#صحیفه_سجادیه_صفحه_ای #صفحه_232 دعای #چهل_دو 🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) " هنگام #ختم_قرآن " ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#دعا_چهل_دو_13 دعای سیدالساجدین(ع) " هنگام #ختم_قرآن " : 🔹اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ هَوِّنْ بِالْقُرْآنِ عِنْدَ الْمَوْتِ عَلَى أَنْفُسِنَا كَرْبَ السِّيَاقِ، وَ جَهْدَ الْأَنِينِ، وَ تَرَادُفَ الْحَشَارِجِ إِذَا بَلَغَتِ النُّفُوسُ التَّرَاقِىَ، وَ قِيلَ مَنْ رَاقٍ؟ وَ تَجَلَّى مَلَكُ الْمَوْتِ لِقَبْضِهَا مِنْ حُجُبِ الْغُيُوبِ، وَ رَمَاهَا عَنْ قَوْسِ الْمَنَايَا بِأَسْهُمِ وَحْشَةِ الْفِرَاقِ، وَ دَافَ لَهَا مِنْ ذُعَافِ الْمَوْتِ كَأْسا مَسْمُومَةَ الْمَذَاقِ، وَ دَنَا مِنَّا إِلَى الاْخِرَةِ رَحِيلٌ وَ انْطِلاقٌ، وَ صَارَتِ الْأَعْمَالُ قَلائِدَ فِى الْأَعْنَاقِ، وَ كَانَتِ الْقُبُورُ هِىَ الْمَأْوَى إِلَى مِيقَاتِ يَوْمِ التَّلاقِ🔹 🔸خدايا! درود بر محمد و آل او فرست، و #سکرات و سختى جان كندن را هنگام احتضار به بركت قرآن بر ما سهل گردان، ناله هاى پر مشقت و پيچيدن نفس ‍ در گلو را وقتى كه جان به ترقوه مى رسد بر ما آسان كن، آن هنگام كه گويند كيست درمان كننده؟ و فرشته مرگ براى گرفتن جان ها از پشت پرده هاى غيب خويش را بنمايد و از كمان مرگ تيرهاى وحشتناك فراق سوى جانها پرتاب كند، و برایش جامى از زهر مرگ،که طعم شرنگ دارد بهم آمیزد، و هنگام بار بستن سوى آخرت فرا رسيده است. كردارها چون طوق بر گردن ها بسته، خانه گور تا روز قيامت جاى ماندن ما خواهد بود🔸 #چهل_دو ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_چهل_دو_13 ✳️ #مرگ، واقعه‌ای عظیم و هولناک قسمت اول 🔴 این جمله ‌ی امام سجاد علیه السلام خیلی تکان‌دهنده است. اولین منزل از منازل آخرت، مرگ است. این قدر این منزل حساس و مهم است که از نظر نقطه‌ی انتقال و مخصوصاً مرحله‌ی انتقال، فرموده‌اند: «مَنْ ماتَ فَقَدْ قامَتْ قِيامَتُهُ هركس بميرد، قيامتش برپا مى‌شود». قیامت یک زلزله‌ی بزرگ است. مرگ نسبت به زلزله‌های دنیایی عظیم و نسبت به زلزله‌ی قیامت، صغیر است. ما به این مرحله خیلی نزدیک‌تر از چیزی هستیم که فکر می‌کنیم. این قدر آن نقطه حساس است که اولیا نگران آن هستند. اگر در کلمات حضرت سید الساجدین (علیه السلام) در دعای ابوحمزه دقت کنید، به مواردی می‌رسید که می‌بینید حضرت را به گریه آورده است. ولی کامل و حجت بالغه‌ی الهی می‌گوید برای لحظه‌ی مردن گریه می‌کنم: «أَبْكِي لِخُرُوجِ نَفْسِي». مسئله ساده نیست و یک اتفاق خیلی بزرگ در زندگی ما است. عظمت آن به اندازه‌ی اتفاق ولادت است، ولی یک تفاوت دارد. در ولادت، خود شخص اشراف ندارد و متوجه نیست و دیگران ناظر هستند؛ اما در مرگ، شخص اشراف دارد بر اتفاقی که در حال رخ دادن است. در قرآن کریم از مرگ به سکره و سکرات تعبیر شده است که قبلاً در دعای هشتم، به تفصیل این مسئله را بررسی کردیم. «وَجَاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ؛ و سكرات مرگ به‌راستى در رسيد». مرگ ناگهانی می‌آید. حضرت می‌فرماید یک دفعه پرده‌ها کنار می‌رود و از آن مقام غیب، فرشته‌ای که مأمور ستاندن جان تو است، در برابرت قرار می‌گیرد و تو را نشانه می‌گیرد با تیری که اصلاً خطا نمی‌رود. بعد می‌فرماید یک جام که برای خیلی‌ها تلخ و ناگوار است، در دست او است و می‌دهد تا سر بکشی. این جام برای بعضی‌ها تلخ و برای برخی‌ شیرین و گوارا است و به آبی می‌ماند که به یک تشنه در یک بیابان داغ برسد. جریان انتقال آن قدر اهمیت دارد که اگر کسی سالم منتقل شود، بقیه‌ی مسیر را به سلامت طی خواهد کرد و تا حد زیادی سلامتش تضمین شده است. لذا حضرت عیسی (علیه السلام) فرمود: «وَالسَّلَامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدْتُ وَيَوْمَ أَمُوتُ وَيَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا؛ و درود بر من روزى كه زاده شدم و روزى كه مى‏ميرم و روزى كه زنده برانگيخته مى‏شوم». سلامتی این سه موقف (میلاد و مرگ و بعث) را باید تحصیل کرد. سلامت ولادت در دست پدر و مادر است؛ اما دو مرحله‌ی بعد در دست خود شخص است. این مرحله حساس است. سلامت در گذراندن این مرحله خیلی اهمیت دارد و راه سلامتی، زیست قرآنی است. بیان حضرت سجاد (علیه السلام) این است: «وَ هَوِّنْ بِالْقُرْآنِ عِنْدَ الْمَوْتِ عَلَى أَنْفُسِنَا كَرْبَ السِّيَاقِ وَ جَهْدَ الْأَنِينِ وَ تَرَادُفَ الْحَشَارِجِ». این سه جمله حکایت سختی مردن است. این انتقال و رفتن دشوار است. کسانی که در مرحله‌ی قبض روح هستند، به سرعت نفس می‌کشند و نفس کشیدن آنها صدا دارد. به این نفس‌ها حشرجه می‌گویند. قرآن کریم با تعابیر دیگری از مرگ یاد کرده است که امام در اینجا آن را آورده و می‌فرمایند: «إِذَا بَلَغَتِ النُّفُوسُ‏ التَّراقِيَ». معنایش این است که نفس به منطقه‌ی فوقانی و ترقوه می‌رسد و شخص باور می‌کند که دیگر رفتنی است. «وَ تَجَلَّى مَلَكُ الْمَوْتِ لِقَبْضِهَا مِنْ حُجُبِ الْغُيُوبِ، وَ رَمَاهَا عَنْ قَوْسِ الْمَنَايَا بِأَسْهُمِ وَحْشَةِ الْفِرَاقِ»؛ فرشته‌ی مرگ از پشت پرده‌ها برای قبض روح تجلی می‌کند و در برابر شخص قرار می‌گیرد. آنجا است که تیر مرگ شلیک می‌شود و نتیجه‌ی این شلیک، رهایی از دنیا است. «وَ دَافَ لَهَا مِنْ ذُعَافِ الْمَوْتِ كَأْساً مَسْمُومَةَ الْمَذَاقِ». در اینجا حضرت مرگ را به آبی مسموم تشبیه می‌کنند که به کام شما ریخته می‌شود. «وَ دَنَا مِنَّا إِلَى الْآخِرَةِ رَحِيلٌ وَ انْطِلَاقٌ»؛ این سفر و منتقل شدن و رفتن به مرحله‌ی بعدی به ما نزدیک شده است. امام می‌فرمایند این شرایط را با قرآن بر من آسان کن. 👈 ادامه دارد ... 👤 استاد #حاج_علی_اکبری #چهل_دو #ياد_مرگ 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_چهل_دو_13 ✳️ مرگ، واقعه‌ای عظیم و هولناک قسمت 2 🔴 وضعیت متفاوت انسان‌‌ها در برزخ از لحظه‌ای که #سکرات آغاز می‌شود، آن زلزله شروع می‌شود و تا زمانی که جان شخص گرفته می‌شود، ادامه می‌یابد و به نقطه‌ای می‌رسد که: «وَ صَارَتِ الْأَعْمَالُ قَلَائِدَ فِي الْأَعْنَاقِ». دیگر مرحله‌ای که تصمیم می‌گرفتید و اقدام می‌کردید، تمام شد و حال وقت جواب دادن است. اکنون اعمال شخص به گردن او است، نه به دست او. وقتی عمل به دست است، یعنی هنوز فرصت قبض و بسط و امکان تصمیم وجود دارد و می‌توان مسیر گذشته را اصلاح کرد. اما با مرگ، اعمال از دست و میدان تصمیم خارج می‌شود و به گردن تو می‌افتد. در این مرحله نمی‌توان هیچ تصرف و مداخله‌ای داشت و وقتی انسان می‌میرد، عمل او به مسئولیت تبدیل می‌شود. وقتی انسان به قبر منتقل می‌شود و از مرحله‌ی مرگ می‌گذرد، دیگر تنهای تنهای تنها می‌شود و قبر خانه‌ی او تا قیامت خواهد بود. تصویر این‌جهانی این مرحله، قبر و تصویر آن جهانی‌اش برزخ است. از جهت ضیق و سعه و ...، داستان عجیبی دارد. فاصله‌ی بعد از مردن تا قیامت، از نظر ضیق و سعه، برای بعضی خیلی تنگ است و برای برخی خیلی وسیع. برزخ که ملکوت قبر است و تا روز قیامت برقرار است، از قبر دنیایی هم تنگ‌تر است. برای بعضی این مرحله‌ی اخروی آن‌قدر تنگ است که به این قبر تنگ دنیایی می‌گویند وسیع. برای بعضی‌ها این مرحله به اندازه‌ی یک اتاق و برای بعضی به اندازه‌ی یک خانه و برای بعضی به اندازه‌ی یک شهر است. «هوّن» به معنای آسان و شیرین کردن است. واژه‌ی «بالقرآن» هم به هر دو معنایی است که تا به حال گفتیم. از یک نظر یعنی قرآن با جلوه‌ی منور و ملکوتی و باطنی و جمیل خودش بر من جلوه کند و به من آرامش دهد؛ چنان‌که قرآن ناطق در آن لحظه‌ها تجلی می‌کند. اگر اینجا در تاریکی شب با قرآن مأنوس باشی، آنجا در تاریکی برزخ قرآن کریم فضا را بر تو وسیع می‌کند. از نظر دیگر هم یعنی شخصیت و اخلاق قرآنی داشته باشیم و حیا و کرامت طبع و سخاوت و مجاهدت داشته باشیم. این ویژگی‌ها باعث آسان شدن سکرات و شیرینی آن‌ شود. اینجا دیگر فرشته‌ی مرگ تیر و کمان در دست ندارد؛ بلکه آغوش باز دارد و هیچ‌کس در مهربانی به پای او نمی‌رسد. این داستان اثر قرآن کریم در آن مرحله‌ی حساس است. اگر اینجا با کمک قرآن به سلامت عبور کردیم، مرگ ما به سلامت اتفاق می‌افتد و دعوت ما نیز دعوت به «دارالسلام؛ سراى سلامت» خواهد بود. چنانچه خود را به قرآن کریم بسپاریم، در آن منزل قرآن با ما چنین رفتاری خواهد داشت. 👤 استاد #حاج_علی_اکبری #چهل_دو ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح مختصر #دعا_چهل_دو_13 🔴در این فراز از دعا امام سجاد عليه‏السلام به حالاتى كه هنگام #مرگ براى انسان پديد مى‏آيد اشاره كرده و از ارزش قرآن در اين زمينه كمك گرفته است عرض مى‏كند: (بار خداوندا بر محمد و آلش درود فرست و از بركت قرآن اندوه جان دادن، مشقت ناله كردن، و به شماره افتادن نفسها- هنگامى كه جانها به گلو رسيده و گفته شود آيا كسى هست كه اين بيمار را از مرگ نجات دهد- بر ما آسان ساز) (اللهم صل على محمد و آله، و هون بالقرآن عند الموت على انفسنا كرب السياق، و جهد الانين، و ترادف الحشارج اذا بلغت النفوس التراقى و قيل من راق؟). آرى همان زمانى امور را بر ما آسان ساز كه جانها به گلو آمده (هنگامى كه فرشته‏ى مرگ، براى گرفتن جانها از پرده‏هاى غيب آشكار گردد) (و تجلى ملك الموت لقبضها من حجب الغيوب). و هنگامى (كه تيرهاى وحشت فراق را از كمان مرگ به سوى او پرتاب كند) (و رماها عن قوس المنايا باسهم وحشه الفراق). هنگامى (كه از زهر كشنده‏ى مرگ جامى مسموم براى او آماده سازد) (و داف لها من ذعاف الموت كاسا مسمومه المذاق). هنگامى (كه رخت و بار سفر آخرت بستن براى ما نزديك گردد) (و دنا منا الى الاخره رحيل و انطلاق). زمانى كه (اعمال و كردارها قلاده و طوق گردنها گردد) (و صارت الاعمال قلائد فى الاعناق). و زمانى كه (قبرها آرامگاه تا روز ديدار و ملاقات گردد) (و كانت القبور هى الماوى الى ميقات يوم التلاق). #چهل_دو ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#سکرات موت #دعا_چهل_دو_13 🔹اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ هَوِّنْ بِالْقُرْآنِ عِنْدَ الْمَوْتِ عَلَى أَنْفُسِنَا كَرْبَ السِّيَاقِ... https://www.aparat.com/v/o02Sr https://www.aparat.com/v/8zXWF https://www.aparat.com/v/46GCQ https://www.aparat.com/v/kXGzR https://www.aparat.com/v/aBlcr https://www.aparat.com/v/s74SC #چهل_دو ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#سکرات موت 👤استاد #عالی ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی #نهج_البلاغه_حكمت_152 ◀️ ناپایداری دنیا 🔴 و قَالَ (علیه السلام): لِكُلِّ مُقْبِلٍ إِدْبَارٌ، وَ مَا أَدْبَرَ كَأَنْ لَمْ يَكُنْ‏. 🔴 آنچه روى مى ‏آورد، باز مى‏ گردد، و چيزى كه باز گردد گويى هرگز نبوده است. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ جهان ناپايدار: 📋 امام(عليه السلام) در اين كلام حكمت آميز اشاره به ناپايدارى جهان و مواهب و نعمت هاى آن كرده مى فرمايد: «هر چيزى كه روى مى آورد روزى پشت خواهد كرد و چيزى كه پشت مى كند گويى هرگز نبوده است»; (لِكُلِّ مُقْبِل إِدْبَارٌ، وَمَا أَدْبَرَ كَأَنْ لَمْ يَكُنْ). طبيعت زندگى اين جهان و تمام مواهب مادى آن فناپذيرى است، هرچند بعضى عمر بسيار كوتاهى دارند، بعضى كمى بيشتر; اموال و ثروت ها، جاه و مقام ها، جوانى و شادابى، عافيت و تندرستى و در يك كلمه همه امكانات مادى كه روزى به انسان رو مى كنند و او را شاد و خوشحال مى سازند امورى نيستند كه انسان به آنها دل ببندند، زيرا چيزى نمى گذرد كه همگى پشت مى كنند و از دست مى روند; پيرى و ناتوانى به جاى جوانى، فقر به جاى ثروت، زوال جاه و مقام به جاى مقامات و بيمارى به جاى عافيت و تندرستى مى نشيند و اگر اينها هم از انسان جدا نشوند و تا پايان عمر محدود انسان بمانند انسان از آنها جدا مى شود و چيزى جز قطعات كفن با خود همراه نمى برد. جمله (وَمَا أَدْبَرَ كَأَنْ لَمْ يَكُنْ) اشاره به اين نكته است كه وقتى نعمت ها به انسان پشت مى كنند آثارشان را با خود نيز مى برند به گونه اى كه گاهى انسان تصور مى كند اينها هرگز وجود نداشته اند، زيرا اگر خودشان مى رفتند و آثارشان باقى مى ماند باز ادامه حيات آنها محسوب مى شد; مثلاً جوانى كه مى رود، نيرو، قدرت، شادابى، شادمانى و نشاط و ساير آثار جوانى را با خود مى برد گويى هرگز نبوده است همچنين ساير نعمت ها ولى اعمال صالحه و كارهاى نيك و آنچه را انسان در خزائن الهى به امانت مى سپارد و به حكم «(مَا عِنْدَكُمْ يَنفَدُ وَمَا عِنْدَ اللهِ بَاق); آنچه نزد شماست از ميان مى رود; و آنچه نزد خداست باقى مى ماند» باقى مى ماند. نتیجه روشنى که از این گفتار حکیمانه مولا گرفته مى شود این است که نه انسان به آنچه دارد دل ببندد و نه به آنچه از دستش مى رود ناراحت شود، چرا که این طبیعت زندگى دنیاست، همان گونه که قرآن مجید نیز مى فرماید: (لِّکَیْلاَ تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَکُمْ وَلاَ تَفْرَحُوا بِمَآ آتَاکُمْ) و طبق فرموده مولا در #نهج_البلاغه_حكمت_439 حقیقت زهد همین است. ظاهر این جمله حکمت آمیز ناظر به نعمت ها و مواهب الهى، ولى بعضى از شارحان نهج البلاغه آن را تعمیم داده و گفته اند: نقمت ها و مشکلات و رنج ها را نیز فرا مى گیرد، زیرا آنها نیز زائل شدنى است و روزى فرا مى رسد که انسان به کلى آن را فراموش مى کند. یوسف گرچه سال ها در زندان دور از پدر و برادران و عشیره گرفتار بود ولى هنگامى که بر تخت عزیزى مصر تکیه زد و برادران و پدر به دیدارش آمدند همه آن ناراحتى ها را از یاد برد. #نهج_البلاغه_حكمت_152 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صوتی_حکمتها_نهج_البلاغه ❇️حلم ، مشورت 👌ادامه ی شرح #نهج_البلاغه_حكمت_113 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صوتی_حکمتها_نهج_البلاغه ❇️خوش بینی و #حسن_ظن و بدبینی و سو« ظن 👌 شرح #نهج_البلاغه_حكمت_114 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2