باید اینموقع ها با درد راه میرفتیم.. باید پامونو روی زمین میکشیدیم... عه این موکبه که پارسالم ازش غذا گرفتیم... بیاین اینجا، موکبش حموم داره... حمومم نداشت راضیم مگه نه... تو فقط میطلبیدی... گوشه خیابونم میخوابیدیم بخدا

اصلا سریع میرفتیم فقط میدیدیم اون گنبدهای خوش رنگتونو کافی بود بخدا نطلبیدی دیگه اقا بگو جای خالی مون حس شد تو بین الحرمین؟!

موقع دیدن دسته ‎های سینه زنی با چشمای خیس هنگ نگاهشون می‎کردیم... گوشه ‎ی بین الحرمین چمبره زدن به نرده ها و با اشک به عظمت تصویر اربعین نگاه کردن...

همسفرا می‎گفتن بریم دیگه ماها می‎گفتیم همین؟! یه نگاه! می‎گفتن اربعین یعنی همین خسته برسی بین الحرمین سلام بدی برگردی اربعین برای زیارت نیست برای عرض ارادته...

عکس یادگاری تو حرم گرفتن... عکسایی با صورتای خسته اما چشمای خندون پر غم پارادوکسی ‎ترین عکسای عالم تو بین ‎الحرمین ثبت می‎شد...

یادتونه تو بازرسی این پا اون پا میشدیم که صف سریع بره بریم زیارت؟ چقدر کند کار میکنن...

دیدن شهید های زنده رو ویلچر التماس دعا گفتن‎ های زیرزیرکی...

دیدن عاشقا از پشت و عکس گرفتنای یواشکی فیلم گرفتن ‎های هول هولکی برای ثبت یادگاری...

نوشتن اسم جامونده ها رو کاغذ و عکس گرفتن از کاغذ با بک گراند گنبد مثلا ... افتادن برگه ‎هایی که به پشت کولمون زده بودیم... پیکسل ها...

همسفرا می‎گفتن چیزی گم کنی باز برمیگردی اینجا من خودمو جا گذاشتم برمیگردم یعنی...!؟

صبح به صبح بزرگترا می‎گفتن با امام زمان عج هم ‎ قدم میشیم حواستون باشه شاید دیدینشون...

آفتاب اومد بالا خیلی گرمه دو ساعت استراحت کنیم دوباره راه بیفتیم؟! اذون میگن نمازمونو اول وقت بخونیم! نه اینجا غذاش صفیه بریم یه موکب جلوتر عه اینجا پنکه دارند یکم خنک بشیم دوباره راه می‎افتیم...