🎵 فضل القرآن 👤استاد #شجاعی ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

❇️ اعمال روزها و شب های #هفته 🙏 آداب ، اعمال ، ادعیه ، استعاذه ، تسبیح و نماز روز #چهارشنبه 👉🏻 1da.ir/rqjEC 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_2 ✳️ حضرت محمد صلى الله عليه و آله‏ در منظر پیامبران گذشته 🔴 ابراهيم و اسماعيل عليهما السلام پس از بناى كعبه كه معنوى‏ترين بنا در آفرينش است درخواست‏هايى از حضرت ربّ الأرباب داشتند، از جمله آنها، ظهور جمال و جلال محمّد صلى الله عليه و آله در حيات انسانى بود: رَبَّنَا وَابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ پروردگارا! در ميان آنان پيامبرى از خودشان برانگيز، كه آيات تو را بر آنان بخواند و آنان را كتاب و حكمت بياموزد و [از آلودگى‏هاى ظاهرى و باطنى‏] پاكشان كند؛ زيرا تو تواناى شكست‏ناپذير و حكيمى. اين درخواست آن قهرمان توحيد و فرزندش در حقّ پيامبر بود؛ لذا از آن حضرت روايت مى‏كنند كه فرمود: أنَا دَعْوَةُ إبْراهيمَ. من دعاى ابراهيمم. «در آيه فوق پس از آن كه ابراهيم و اسماعيل تقاضاى ظهور پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله را مى‏كنند سه هدف براى بعثت او بيان مى‏دارند: نخست تلاوت آيات خدا بر مردم؛ اين جمله اشاره به بيدار ساختن انديشه‏ها در پرتو آيات گيرا و جذّاب و كوبنده‏اى است كه از مجراى وحى بر قلب پيامبر صلى الله عليه و آله نازل مى‏شود و او به وسيله آن، ارواح خفته را بيدار مى‏كند. «يتلو» از ماده تلاوت، در لغت به معنى پى در پى آوردن چيزى است و هنگامى كه عباراتى را پشت سر هم و روى نظام صحيحى بخوانند، عرب از آن تعبير به تلاوت مى‏كند؛ بنابر اين تلاوت منظّم و پى در پى مقدّمه‏اى است براى بيدارى و ايجاد آمادگى براى تعليم و تربيت. سپس تعليم كتاب و حكمت را هدف دوّم مى‏شمرد، چرا كه تا آگاهى حاصل نشود تربيت كه مرحله سوّم است صورت نمى‏گيرد. تفاوت كتاب و حكمت ممكن است در اين جهت باشد كه كتاب اشاره به كتب آسمانى است و امّا حكمتْ علوم و دانش‏ها و اسرار و علل و نتايج احكام است كه از طرف پيامبر تعليم مى‏شود. سپس آخرين هدف را كه مسأله تزكيه است بيان مى‏دارد. تزكيه در لغت هم به معنى نموّ دادن و هم به معنى پاكسازى آمده است و به اين ترتيب تكامل وجود انسان در جنبه‏هاى علمى و عملى به عنوان هدف نهايى بعثت پيامبر معرّفى شده است. اين نكته قابل توجّه است كه علوم بشر محدود است و آميخته با هزاران نقطه ابهام وخطاهاى فراوان و از اين گذشته نسبت به آنچه مى‏داند گاهى نمى‏تواند دقيقاً اميدوار باشد چرا كه خطاهاى خود وديگران را ديده است! اينجاست كه بايد پيامبران باعلوم راستين وخالى از هر گونه خطاكه از مبدأ وحى گرفته‏اند به ميان مردم بيايند، خطاهايشان را برطرف سازند، آنچه را كه نمى‏دانند به آنها بياموزند و آنچه را كه مى‏دانند به آنها اطمينان خاطر دهند. موضوع ديگرى كه در اين رابطه لازم به ياد آورى است اين است كه نيمى از شخصيّت ما را عقل و خرد تشكيل مى‏دهد و نيمى را غرايز و اميال؛ به همين دليل ما به همان اندازه كه نياز به تعليم داريم نياز به تربيت هم داريم. هم خرد ما بايد تكامل يابد و هم غرايز درونى ما به سوى هدف صحيحى رهبرى شوند. لذا پيامبران هم معلّمند، هم مربّى، هم آموزش دهنده‏اند و هم پرورش دهنده. الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِندَهُمْ فِي التَّورَاةِ وَالإِنْجِيلِ همان كسانى كه از اين رسول و پيامبر «ناخوانده درس» كه او را نزد خود [با همه نشانه‏ها و اوصافش‏] در تورات وانجيل نگاشته مى‏يابند، پيروى‏ مى‏كنند. از اين كه رسول خدا صلى الله عليه و آله را اسم نبرده و با سه وصف رسول و نبى و امّى ياد كرده و از اين كه دنباله‏اش فرموده: الَّذى يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِى التَّوْراةِ وَاْلإنْجيلِ‏ به خوبى به دست مى‏آيد كه آن جناب در تورات و انجيل هم به همين سه وصف معرّفى شده بود. وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَابَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُم مُصَدِّقاً لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرَاً بِرَسُولٍ يَأْتِي مِن بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُم بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هذَا سِحْرٌ مُبِينٌ و [ياد كن‏] هنگامى را كه عيسى پسر مريم گفت: اى بنى‏اسرائيل! به يقين من فرستاده خدا به سوى شمايم، تورات را كه پيش از من بوده، تصديق مى‏كنم و به پيامبرى كه بعد از من مى‏آيد و نامش «احمد» است، مژده مى‏دهم. پس هنگامى كه [احمد] دلايل روشن براى آنان آورد، گفتند: اين جادويى است آشكار!! ببينيد درباره آن انسان بى‏نظيرى كه خداوند به توسّط كتب آسمانى و انبياى بزرگوارش، ظهورش را براى تأمين سعادت دنيا و آخرت مردم بشارت مى‏دهد، محرومان از فيوضات ربّانيّه و مهجوران از عقل و خرد، چه قضاوت احمقانه و نظر نابخردانه دارند! ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏2، ص: 111 دعای #دوم #دعا_دوم_1 ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

✳️ دوش بیماری چشم تو ببرد از دستم لیکن از لطف لبت صورت جان می‌بستم عشق من با خط مشکین تو امروزی نیست دیرگاه است کز این جام هلالی مستم از ثبات خودم این نکته خوش آمد که به جور در سر کوی تو از پای طلب ننشستم عافیت چشم مدار از من میخانه نشین که دم از خدمت رندان زده‌ام تا هستم در ره عشق از آن سوی فنا صد خطر است تا نگویی که چو عمرم به سر آمد رستم بعد از اینم چه غم از تیر کج انداز حسود چون به محبوب کمان ابروی خود پیوستم بوسه بر درج عقیق تو حلال است مرا که به افسوس و جفا مهر وفا نشکستم صنمی لشکریم غارت دل کرد و برفت آه اگر عاطفت شاه نگیرد دستم رتبت دانش #حافظ به فلک بر شده بود کرد غمخواری شمشاد بلندت پستم 🔅 برنامه ی روزانه #حافظ_خوانی #حافظ_غزل_314 ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

✳️یا #امام_زمان علیه السلام 🔴 بوسه بـردُرج عقیقق تو حلال‌سـت مرا که به افـسوس وجفامُهـر وفا نشکستم به رغم اینکه جورجفای فراوانی تحمّل کردم هیچ وقت ازروی ناراحتی به فکرم هم خطور نکرد که زبان به شِکوه و شکایت بگشایم ومُهر وفاداری صندوقچه ی دهان خویش رابشکنم من همیشه درعشق توپایدار ووفادار خواهم ماند. خون شد دلم ازحسرت آن لعل روانبخش ای دُرج محبّت به همان مُهرونشان باش 🔴 صـنمی لـَشکـَریم غـارتِ دل کـرد و برفـت آه اگـر عـاطـفـت شاه نگیرد دستم معشوق زیبا رویی که در دلـبـری چست وچابک است دل مـرا غارت کرد مرا عاشق خود ساخت و رفت ، وای بر من اگر مهربانی و عنایت شـاه مرا یاری نـکـنـد . #حافظ_غزل_314 ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه ✳️دعای #مکارم_الاخلاق #دعا_بیستم_14 🔹 استاد اصغر #طاهرزاده ✔️ جلسه 52 👌خداوند عامل حقیقی‌ترین تعادل #بیستم #مکارم_اخلاق ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_صفحه_ای #صفحه_224 دعای #چهل_دو 🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) " هنگام #ختم_قرآن " ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_چهل_دو_1 دعای سیدالساجدین(ع) " هنگام #ختم_قرآن " : 🔹اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَعَنْتَنِى عَلَى خَتْمِ كِتَابِكَ الَّذِى أَنْزَلْتَهُ نُورا، وَ جَعَلْتَهُ مُهَيْمِنا عَلَى كُلِّ كِتَابٍ أَنْزَلْتَهُ، وَ فَضَّلْتَهُ عَلَى كُلِّ حَدِيثٍ قَصَصْتَهُ🔹 🔸خدايا، تو مرا توفيق دادى كه تلاوت كتاب تو را پايان رساندم .کتابی که آن را همچون نورى درخشان فرو فرستادى، و گواه بر كتب ديگر گردانيدى، و بر هر كلامى كه بر خلق خواندى، برترى دادى🔸 #چهل_دو ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_چهل_دو_1 ✳️ کمک و عنایت خدا برای #ختم_قرآن قسمت اول 🔴 حضرت فرمودند: پروردگارا! مرا کمک کردی بر ختم کتابت: «اَعَنْتَنى عَلى‏ خَتْمِ كِتابِكَ»؛ حضرت ختم قرآن را منّت و نعمت بزرگی از سوی خدای متعال تلقی می‌کنند. «اَعَنْتَنى» همان حالت امتنانی است؛ یعنی بر من منت گذاشتی و مرا یاری کردی. معلوم می‌شود امام، ختم قرآن کریم را جزء توفیقات الهی می‌دانند. کمک و مددی است به شخص برای اینکه بتواند به آفاق معارف قرانی راه پیدا کند. قرآن کریم تجلی‌گاه جمال خدای تبارک و تعالی است. انسان اگر بتواند همه‌ی قرآن را تماشا کند، موفق به دیدار جمال حق تبارک و تعالی شده است. این جمله‌ی زیبای امام صادق (علیه السلام) مبنای سخن ما است که فرمود: «لَقَدْ تَجَلَّى اللَّهُ لِخَلْقِهِ فِی كَلَامِهِ وَ لَكِنَّهُمْ لَا یُبْصِرُونَ»؛ خدای متعال در کتابش تجلی کرده است. منتها این تجلی در ارتباط با کل قرآن موضوعیت دارد. «عَلى‏ خَتْمِ كِتابِكَ» این کتاب تو و نگاشته‌ی تو است که حروفش، واژه‌ها، ترتیب، آغاز و انجامش، همه از سوی تو تحریر شده و وضع کرده‌ای. کلمه‌ی «کتابک» اینجا چنین پیامی را برای ما دارد. «الَّذى اَنْزَلْتَهُ نُوراً» این کتاب از سوی تو نازل ‌شده است. آن را به‌عنوان نور بر ما نازل کردی. «نور» از اسامی قرآن کریم است. «وَ جَعَلْتَهُ مُهَيْمِناً عَلَى كُلِّ كِتَابٍ أَنْزَلْتَهُ»؛ قرآن را نسبت به هر کتاب دیگری که پیش از این نازل کردی، حاکم و فرمانروا قرار دادی. این فراز اشاره دارد به اینکه پیش از این نیز از سوی خداوند بر انبیا کتاب‌هایی نازل شده است. صحف ابراهیم، انجیل، تورات و زبور، ازجمله‌ی کتاب‌های آسمانی است که در قرآن کریم به آنها تصریح شده است. این یک سیره‌ی الهی است که برای هدایت خلق و روشنگری اذهان و دل‌ها، براساس اخلاق، ظرفیت‌های وجودی، محیط زیست و سیره‌ی اجتماعی امت‌ها، کتاب‌های آسمانی نازل می‌شده است. این کتاب‌ها نور است؛ زیرا امور را روشن، واضح و تفکیک می‌کند. حق و باطل، حلال و حرام، خیر و شر، مفید و مضر، و چاه و راه، وقتی از یکدیگر تمیز داده می‌شوند که نور باشد. وقتی تاریک هست، چیزی دیده نمی‌شود. نور باعث هدایت می‌شود؛ چراکه خودش روشن است و محیط را روشن می‌کند. در تعریف نور گفته‌اند: «ظاهِرٌ بِذاتِهِ، مُظْهرٌ لِغَيرِه» ذاتاً ظاهر، آشکار، مبین و روشن است و برای دیگران نیز روشنگری و ظاهرسازی می‌کند. البته کلمه‌ی ظاهرسازی بار منفی دارد، ولی منظور ما بار مثبت آن است که آشکارسازی برای دیگران باشد. پس این سیره و سنت الهی از آغاز خلقت نیز برقرار بوده که برای بندگانش نور بفرستد و آنها را در تاریکی‌ها و ظلمات رها نکند. تورات، انجیل، زبور و صحف ابراهیم، همه نور بودند؛ منتها کتابی که بر پیامبر خاتم فرستادی، نسبت به همه‌ی کتاب‌هایی که قبل از این فرستادی، حاکم و ناسخ و فرمانروا قرار دادی: «جَعَلْتَهُ مُهَيْمِناً عَلَى كُلِّ كِتَابٍ أَنْزَلْتَهُ». آنچه در کتاب‌های دیگر بوده، اگر اینجا تأیید شد، تأیید می‌شود، چنانچه رد شد، رد می‌شود. اگر تغییر داده شد، تغییر داده می‌شود. این کتاب، معیار است؛ و این ویژگی خاتمیت است. در خود قرآن کریم تصریح شده که قرآن چنین خصوصیتی دارد. «فَضَّلْتَهُ عَلَى كُلِّ حَدِيثٍ قَصَصْتَهُ». داستان‌های بسیاری در کتاب‌های پیشین و توسط انبیا، از سوی تو گزارش شده، اما این را بر همه‌ی آن نقل‌ها برتری بخشیدی. 👈 ادامه دارد .... 👤 استاد #حاج_علی_اکبری #چهل_دو ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_چهل_دو_1 ✳️ کمک و عنایت خدا برای #ختم_قرآن قسمت 2 🔴 قرآن کریم با این شرحی که امام (علیه السلام) ارائه دادند، برای ما چه کار می‌کند؟ اگر مطلبی را که الان عرض می‌کنم، بگیری و متوجه شوی، زاویه دیدت نسبت به قرآن اصلاح می‌شود. چنانچه کسی زاویه دیدش نسبت به قرآن اصلاح شود، نوع شکرگزاری‌اش در برابر نعمت قرآن تغییر می‌کند. قرآن کریم از مشیت بالغه اللهیه رونمایی می‌کند و این امکان را برای انسان فراهم می‌آورد که به علم الهی راه یابد. امام راحل فرمودند: «اگر قرآن نبود، باب معرفت الله الی الابد بسته بود». قرآن کریم این امکان را فراهم می‌کند که شما از منظر حق تبارک و تعالی، انسان، آغاز، انجام، ظاهر و باطن هستی را ببینید. اگر قرآن نبود، چه محرومیتی داشتیم؟ قرآن دست عقل شما را می‌گیرد و به بام هستی، یعنی عرش، می‌برد و به تو این اجاز را می‌دهد که از آنجا تماشا کنی. حالا می‌توانی به قبل‌القبل بروی و صحنه‌ی آفرینش را تماشا کنی. به بعدالبعد نگاهی بینداز و فرجام هستی را تماشا کن. از مطالبی شما را باخبر می‌کند که هیچ‌کس نمی‌توانست در اختیار شما قرار دهد. این هنر قرآن کریم است. با این تفاسیر اگر کسی از قرآن محروم شد، از چه محروم شده است؟ مبدأشناسی، معادشناسی، هستی‌شناسی و انسان‌شناسی ـ که مجموعه این معارف، معرفت الله تبارک و تعالی را شکل می‌دهد ـ در پرتو قرآن کریم به دست می‌آید. قرآن کریم هندسه‌ی خلقت، دقیق‌تر بگویم، هندسه‌ی هستی را در دسترس انسان قرار می‌دهد. این کتاب، نرم‌افزار عالم را در دسترس انسان قرار می‌دهد و نشان می‌دهد که خدای متعال، عالم را چگونه اداره می‌کند. اصول، قواعد و سنت‌های حاکم بر تاریخ را نشان می‌دهد و از آنها پرده‌برداری می‌کند. قرآن دسترسی به علم الهی را آسان می‌سازد. شاعرانه‌اش این می‌شود: «نگاه با چشمان خداوند». در مورد کتاب‌های آسمانی قبل، باید بگوییم که متأسفانه همه تحریف شده‌اند و چیزی به دست ما نرسیده است. ضمن اینکه هرچه در کتاب‌های قبل بوده، با مطالب اضافه در قرآن آمده است؛ منتها نه اضافه‌ عادی؛ چون قرآن ناسخ، مهیمن و سخن آخر حق تعالی است. بنابراین همه‌ی کتاب‌های آسمانی قبلی، به‌صورت سالم، صحیح، اصلاح‌شده و گسترش‌یافته‌، در قرآن منعکس شده است. علاوه بر این، مطالب و فصل‌های تازه‌ای به آن اضافه شده است. بخشی از خداشناسی فقط در قرآن کریم ارائه شده و در کتاب‌های پیشین اصلاً ارائه نشده است. سوره‌ی توحید، آیات پایانی سوره‌ی مبارکه‌ي حشر و آیات ابتدایی سوره‌ی مبارکه‌ي حدید، از خصائص قرآن کریم است که قبلاً در این سطح ارائه نشده است. بخش عمده‌ای از رمزگشایی‌ها در ارتباط با قیامت و اتفاقات آن، تازه و جدید است که بر امت‌های گذشته عرضه نشده بود. لذا امام خمینی (ره) فرمود: «اگر قرآن نبود، باب معرف الله تا ابد بسته بود». با وجود چنین قرآنی، ما با آن چگونه رفتار می‌کنیم؟ «قَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا؛[۲] پيامبر گفت: پروردگارا! قوم من اين قرآن را رها كردند». پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله) از دست من و شما گله کرد که چرا به قرآن عمل نمی‌کنیم و آن را مهجور کرده‌ایم. ان‌شاءالله به برکت دعای چهل و دوم صحیفه، انسی بین ما و قرآن کریم برقرار شود. امام سجاد (علیه السلام) فرمود: «اگر در این عالم تنهای تنها باشم و فقط قرآن با من باشد، غمی ندارم». ما از قرآن چه برداشتی داریم؟ ما با همه هستیم، با قرآن نیستیم. چه به سر ما آمده که با فاصله‌ای که از قرآن کریم داریم، احساس وحشت نمی‌کنیم؟ اگر این #انس در ما پیدا نشود و بمیریم، ضایع شده‌ایم و حسرت عظما خواهیم خورد. قبلاً گفتیم: پروردگارا! به تو پناه می‌بریم از حسرت عظما. حسرت عظما این است که انسان متولد شویم و خدای متعال این نعمت عظیم را در دسترس ما قرار دهد، اما ناشکری و ناسپاسی کنیم و بی‌بهره یا با بهره‌ی کم از دنیا برویم. 👤 استاد #حاج_علی_اکبری #چهل_دو ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

✳️ هر شبانه روز یک #ختم_قرآن 🔴در میان حافظان قرآن، در این نزدیکیها نشنیده ام که کسی مثل میرزای شیرازی-قدس سره- باشد که در سامرا بود و در یک ماه رمضان شبانه روزی، یک ختم قرآن میکرد. ایشان نماز صبح را در حرم عسکریین-علیهما السلام- میخواند و بعد از فریضه ی صبح به منزل نمیرفت، بلکه تلاوت قرآن را شروع میکرد و از حرم بیرون نمیآمد مگر برای تطهیر و تجدید وضو، و بدین ترتیب در یک روز یا یک شب در "اطوَلَ الوَقتِین" (از شب تا سحر، یا از صبح تا شام) قرآن را ختم میکرد و تمام را از حفظ میخواند. بنده به یاد ندارم که شخص دیگری هم این طور بوده باشد. 👤 مرحوم آیت الله #بهجت ره ◀️کانال #انس_با_صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی #نهج_البلاغه_حكمت_143 ◀️ غم و غصه و پیری 🔴 و قَالَ (علیه السلام): الْهَمُّ نِصْفُ الْهَرَمِ. 🔴  اندوه خوردن، نيمى از پيرى است 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ پيرى زودرس! قسمت اول 📋 امام(علیه السلام) در این گفتار کوتاه و حکیمانه تأثیر غم و اندوه را در جسم و روح انسان بیان مى دارد و مى فرماید: «غم و اندوه نیمى از پیرى است»; (الْهَمُّ نِصْفُ الْهَرَمِ). اشاره به این که بسیار مى شود که غم و اندوه، انسان را پیر مى کند، هرچند انسان به حسب سن و سال پیر نشده باشد; موهاى او تدریجاً سفید مى شود، قامت وى خمیده و قواى بدن رو به تحلیل مى رود و از نظر فکرى و روحى نیز احساس پیرى مى کند. منظور امام(علیه السلام) این است که انسان تا مى تواند غم و اندوه را به خود راه ندهد و از آثار سوء آن بپرهیزد. البته انکار نمى توان کرد اسباب غم و اندوه مختلف است و بخشى از آن قابل اجتناب نیست; گاه مربوط به مسائل دینى و معنوى است که انسان به هر حال با آن دست به گریبان خواهد بود. حتى در حدیث معروفى از ابن عباس مى خوانیم که مى گفت: هیچ آیه اى شدیدتر و مشکل تر از این آیه (فَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْتَ ...) بر پیامبر(صلى الله علیه وآله) نازل نشد و از این رو هنگامى که اصحاب آن حضرت پرسیدند: اى رسول خدا! چرا به این زودى موهاى شما سفید شده و آثار پیرى نمایان گشته فرمود: «شَیَّبَتْنی هُودُ وَالْواقِعَةُ; سوره «هود» و «واقعه» مرا پیر کرد».گفته شده علت همان دستورى است که خداوند به پیغمبرش درباره استقامت در مقابل دشمنان سرسخت و کینه توز و بى رحم داده است. (و مى دانیم سوره «هود» و «واقعه» هر دو در مکه نازل شده در زمانى که پیامبر(صلى الله علیه وآله) سخت از طرف مشرکان در فشار بود و گفته اند: سوره «هود» بعد از وفات «ابوطالب» و «خدیجه» نازل شد که امواج غم و اندوه از هر سو قلب پاک پیامبر(صلى الله علیه وآله) را احاطه کرده بود). ولى به هر حال بسیارى از عوامل غم و اندوه امورى است که انسان مى تواند خود را از آن دور دارد یا نسبت به آن بى اعتنا باشد، از این رو در حدیثى آمده است که زیارت اهل قبور غم و اندوه را زایل مى کند، زیرا سرچشمه بسیارى از اندوه ها امور مادى است; هنگامى که انسان به زیارت اهل قبور مى رود و پایان کار دنیا را مى بیند که ثروتمند و مسکین همه در یک جا خفته اند و هیچ کدام جز کفنى با خود از این دنیا نبرده اند آرامش پیدا مى کند. 👈ادامه دارد.... #نهج_البلاغه_حكمت_143 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ پيرى زودرس! قسمت 2 📋 در طب امروز این مسئله به روشنى ثابت شده که سرچشمه بسیارى از بیمارى هاى جسمى ناراحتى هاى روحى است; بیمارى هاى اعصاب، قلب، معده و غیر آن در بسیارى از موارد از فشارهاى عصبى و به اصطلاح استرس ها و غم و اندوه ها ناشى مى شود و درمانى جز خلاص کردن خود از غم و اندوه ها ندارد و اگر انسان عزم راسخ و اراده قوى داشته باشد مى تواند خود را از آن دور دارد. بسیارى از حکما و شعرا براى کمک کردن به انسان ها براى فراموشى اسباب این گونه غم و اندوه ها سخنان نغز و پربارى دارند. شاعر عرب مى گوید: ما فاتَ مَضى وَما سَیَأْتیکَ فَأَیْنَ قُمْ فَاغْتَنِمِ الْفُرْصَةَ بَیْنَ الْعَدَمَیْنِ و شاعر فارسى زبان مى گوید: از دى که گذشت هیچ از آن یاد مکن فردا که نیامدست فریاد نکن در واقع این دو شاعر گویا مطلب خود را از حدیث امام صادق(علیه السلام) اخذ کرده اند آنجا که مى فرماید: «اصْبِرُوا عَلَى الدُّنْیا فَإنَّما هِىَ ساعَةٌ فَما مَضى مِنْهُ فَلا تَجِدُ لَهُ أَلَماً وَلا سُروراً وَما لَمْ یَجِىءْ فَلا تَدْری ما هُوَ وَإنَّما هِىَ ساعَتُکَ الَّتی أنْتَ فیها فَاصْبِرْ فیها عَلى طاعَةِ اللهِ وَاصْبِرْ فیها عَلى مَعْصِیَةِ اللهِ; در برابر امور دنیا صبر و شکیبایى پیشه کنید، زیرا ساعتى بیش نیست; آنچه گذشته است نه دردى از آن احساس مى کنى نه سرورى و آنچه نیامده است نمى دانى چیست، بنابراین دنیا براى تو همان ساعتى است که در آن هستى پس در برابر اطاعت خداوند شکیبایى پیشه کن و بر ترک معصیت صبر نما». در حقیقت بسیارى از افکار غم انگیز افکار بیهوده اى است که ما خودمان آن را براى خود فراهم مى کنیم مثلا مى نشینیم خود را با افراد بالادست مقایسه مى کنیم و بر محرومیت خود اشک حسرت مى ریزیم و گاه مى گوییم: اى کاش فلان فرصت را از دست نمى دانیم که اگر نداده بودیم امروز چه ثروت یا چه مقامى داشتیم. به همین دلیل دستور داده شده است که همیشه به پایین تر از خود نگاه کنید تا شاد و خرم باشید و نگاه به بالاتر نکنید تا غمگین و اندوهگین شوید. نیز بسیار مى شود که به هنگام وقوع حوادث ما یک روى سکه را مى بینیم و نگران مى شویم در حالى که سوى دیگر سکه ممکن است امورى باشد که بهترین کمک را به ما کند. قرآن مجید مى فرماید: «(فَعَسَى أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئاً وَیَجْعَلَ اللهُ فِیهِ خَیْراً کَثِیراً); چه بسا چیزى خوشایند شما نباشد، و خداوند خیر فراوانى در آن قرار مى دهد». مرحوم شهریار مى گوید: جبین گره مکن از هر بدى که پیش آید کز این نوشته تو یک روى صفحه مى خوانى به روى دیگر آن نعمتى نهفته خداى که شکر کردن آن تا به حشر نتوانى #نهج_البلاغه_حكمت_143 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2