●گاهے یڪ عصبانیت انسان را سال ها عقب مۍ اندازد...☘ 『@salam1404』 🥀

#ایکاش میشد پیش از تولد، بین دو گزینه‌ی زندگی روی زمین یا مریخ انتخاب کرد. شاید آدمهای مریخی، چیزی از آدمیت سرشان می‌شد...🌱 『@salam1404』 🥀

🍃🥀🍃 کجا رفت امیر رو به روی بابا بزرگ ، داشت با بادکنکش بازی می کرد . بابا بزرگ هم تسبیح بلندش را تو دست گرفته بود و آرام دانه های تسبیح را از میان انگشتان لرزانش پایین سر می داد . ناگهان بادکنک ترکید . امیر وسط اتاق ایستاد و گفت :چی شد؟ کجا رفت . بابا بزرگ لبخندی زد و گفت عمرش تموم شد . اوناهاش گوشه ی اتاق بی حرکت افتاده. 🍃🥀🍃 #داستانک

به نام خدا راه امیر بدون هیچ توجهی به صدای بلند برادر بزرگترش که داشت، مثل ضبط صوت حرفهای مادر را تکرار می‌کرد. شمشیر پلاستیکی‌اش را برداشت. از پله‌ها بالا رفت. چفت در پشت بام را باز کرد. با تعجب دید. فقط یک جفت دمپایی آنجا بود. آنها را پوشید. روی بام رفت. یک دست را به کمر زد. بادست دیگر چند بار شمیر را در هوا چرخاند. ضربه‌ای به لوله بخاری زد و با صدای بلند گفت: دستگیری! ناگهان چشمش به لواشک‌هایی که مادر آنجا گذاشته بود، افتاد. جلو رفت. خم شد کمی بردارد. دستش به لبه‌ی سینی که زیر آفتاب داغ شده بود، خورد. انگشتش سوخت. آستین لباسش را پایین کشید. با همان حالت خم سینی را کشان کشان به سمت سایه برد. یک جفت دمپایی کنار سینی ایستاد. دستش را از از لبه‌ی سینی برداشت. بلند شد. سلام کرد. پرسید: پدربزرگ! شما کجا بودید؟ پدربزرگ به بام اتاقک اشاره کرد و گفت: آنجا بودم. امیر دستان پدر بزرگ را گرفت و گفت: ما امروز مدرسه رفتیم. کلاس بندی شدیم. آمدیم خانه! شما چرا مدرسه نرفتید؟ پدر بزرگ رفت کنار دیوار اتاقک، روی سکوی کوچک نشست. آهی کشید و گفت: من بازنشسته شدم! ولی قلبم بین سر و صدای بچه‌ها جا مانده! امیر شمشیرش را کنار گذاشت. با دستان کوچکش صورت پدر بزرگ را قاب کرد. نگاهش کرد و گفت: پدرم دوست دارد من مثل خودش دکتر بشوم. ولی من دلم می‌خواهم معلم شوم. #داستانڪ

♡مهـدۍ جــان♡ 『@salam1404』 🥀

#جمعہ بحق قلب جریحه‌دار مادران شهدا بیا و خاطرات تلخ جمعہ ‌ها را شیرین ڪن...° 『@salam1404』 ☘

#جمعه باید به جاۍ نالہ های تهي از عمل دستے بجنبانیم و قدمێ برداریم...🍂 『@salam1404』 🌱

●هيچ وقت عشق رو گدايي نكن چون چيز با ارزش رو به گدا نميدن...° #دیالوگ_فیلم 『@salam1404』 🍀