علم امام سجّاد (علیه السلام) اگر اميرالمؤمنين عليه السلام مي گويد: «از من بپرسيد هرچه مي خواهيد كه به خدا قسم تمام وقايع را تا روز قيامت مي دانم» حضرت سجاد علیه السلام نيز مي گويد: «اگر نمي ترسيدم كه مردم در حق ما غلوّ كنند، وقايع را تا روز قيامت مي گفتم.» @sahife2

ادامه ی برنامه ی ختم روزانه صحیفه سجادیه #دعا_نوزدهم_6 دعای سیدالساجدین (ع ) در خواستن باران: 🔹اللَّهُمَّ لا تَجْعَلْ ظِلَّهُ عَلَيْنَا سَمُوما، وَ لا تَجْعَلْ بَرْدَهُ عَلَيْنَا حُسُوما، وَ لا تَجْعَلْ صَوْبَهُ عَلَيْنَا رُجُوما، وَ لا تَجْعَلْ مَاءَهُ عَلَيْنَا أُجَاجا🔹 🔸خدايا مبادا كه از سايه ابر بر ما باد گرم وزد و سردى آن را بر ما شوم باشد، و ريزش آن به ما مهلكه و عذاب شود و آب آن به كام ما تلخ گردد🔸 #نوزدهم #باران @sahife2

صحیفه سجادیه #دعا_نوزدهم_7 دعای سیدالساجدین (ع ) در خواستن باران: 🔹اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ ارْزُقْنَا مِنْ بَرَكَاتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَى ءٍ قَدِيرٌ🔹 🔸خدايا درود بر محمد و آل او فرست، و از بركات آسمانها و زمين ما را برخوردار گردان كه تو بر هر چيز توانايى🔸 #نوزدهم #باران @sahife2

« الهى! در بسته نیست، ما دست و پا بسته ایم !!!! بابُكَ مَفْتُوحٌ لِلرَّاغِبينَ در خانه ات به روى مشتاقان باز است باز  » استاد حسن زاده آملی http://meysammotiee.ir/post/252 @sahife2

الهی بَابُكَ مَفْتُوحٌ لِلرَّاغِبِینَ چه خوشبختی عظیمی ‌ست درک مهربانیت. که تو همانی که درب رحمتت همواره بر مشتاقان باز است. تنها حبیبی هستی که برای هم‌کلامی با تو نیاز به واسطه‌ای نیست. تنها حبیبی که برای شنیدن آوای دلم همیشه وقت دارد گوشی‌اش هرگز مشغول نیست. هرگز ممنوع الملاقات نیست... هرگز خواب نیست... هرگز بیمار نیست... هرگز گرفتار مشکلاتش نیست. هرگز درگیر عروسی پسرش یا خسته از خرید جهیزیه دخترش نیست... همیشه با من است. هر لحظه. هر لحظه. چه خوشبختم که محبوبم تو هستی... تو که پای درد دلم می‌نشینی و هرگز نگران نیستم مزاحمت باشم. دوستت دارم دوست خوب من محبوب من @sahife2

امام صادق علیه السلام مرد مبارزه و تشكیلات و شهید شایعات حکومتی @sahife2

مقام معظم رهبری: اما سخن کوتاهی درباره امام صادق؛‌ امام صادق (ع) مرد مبارزه بود. مرد علم و دانش بود و مرد تشکیلات بود. اما مرد علم و دانش بودنش را همه بسیار شنیده اید . محفل درس امام صادق و میدان آموزشی که آن بزرگوار بوجود آورد هم قبل از او و هم بعد از او در تاریخ زندگی امامان شیعه بی نظیر بود؛ همه ی حرفهای درست اسلام و مفاهیم اصیل قرآن که در طول چند قرن، در طول یک قرن و اندی تحریف شده بود بوسیله مفسدان،‌ مغرضان یا جاهلان همه آنها را امام صادق به شکل درستی بیان کرد؛ و همین موجب بود که دشمن از او احساس خطر کند. اما مرد مبارزه بودنش را کمتر شنیده‌اید،‌ امام صادق (ع) مشغول یک مبارزه‌ی دامنه‌دار و پیگیر بود، مبارزه برای قبضه کردن حکومت و قدرت و بوجود آوردن حکومت اسلامی و علوی. یعنی امام صادق (ع) زمینه را آماده می‌کرد تا بنی امیه را از میان ببرد و به جای آنها حکومت علوی را که همان حکومت راستین اسلامی است بر سر کار بیاورد؛ این در زندگی امام صادق برای کسی که دقت کند و مطالعه کند آشکار است. اما آن بعد سومی را اصلا بسیاری نشنیده‌اند، مرد تشکیلات؛ امام صادق(ع) یک تشکیلات عظیمی از مومنان به خود و از طرفداران جریانات حکومت علوی در سراسر عالم اسلام از اقسای خراسان و ماوراء نهر تا شمال افریقا بوجود آورده بود. تشکیلات یعنی چه؟ یعنی وقتی که امام صادق اراده می‌کند آنچه را که او می‌خواهد بداند نمایندگان او در سراسر آفاق عالم اسلام به مردم می‌گویند تا بدانند. یعنی از همه جا وجوهات و بودجه برای ادامه مبارزه سیاسی عظیم آل علی جمع کنند، یعنی وکلا و نمایندگان او در همه شهر‌ها باشند که مردم پیروان امام صادق به آنها مراجعه کنند و تکلیف دینی و همچنین تکلیف سیاسی خود را از آن حضرت بپرسند. تکلیف سیاسی هم مثل تکلیف دینی واجب الاجرا ست. بعضی‌ها نگویند فلان حرف فتوای فقهی است، این را ما قبول داریم فلان حرف نظر سیاسی است این را عمل نمی‌کنیم؛ این حرف همان حرف قدیمی استعماراست. جدایی دین از سیاست. آن کسی که برای ما واجب الاطاعه و ولی امر است فتوای مذهبی و اسلامی‌اش در باب نماز، زکات، روزه، بقیه‌ی واجبات با فتوای سیاسی‌اش و فرمان سیاسی‌اش در زمینه ی جهاد، روابط سیاسی، روابط داخل کشور و همه ی مسائل یکسان است، همه واجب الاطاعه است. امام صادق یک چنین تشکیلات عظیمی را بوجود آورده بود و با این تشکیلات و به کمک مردمی که در این تشکیلات بودند با دستگاه بنی امیه مبارزه می‌کرد. البته سرگذشت امام صادق بسیار مهم و آموزنده است. ده سال با بنی امیه و مدت طولانی بیشتری با بنی عباس مبارزه می‌کرد و زمانی که پیروزی او بر بنی امیه حتمی بود، بنی عباس به عنوان یک جریان مزاحم و فرصت طلب آمدند میدان را گرفتند و بعد از آن امام صادق هم با بنی امیه و هم با بنی عباس مبارزه کرد. دقیقا همان وضعی که امروز هست. امروز خط امام و امت هم با خطوط اموی یعنی خطوطی که وابسته به جناح‌های مربوط به رژیم قبل و حامیان بین المللی اوست و هم با خط عباسی یعنی آنهایی که می‌خواهند محصول حرکت و تلاش عظیم اسلامی مردم را در خط خواسته ها و مطامع یا اهداف و نظرات سیاسی خود از آن استفاده کنند با هر دو خط امروز خط امام مبارزه می‌کند. و امام امت بر مسند امام صادق (ع) که پدر معنوی او و پدر نسبی او است نشسته است و همان راه را و همان خط را دنبال می‌کند و سرنوشت روحانیت اصیل اسلام با سرنوشت امام صادق یکی بود و اگر چه مدتی از هم جدا شده بود این دوخط اما به فضل پروردگار و به همت عالمان دین شناس بزرگوار این دو خط به هم پیوست. خطبه‌های نماز جمعه تهران جمعه۱۴/۰۶/ ۱۳۵۹ @sahife2

مقام معظم رهبری: دو قضاوت درباره امام صادق (علیه السلام) دربین مردم وجود دارد که هر دو محل تامل است بخش‌هایی از کتاب «پیشوای صادق (https://hawzah.net/fa/Magazine/View/4180/4746/38661/پیشوا @sahife2

سوال : چرا امام صادق علیه‌السلام را رئیس مذهب جعفری می‌نامند؟ @sahife2

پاسخ : در پاسخ باید دقت کنیم که چرا ما شیعیان را «شیعه‌ی جعفری» می‌نامند، در حالی که ما شیعه‌ی امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب و سایر ائمه‌ی اطهار هستیم؟ اصل ریشه را می‌توان در حکومت جایرین به نام اسلام بر جوامع اسلامی و تلاش برای تحریف و سپس به نابودی کشاندن معارف و اندیشه‌ی اسلامی در تمامی سطوح اصول و فروع آن دانست. به ویژه پس از شهادت حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه‌السلام، قدرت در جهان اسلام به صورت مطلق به بنی‌امیه و سپس بنی‌العباس و ... رسید. اشخاص و دودمانی که نه تنها شیعه یا سنی مذهب نبودند، بکله اساساً مسلمان نبودند و نسبت به اسلام نیز بغض و کینه‌ی عجیب و بی‌بدیلی داشتند. (مانند وهابیت امروز). بدیهی است که آنان نمی‌توانستند کفر خود را آشکار کرده و نام کفر بر مردم مسلمان حکومت کنند، لذا ضمن تمسک به نفاق و مسلمان و خلیفة المسلمین نامیدن خود، سعی بسیار و هم جانبه‌ای در تحریف، شایع نمودن خرافات و در نهایت زدودن معارف اسلامی نمودند و در این راه از هیچ خیانت و جنایتی، از صرف هزینه‌ی کلان گرفته تا قتل عام‌های فردی یا دسته جمعی فروگذار ننمودند که شهادت اهل بیت علیهم‌السلام و از جمله حضرت امام صادق علیه‌السلام، از جمله نمودهای بارز آن می‌باشد. اگر این جو اسلام زدایی توسط حکام جور با شدت تمام از همان ابتدا حاکم بوده (و هنوز هم هست)، اما این جو در شرایط متفاوت دچار فراز و نشیب‌های فراوانی شد. به ویژه پس از قائله‌ی کربلا و شهادت سیدالشهداء امام حسین علیه‌السلام، این جو به خاطر فریب اذهان عمومی و در نتیجه جلوگیری از هوشیاری و اعراض و قیام مردم، تا حدودی فروکش نمود. در دوره‌ی امام باقر و امام صادق علیهما‌السلام، اوضاع نابسامان سیاسی و حکومتی در بلاد اسلامی، زمینه را برای فعالیت و نشر فرهنگ اصیل اسلام ناب محمدی (ص) مساعدتر نمود، لذا آن دو امام بزرگوار (ع) در اولین اقدام به تبیین و نشر اسلام راستین و تعلیم شاگردان عام و خاص قیام نموده و اسلام و مسلمین را از عدم دسترسی به معارف و منابع صحیح و عدم شناخت اسلام واقعی نجات دادند. دوران امام باقر علیه‌السلام، آغاز این فرصت بود. لذا ایشان بیشتر به تبیین مبانی و معارف اصول عقاید پرداختند، اما در دوران امام صادق علیه‌السلام شرایط مساعدتر گشت و ایشان ضمن اصول به تبیین و تدوین احکام و نشر آنها توسط شاگردان عام (دانشگاه امام صادق علیه‌السلام) و شاگردان خاص پرداختند. لذا آن چه که اکنون از مبانی تفسیر، معارف، فقه و اصول، حدیث و ... در اختیار شیعیان قرار گرفته است، از برکت وجود آن امام همام می‌باشد. اگر چه مذهب معنای عام دارد، اما در عرصه‌ی فقه، مذهب به مجموعه‌ی احکام بیان می‌شود و اگر چه مذاهب دیگر اسلامی حتی در بینش اصول عقاید (حتی توحید) تفاوت‌هایی دارند، ولی عمده‌ی دسته‌بندی آنها به خاطر تفاوت در احکام (فقه) است و چون مذهب شیعه، عمده مبانی فقه و احکام خود را از امام صادق علیه‌السلام اخذ نموده است، به «شیعه جعفری» ملقب شده است و به همین دلیل ایشان را «رئیس مذهب شیعه» می‌نامند. @sahife2