eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
5.1هزار دنبال‌کننده
16.8هزار عکس
2.5هزار ویدیو
1.7هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
❇️ اعمال روزها و شب های 🙏 آداب ، اعمال ، ادعیه ، استعاذه ، تسبیح و نماز روز 👉🏻 1da.ir/tYO2Vq 🙏کانال انس با 🆔 @sahife2
✳️ شام غریبان چو گریه آغازم به مویه‌های غریبانه قصه پردازم به یاد یار و دیار آن چنان بگریم زار که از جهان ره و رسم سفر براندازم من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب مهیمنا به رفیقان خود رسان بازم خدای را مددی ای رفیق ره تا من به کوی میکده دیگر علم برافرازم خرد ز پیری من کی حساب برگیرد که باز با صنمی طفل عشق می‌بازم بجز صبا و شمالم نمی‌شناسد کس عزیز من که به جز باد نیست دمسازم هوای منزل یار آب زندگانی ماست صبا بیار نسیمی ز خاک شیرازم سرشکم آمد و عیبم بگفت روی به روی شکایت از که کنم خانگیست غمازم ز چنگ زهره شنیدم که صبحدم می‌گفت غلام خوش لهجه خوش آوازم 🔅 برنامه ی روزانه ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
✳️ فرازهايى ديگر در رفتار و منش پيامبر صلى الله عليه و آله‏ اكثر اوقات در سكوت بود، بدون نياز سخن نمى‏گفت، در حال خشنودى و خشم جز حق به زبانش جارى نمى‏شد، از روى جدّ مردم را نصيحت مى‏كرد، سعى داشت خود را يكى از مردم بشمارد و از آن امتيازى نداشته باشد. از تمام مرم خوشروتر و خوش نفس‏تر بود، مگر وقتى كه قرآن، بر او نازل مى‏شد يا به ياد قيامت مى‏افتاد. در پيشامدها به خدا پناه مى‏برد و از وجود مقدّسش طلب هدايت مى‏كرد و از حول و قوّه خود تبرّى مى‏جست و به محضر پروردگار عرضه مى‏داشت: الهى! حق را به من بنمايان تا از آن پيروى كنم و ناپسند را به من ناپسند نشان بده تا از آن دورى كنم. حضرت سيّد الشهدا عليه السلام مى‏فرمايد: از پدرم اميرالمؤمنين عليه السلام از اخلاق رسول‏ خدا صلى الله عليه و آله پرسيدم فرمود: وقتى داخل خانه مى‏شد اجازه مى‏گرفت، در منزل وقتش را سه قسمت مى‏كرد: يك قسمتش را به عبادت و بندگى اختصاص مى‏داد، قسمت ديگرش را به معاشرت با خانواده و قسمت ديگر را براى استراحت، سپس قسمت استراحت را كه به خود اختصاص داده بود، بين خود و خواصّ صحابه و عموم مردم تقسيم مى‏كرد. در رفتارش با مردم، اهل فضل را برتر مى‏شمرد و اين برترى متناسب با ديندارى آنان بود. در ميان آنان افرادى بودند كه يك يا دو يا چند حاجت داشتند، به انجام حاجات آنان مشغول مى‏شد و آنها را به كارهايى وامى داشت كه به صلاح خودشان و صلاح امّت بود، مى‏فرمود: حاجت افرادى كه نمى‏توانند خود را به من برسانند به من برسانيد كه هر كس اين عمل را انجام دهد خداوند در قيامت قدم‏هايش را ثابت نگاه دارد. به زيارتش مى‏آمدند و مطابق ميلشان با حاجتِ روا شده پراكنده مى‏شدند. از سه چيز خود را كنار مى‏داشت: مجادله، پرگويى و آنچه مربوط به او نبود. و از سه چيز نسبت به مردم خود دارى داشت: از كسى بد گويى نمى‏كرد، احدى را دچار سرزنش نمى‏نمود و پى نقطه ضعف كسى نمى‏گشت. سخن نمى‏گفت مگر در آنچه اميد ثواب داشت، چون شروع به سخن مى‏كرد، حاضران با سكوت كامل سر به زير مى‏انداختند چنانكه گويى پرنده بر سر آنها نشسته است. در چهار چيز احتياط و دور انديشى داشت: عمل به نيكى تا از او پيروى شود، پرهيز از زشتى تا مردم بپرهيزند، كوشش در آنچه به صلاح امّت بود، اقدام در كارهايى كه خير دنيا و آخرت داشت. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏2، ص: 202 دعای 🆔 @sahife2
✳️ پيامبر صلى الله عليه و آله و برنامه‏ هاى ايشان‏ كلام را در آيات قرآن مجيد در شأن پيامبر عظيم الشأن باخواست حضرت ربّ العزّه دنبال مى‏كنيم: وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ و تو را جز رحمتى براى جهانيان نفرستاديم. او در جهانى به رسالت مبعوث شد كه سايه شوم جهل و جاهليّت بر سر اهلش سايبان داشت و زور گويى و قلدرى، غارت و آدم كشى و زنده به گور كردن دختران و هر نوع ستم و تجاوز در هر ناحيه‏اى كه انسان زندگى مى‏كرد امرى عادى بود. تفرقه بيداد مى‏كرد، عقل از حركت ايستاده بود، وجدان انسانيّت به خواب بود، مردم ايران و روم و ساير مناطق و به خصوص عربستان در آتش ستم ستمكاران مى‏سوختند، فريادرسى وجود نداشت، آه مظلومان به دل سنگ ظالمان اثر نمى‏گذاشت، باطن و ظاهر بشر به انواع پليدى‏ها آلوده بود، از توحيد و روشنايى و نورانيّت و سلامت نفس و جان خبرى نبود، به دانش و دانشمند مى‏خنديدند، فطرت را مى‏كشتند و آزادگان را به بردگى و بندگى مى‏بردند، راه خود را به سوى خير و سعادت بسته بودند و از كرامت و فضيلت و شرف به طور يكپارچه گريخته بودند. به فرموده قرآن: انسان‏ها در عصر بعثت لب پرتگاه جهنّم بودند. وَكُنْتُمْ عَلى شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النّارِ و بر لب گودالى از آتش بوديد. در چنين عصر و زمانى و براى تمام ازمنه و اعصار محمّد صلى الله عليه و آله به عنوان رحمت حق، جهت نجات انسان از هر آنچه كه در شأن او بود به رسالت انتخاب شد و مسئوليّت نجات فرزندان آدم را تا قيامت به عهده گرفت و درِ سعادت دارَينْ و خير دنيا و آخرت را به روى جهانيان باز كرد: فَإنّى قَدْ جِئْتُكُمْ بِخَيْرِ الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ. مسلماً من براى خير دنيا و آخرت شما آمده‏ام. جمله زيبا و پر معناى بالا را بارها در مكّه به مردم تذكّر داد و با آن بيان شيوا، هدف و مقصد رسالت و بعثت خود را بيان كرد. لَقَدْ مَنَّ اللّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن كَانُوا مِن قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ يقيناً خدا بر مؤمنان منّت نهاد كه در ميان آنان پيامبرى از خودشان برانگيخت كه آيات او را بر آنان مى‏خواند و [از آلودگى‏هاى فكرى و روحى‏] پاكشان‏ مى‏كند و كتاب و حكمت به آنان مى‏آموزد و به راستى كه آنان پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند. آرى، جهانيان پيش از بعثت رسول بزرگوار اسلام صلى الله عليه و آله در گمراهى آشكار بودند. خداوند مهربان به توسّط پيامبر به سه برنامه براى نجات انسان و انسانيّت از تباهى و گمراهى به كمك بشر شتافت: 1- تلاوت آيات. 2- تزكيه نفس از رذايل. 3- تعليم كتاب و حكمت. غفلت انسان از توحيد و جداييش از اعتقاد به معاد و حساب و كتاب و صراط و ميزان و ثواب و عقاب و تسلّط شيطان، شهوت، هوا و هوس، وى را در ضلال مبين قرار داده بود و در يك كلمه در خوابى سخت از غفلت و بى خبرى نسبت به حقايق فرورفته بود كه گويى مانند مرده عفن قبرستان شده است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏2، ص: 213 دعای 🆔 @sahife2