- بسم‌‌اللهِ‌الذی‌خَلقَ‌الـمهدی - - ای‌ظهورت‌دردهارابهترین‌درمان ، بیا💚 ִִֶֶָָ࣪࣪𖥻.

_

وأنَا أبحَثُ‌ عنِّي ، وَجَدْتُكَ🤍!' در پیِ خودم بودم و تو را یافتم💕.. ‹#عـاشقآنہ_ٺـآیم› ـ ـ ـــــ❁ـــــ ـ ـ ـ ｢➜• @sajad110j｣

دوتا پسر دهه هشتادی یه کانال زدن برای کمی حرف دل😇✋🏻 و شاید نشون دادن گوشه ای خرابکاری هاشونننننن😔😂 https://eitaa.com/joinchat/3821404953C0d24bfd04e فقط کل کل های محمد حسین تو ناشناسااا😒🔪😂 اخوی اندکی صبور باش خوووو😔😂

کینه ‌دارد‌ ز محبان ‌علی ‌قوم ‌یهود یک‌تنه ‌خیبرشان ‌را‌ به ‌فنا ‌داده‌ علیﷻ!

امشب یه دقیقه بیشتر عذاب وجدان درس نخوندن دارم🤣

بازدید هر کی رو چک میکنم آنلاینه همه سخت در حال تلاش برای امتحان امروزن🤣

- بسم‌‌اللهِ‌الذی‌خَلقَ‌الـمهدی - - ای‌ظهورت‌دردهارابهترین‌درمان ، بیا💚 ִִֶֶָָ࣪࣪𖥻.

_

مثل یک پوپک سرما زده در بارش برف ؛ سخت محتاج به گرمای پرو بال توام❤️‍🩹.. ‹#شـٰاه‌_خرآسان› ـ ـ ـــــ❁ـــــ ـ ـ ـ ｢➜• @sajad110j｣

عکس بالا تصویر یک گدا نیست!این مرد، دکتر دیوانه، پزشک متبحر لنگرودی است که به دلیل مطالعه زیاد و همدردی با مردم فقیر و غصه خوردن و همزاد پنداری با آنها متاسفانه دچار روانپریشی شده بود!دکتر دیوانه پشت کاغذ سیگار نسخه می‌نوشت و مجانی بیماران را ویزیت میکرد.جالب این بود که تمام داروخانه‌های شهر خط دکتر را می‌شناختند و نسخه اش را میپیچیدند و البته به بیماران به دلیل احترام به دکتر ارزان‌تر حساب می‌کردند! تشخیص دکتر عبدالله بسیار خوب بوده و خیلی‌ها وقتی از رفتن پیش دکترهای روز نتیجه‌ای نمی‌گرفتند، صبر می‌کردند تا او را در کوچه و خیابان بینند!وی مطب نداشت و مثل دوره‌گردها تو کوچه خیابونا می‌گشت!این پزشک سالهاست فوت کرده، ولی هنوز یاد و خاطره‌اش در ذهن مردم هست! این عکس توسط آقای آل‌بویه، زمانی که طبق عادت در حال مطالعه کتاب قرضی از کتابفروشی ميرفطروس بوده در همانجا گرفته شده و این عکس در یکی از جشنواره‌های عکاسی انگلستان جایزه دوم راگرفته است!دکتر عبدالله اهل اطراف رودسر بوده و همه جا پیاده می‌رفته، ولی پاتوق اصلیش لنگرود بوده است.روحش شاد و راهش پر رهرو🤍

- بسم‌‌اللهِ‌الذی‌خَلقَ‌الـمهدی - - ای‌ظهورت‌دردهارابهترین‌درمان ، بیا💚 ִִֶֶָָ࣪࣪𖥻.

_

میگفت‌: برای‌منی‌کہطعم‌ازدست‌دادن‌همہچی‌رو‌چشیدم.. تو‌برای‌من‌ماندگار‌ترینی‌،آقای‌امام‌حسین:)!❤️‍🩹. ‹ #اربـآب_حـسیݩ› ـ ـ ـــــ❁ـــــ ـ ـ ـ ｢➜• @sajad110j｣

‌

#صدوهفدهم دادگاه برگزار شد. بدون حضور دکتر مستان و حضور فاطمه با پای گچ گرفته.جرم دکتر مستان اثبات شد و مجازاتش تعیین شد.ولی خودش نبود تا مجازاتش اجرا بشه.غیر قانونی از کشور خارج شده بود و به کانادا برگشته بود. علی گفت: _این همه اذیت شدی،اخراج و تهدید و... آخرش چی؟..هیچی. -علی جانم،خدا گفته اینکارو انجام بده، منم انجام دادم.حتی اگه به ظاهر بی نتیجه باشه..من بندگی میکنم،خدا، خدایی میکنه. سه ماه گذشت. مشغول خوردن صبحانه بودن که تلفن همراه فاطمه زنگ خورد.جواب داد. -بفرمایید..سلام..بله خودم هستم....کدوم بیمارستان؟ علی نگران نگاهش کرد.فاطمه با اشاره سر بهش فهموند جای نگرانی نیست. همزمان به صحبت های اون طرف خط گوش میداد. -بله...بسیار خب..خدانگهدار. تماس که قطع کرد،علی پرسید: _کی بود؟ -دعوت به همکاری شدم. تعجب کرد. -بیمارستانی که قبلا بودی؟!! -نه.یه بیمارستان دیگه. -خب چی گفتی؟ -قرار شد فردا برم حضوری صحبت کنیم. مشغول ریختن چای تو لیوان شد.علی به فکر فرو رفت.بعد چند دقیقه گفت: _میخوای قبول کنی؟ صدای علی نگران بود.فاطمه با تعجب نگاهش کرد. -چرا نگرانی؟!! -تو گفتی دوست داری خانوم خونه باشی، پس چرا همین الان بهش نگفتی نه؟!! لیوان چای رو جلوی علی روی میز گذاشت. -چون شاید وظیفه باشه که برم..هنوز چیزی معلوم نیست.تازه فردا قراره برم ببینم چی میگن. -یعنی ممکنه قبول کنی؟..فاطمه من دوست ندارم کار کنی. فاطمه تعجب کرد. -چرا؟!! -چون ممکنه بازم یکی مثل دکترمستان پیدا بشه و ... ادامه نداد.از روی صندلی بلند شد. همونجوری که از آشپزخونه بیرون میرفت؛ گفت: _نمیخوام بری سرکار. علی آماده رفتن به محل کارش میشد. فاطمه تو چارچوب در اتاق ایستاد. -قرار فردا رو چکار کنم؟ -زنگ بزن بهشون بگو نمیری. -منکه شمارشونو ندارم. به موهاش شانه میزد. -باشه فردا برو بگو نمیری. -علی جان،منم دوست ندارم برم سرکار ولی اگه وظیفه‌م باشه چی؟ کت شو از کمد لباس برداشت و از اتاق بیرون رفت.از جلوی فاطمه رد شد.سرفه ای نمایشی کرد و باتحکم گفت: _همین که گفتم..خدانگهدار ترجیح داد ادامه نده.شاید اصلا با بیمارستان به توافق نمیرسیدن و نیازی نبود علی رو راضی کنه.فاطمه هم لبخندی زد و گفت: _خدانگهدار آقای زورگو. علی که از در آپارتمان بیرون رفته بود، سرشو داخل برد،لبخند زد و گفت: _همینه که هست. روز بعد به بیمارستان رفت. -سلام..من فاطمه نادری هستم. منشی رئیس بیمارستان که پشتش به فاطمه بود،برگشت.نگاه دقیقی به فاطمه کرد. -با آقای رئیس قرار ملاقات داشتم. منشی که انگار تازه یادش اومده باشه، همزمان که به صندلی اشاره میکرد؛گفت: _بله..بفرمایید. فاطمه نشست....