تو دنیایی که مولا اینجوری توصیفش کرده دنبال خوشی میگردیم! خب وقتی نیست و توقع بیجا ازش داریم تهش میشه اینکه با کوچیکترین مشکل از هم می پاچیم...

📨 #ناشناس تصور، ذهنیت و شناخت ما نسبت به دنیا و ماموریتمون در این سیاره رنج رو وقتی متوجه بشیم تا حد زیادی با مشکلات رفاقت می کنیم و کمتر اذیت میشیم... ساختن این ذهنیتِ واقعیت پذیر نسبت به دنیا خیلی مهمه... مومنین بطور پیوسته در این دنیا امتحان میشن... یکی با بیماری، یکی با بی پولی، یکی با از دست دادن عزیزانش و... و هرکس ماهیت دنیارو شناخت مرحله به مرحله بعد از هر امتحان قوی تر میشه... تا جایی که این دنیا ظرفیت روح بزرگ اون فرد رو در خودش نداره و اونوقته که باید از رحم دنیا خارج بشه و مابقی مراحل رو در برزخ و آخرت طی کنه...

در بلا جایگاه آدم تجلی میشود... #البَلاءُلِلْوِلاء

تجلی یعنی آشکار شدن... جایگاه انسان بواسطه ی بلاهایی که بهش میرسه آشکار میشه ✅

امشب یکی از رفقام زنگ زده بود از اتفاقاتی که تو این مدت برام افتاده پرسید تا رسیدیم به مسائل یکی دو روز اخیر... حرفم که تموم شد گفت: آخه چرا؟ تو که سعیت همیشه در مراقبه بوده نه آزارت به کسی رسیده تازه همیشه دنبال کمک به دیگرانی... من فقط دو جمله بهش گفتم ۱_ما که مشکل و بلایی ندیدیم در برابر مشکلات و مصائب اهل بیت(ع) ۲_من هر مشکلی که برام پیش اومد اگر صبر کردم و شاکر بودم خدا یه چیزی به یقینم اضافه کرد و من اینو به وضوح تو زندگیم لمس کردم

بهش میگی بیا سَم بخور میگه نمیخورم؛ میپرسی چرا؟ میگه چون می میرم! مثال دنیا همینه رفقا... وقتی بشناسیش بهش دل نمی بندی... وقتی بهش دل نبندی هرچیزی رو ازت بگیره ناآرومت نمی کنه...

📨 #ناشناس اگه خدارو تو قلبمون حس کنیم هیچ چیزی آرامش رو از ما نمیگیره اگر ناآرومیم یعنی خدارو بغل نکردیم مثل بچه ای که وقتی تو بغل پدرشه هیچی نمیتونه آرامش رو ازش بگیره... وقتی رو بلندی قرار بگیره و پدرش پایین وایسه و بگه بپر تو بغلم... بدون ترس میپره، چون میدونه قراره تو آغوش پدر آروم بگیره...

📨 #ناشناس همین دو کلمه زندگی منو تغییر داد ومن یه آدم دیگه شدم... برای اسم کانال هم از این دوکلمه استفاده کردم تا همیشه جلوی چشمم باشه...

📨 #ناشناس به دل بی قرار زمان بدید... ما چون خلاء های معنویمون زیاده وقتی یه غمی میاد سمتمون سریع میره جاهای خالی قلبمون رو پر می کنه در صورتی که باید اون جاهای خالی سرشار از عشق الهی باشه و هیچی نتونه جاشو بگیره... پس اینکه بخوایم اون غم رو زود از قلبمون بیرون کنیم نمیشه؛ یا باید انقدر قوی باشیم که سریعا یاد خدارو جایگزینش کنیم که کار سختیه... یا باید بهش زمان بدیم و با فهم درست نسبت به اون مسئله به مرور از قلبمون بیرونش کنیم... از طرفی همین بی قراری گاهی باعث میشه به خدا نزدیکتر بشیم... چون می بینیم به هرجا چنگ میزنیم. تا از دستش خلاص بشیم، ولی نمیشه در نهایت دست به دامن خدا میشیم و اینو حس می کنیم که بهترین جایی که مارو به آرامش میرسونه فقط خداس💚

یه نفرو تصور کنید که با کشتی داره میره مسافرت، از قضا اون کشتی داره غرق میشه؛ نه جلیقه نجاتی داره نه شنا بلده نه کسی میتونه کمکش کنه... این آقا یا خانم خدارو هم قبول نداره و تا قبل از این به خدا ناسزاهم میگفت... وقتی به همه جا چنگ زد و دید راهی برای نجات نیست تو اون آخرین لحظات از یه کسی یانیرویی درون خودش کمک میخواد و این همون خداست که حتی آدم بی دین و ایمان هم از درون وجودش یه جایی که هیچ راهی نیست صداش می کنه...

یه بزرگی می گفت: اگه خدا مشکلاتُ از ما بگیره سالی یه بارم سمتش نیمریم...

پس از این جهت هم به مشکلاتمون نگاه کنیم؛ گاهی برا ما فراموش کارای بی معرفت باید غم و بی قراری دل باشه تا یادش کنیم...