروز، بر اثر پيشرفت علوم و صنايع، كره‏ ى زمين به صورت يك خانه درآمده و ملتها همانند اهل آن خانه پيوسته با هم در ارتباطاند و از اوضاع و احوال يكديگر باخبرند. در شرايط كنونى، مسئله‏ ى كار و فعاليت و به دست آوردن استقلال مالى و اقتصادى به مراتب بيش از پيش مورد توجه قرار گرفته تا جايى كه سرنوشت ملتها به مقدار قابل ملاحظه‏اى به چگونگى اقتصادشان بستگى دارد. در جهان كنونى، استقلال سياسى هر كشور وابسته به استقلال فرهنگى، نظامى و اقتصادى آن كشور است، اگر مملكتى از اين سه نظر واجد استقلال باشد و از قيد و بند وابستگى آزاد، داراى استقلال سياسى است، خودش در مقدرات خويش تصميم مى‏گيرد و عمل مى‏كند و اگر اسير وابستگى باشد به نسبت وابستگى، فاقد استقلال سياسى است و دگران در مقدرات وى تصميم مى‏گيرند. چنين مملكتى گرچه به ظاهر مستقل مى‏نمايد، اما در واقع مستعمره است و مردم آن مملكت در اسارت استثمار، استضعاف و استعبادند، مگر آنكه به خود آيند، از راه سعى و عمل و مجاهدات ممتد و متوالى زمينه‏ى استقلال خويش را فراهم آورند و خود را از اسارت و بندگى رهايى بخشند.

پيشواى بزرگ اسلام (ص) چهارده قرن قبل، درباره ‏ى ارزش استقلال فرهنگى، نظامى و اقتصادى كه منشا عز اجتماعى و استقلال سياسى است، رسول اكرم (ص) فرمود: ثلاث تخرق الحجب و ينتهى الى ما بين يدى الله عز و جل: صرير اقلام العلماء و وطى اقدام المجاهدين و صوت مغازل المحصنات. سه صوت است كه پرده‏ ها را مى‏درد و به پيشگاه خداوند مى‏رسد: اول، صداى قلم علما كه روى كاغذ كشيده مى‏شود. دوم، صداى پايكوبى مجاهدين راه حق. سوم، صداى چرخ نخ‏ ريسى زنان پاكدامن و باايمان. صداى قلم علما، سمبل استقلال فرهنگى است، صداى پاى سربازان مجاهد، سمبل استقلال نظامى است، و صداى چرخ نخ ‏ريسى زنان شرافتمند، سمبل استقلال اقتصادى است. مى‏فرمايد: اين سه صوت پرده ‏ها را مى‏درد تا خود را به خداوند كه حق مطلق و قدرت نامحدود است برساند، پرده‏ هايى را كه در مسير خود مى‏درد و پيشروى مى‏كند متعدد است: پرده‏ى ذلت و خوارى، پرده‏ى جهل و نادانى، پرده‏ى استعمار و استثمار، پرده‏ى استضعاف و استعباد، و ديگر حجابهايى همانند اينها كه سد راه تعالى و تكامل انسانهاست.

سعى و كوشش يك انسان به منظور تامين معاش خود و به دست آوردن رزق و روزى خويش، مورد كمال توجه و تاكيد رسول اكرم (ص) و ائمه‏ ى طاهرين عليهم‏السلام است. همچنين در دنياى كنونى، سعى و عمل ملت اسلام به منظور نيل به استقلال اقتصادى و رهايى از وابستگى به اجانب مورد كمال توجه شرع مقدس است، زيرا وابستگى اقتصادى مسلمانان به بيگانگان از عوامل حاكميت اجانب بر پيروان قرآن شريف است و بارى تعالى به اين امر ننگين و ذلت‏بار راضى نيست. لن يجعل الله للكافرين على المومنين سبيلا. خداوند هرگز راهى براى سلطه‏ى كفار بر مومنين قرار نداده است.

آبادى بزرگى را در نظر بگيريد كه بيش از صد خانوار در آن زندگى مى‏كنند. در كنار اين آبادى، رودخانه‏اى جريان دارد كه به دريا مى‏ريزد. يكى از منابع مهم غذاى اهالى، صيد ماهى از آن رودخانه است، همه روزه عده‏ ى زيادى از خانواده‏ها تور صيد ماهى را برمى‏دارند، كنار رودخانه مى‏روند تا رزقى به دست آورند. در اين آبادى يك مرد الهى و بزرگوار كه بسيار محبوب مردم است زندگى مى‏كند، از دوستداران اهل‏بيت عليهم‏السلام و از علاقه‏مندان جدى به صحيفه‏ ى سجاديه است و هر روز قسمتى از آن دعاهاى آموزنده و انسان‏ساز را مى‏خواند، او نيز طبق وظيفه براى كسب روزى تور را برمى‏دارد و كنار رودخانه مى‏رود، ولى پيش از رفتن به خدا متوسل مى‏شود و جمله ‏ى دعاى امام (ع) را از پيشگاه او درخواست مى‏نمايد: و اكفنى موونه الاكتساب و ارزقنى من غير احتساب. بار الها! از پى روزى مى‏روم، ولى از تو مى‏خواهم شدايد و سختيهاى آن را از من كفايت فرمايى و از جايى كه اميد ندارم به من روزى رسانى. به طور عادى افرادى كه براى صيد مى‏روند دو سه ساعت و گاهى بيشتر بايد مقابل آفتاب كنار رودخانه بمانند تا صيدى به دست آورند، ولى خداوند دعاى آن مرد الهى را مستجاب مى‏كند و در مدت كوتاهى بدون تحمل سختى و مشقت آفتاب و حرارت فضا، به صيد مورد نظر نايل مى‏شود و با رزقى كه به دست آورده، راه منزل را در پيش مى‏گيرد. اين مثال براى جمله ‏ى اول دعاست.