زجا برخیز و خود را کُن مهیا بهر استقبال.. که از ره بلبل و شمع و گل و پروانه می آید‌...💔

تا نزدیک شدن دیگه نگذاشتن شتران رو روی زمین بخوابانند ، مثل برگ خزان ریختند رو زمین …🥀

آخ قربون دل بی بی زینب سلام الله..😭💔

هر یکی سوی مزاری می دوید هر یکی قبری در آغوش می کشید لیک یک بانوی قد خمیده ای قد خمیده مو پریشان خسته ای...🥀

گفت یارب من چه سازم یا کریم رو سوی قبر که سازم یا رحیم ناگهان آمد به خود با شور و شین دید بنشسته سر قبر حسین ….💔

عزیز دلم ، یادم نمیره همین جا بود... اومدم شمشیر شکسته ها و نیزه شکسته هارو از روی بدنت کنار زدم …😭💔

تو را آنروز من نشناختم اما مرا امروز تو نشناسی …💔

حسین جانم! مگر نه اینکه هر کی سفر میره با خودش سوغات میاره...؟؟

اشک سرخ و چهره زرد و تن کبود و مو سفید.. این همه سوغات از شام خراب آورده ام...💔

امشب همه جاموندیم... قشنگ حال همو میفهمیم! قشنگ درد همو درک میکنیم! مگه نه..؟!

اما ببین.. اونقدر غیرت نداشتیم که از دوری و جامانده‌گی دق کنیم!

یه دختر سه ساله تو شام جامونده بود... همه قصه‌اش رو شنیدیم... کلی هم باهاش گریه کردیم.. اما درک نکردیم... میدونی چرا میگم درک نکردیم؟!

چون اگه درک کرده بودیم.. الان مهمان خانم رقیه سلام الله بودیم...

امشب نمیخام دلتو ببرم شام.. امشب فقط کربلا... امشب فقط بین الحرمین... فقط کربلا...

الان باید اون مداحیو بخونیم که میگه: چشماتو ببند... خیال کن... الان بین زائرایی...

قشنگ دل بده به مداحی... چشماتو ببند... آره... یک لحظه چشماتو ببند... خیال کن... الان کربلایی...

اشک روی گونه... لبخند به لب... خیال کربلا... دست روی سینه... حال هممون الان اینه دیگه...؟!

دلم بد جوری شکست.. هر کاری کردم... نشد که برم... آقا.... این همه زائر... زیادی بودم...؟! نبردیم حرم...🚶‍♂💔

خیال کربلا قشنگ بود...؟! والا ما که نرفتیم... ندیدیم.. اما میگن وقتی میری جز اشک ریختن کار دیگه نمیتونی بکنی...!

یاد اون شعر افتادم که میگه: آمده‌ام که بنگرم.. گریه نمیدهد امان.. اللهی سال دیگه بخونی...💔

میدونم امشب دلت بدجور شکسته.. حالت بدجور خرابه.. چشمات بدجور اشک میطلبه.. زیاد اذیتت نکنم..!

فقط همین که... زینب سلام الله امشب با موهای سفید؛ قد خمیده؛ تن کبود؛ آنقدر که همسرش او را نشناخت...!💔

همین یه جمله واسه روضه امشب کافیه...

غیرتی ها... خودتون دیگه میفهمین...

دیگه روضه کافیه... بریم یه جا بمیریم... نرفتیم حرم...💔

🌸🍃🌸🍃🌸 🌸🍃🌸 🌸🍃 🌸 #رمان_تلالو_ابراهیم پارت پنجم - کودکیه هانیه با مراقبت های زیاد پدر و مادرش گذشت 🌿' و حالا باید میرفت مدرسه . . . و اینـجا بود ڪه داستان زندگی اش رقم خورد..! مثل همه بچه ها روز اول مدرسه برای خودش دوست هایی پیدا کرده بود 🚶‍♂ اما …(:! خبر دارید دد هر مدرسه ای که باشید شش سال اول آنجا درس میخوانید🔗 رفت و آمد ها دوستانه بود امـا …(:! +کم کم باید ادامه را از زبان خود شخصیت ها شنید 🌿✋🏻 … هانیه : اون سال من چهارتا دوست صمیمی داشتم حدیث ، دنیا، ریحانه و سارن. . . خیلی شاد بودن و البته آزاد و آرام! آزاد بودن از امر و نهی آزاد بودن از مرزها و آرام بودن از وجود این آزادی 🚶‍♂ انگار تنها نقطه پیشرف آنها همین بود .. امتحانش برای من ؟ نه اصلا ضرر نداشت مگر آدم چقدر عمر میکرد که باید خودش را محروم میکرد☹️؟! کی به کی بود.... حدیث راست میگفت باید تا توی این دنیا هستی نهایت لذت را ببری 🔗 اولین بار سخت بود ! نگاه ها نه تنها دلچسب بود بلکه انگار نگاه مردم مثل تار عنکبوت دور آدم میپیچید و باعث میشد دیگر نتوانی تقلا بکنی! همین نگاه ها و تشویق های سَیار ! باعث شد راحت از خیلی چیـز ها و ارزش ها بگذرم نویسنده ✍ : #الف‌نــور_هانیه‌بانــو

•{بـسم‌رب‌الحسینـ🖤}•