گناه‌میکنه ؛ بعد‌میگه‌قراره‌‌توبه‌کنم ، ببخشیدولی‌عزرائیل‌‌قبلش‌ باهاتون‌‌هماهنگ‌‌نمیکنه . .؛ 👀 |شهیدعباس‌دانشگر| ‹#تـرك_گنـآـہ› ـ ـ ـــــ❁ـــــ ـ ـ ـ ｢➜• @sajad110j｣

دل‌من‌تنگِ‌ضریح‌است‌حرم‌می‌خواهم کیست‌تاکعبه‌یِ‌شش‌گوشه‌نشانم‌بدهد؟ ‹#اربـآب_حـسیݩ›

_

_بیخیال‌هر‌لغت‌نامه‌‌؛بدان، عشق‌معنایۍ‌ندارد‌جزحسین:)♥️!" ‹#استـورۍ› ـ ـ ـــــ❁ـــــ ـ ـ ـ ｢➜• @sajad110j｣

✨ثواب یهویی✨

🤍✨🤍✨🤍✨🤍✨🤍✨🤍✨ #تمامِ‌من پارت³¹: خستگی این چند روز سفر در جانم لانه کرده بود و قصد رفتن هم نداشت. روال زندگی هم تکراری شده بود. هر روز صبح بیدار می‌شدم و اکثراً با نامه عذرخواهی محمد که روی در یخچال می‌چسباند مواجه می‌شدم که می‌نوشت:«خیلی ببخشید فرمانده امروز باید یکم زودتر می‌رفتم پادگان نتونستم بمونم با هم صبحونه بخوریم» آخرش هم قلبی، گلی، درختی، شکلکی چیزی می‌کشید تا مثلاً از دلم در بیاورد. به نبودن‌هایش عادت کرده بودم. ظهر هم که معمولاً از بیرون برمی‌گشتم (و آن بیرون شامل خانه رها یا پروژه عکاسی می‌شد) با تمام خستگی برنج و خورشتی آماده می‌کردم و گوشه‌ای می‌نشستم و مشغول می‌شدم به کتاب خواندن تا محمد بیاید.روز های تیر ماه به همین روال پیش رفت و تیر، جایش را به مرداد داد. محمد کم کم داشت آماده میشد برای سفر. اهمیت نمازش برایش خیلی زیاد بود و همین موجب شد کفش هایش را بدزدند. در راه برگشت از مشهد ایستادیم ومسجدی پیدا کردیم برای اقامه نماز. نماز را خواندیم و از مسجد بیرون زدیم که صحنه ای مقابل چشممان ظاهر شد: کفش محمد را برده بودند! و فقط کفش محمد را؛ کفش های اسپرتی که برای تولدش از عزیز هدیه گرفته بود. خم به ابرو نیاورد. پلاستیکی را با خنده و شوخی به پایش بست بت این امید که در مشهد کفش فروشی پیدا کند... ادامه دارد...