بسم الله الرحمن الرحیم بحث امشب منبرم ، ادامه بحث دیشب بود. خب چرا عزاداری کنیم؟! اولا که عقل میگه اگر بزرگی ، عالمی، دارای فضلی از دنیا رفت ، باید تکریمش کنیم. دوما که این تکریم ما بخاطر تکریم چش و آبروی طرف نیست ، بخاطر هدف و راه طرف هست .با تکریم این شخص ، راهش رو تایید میکنیم. سوما اگر کاری رو تایید یا رد کنیم ، بر اعمال ما اثر دارد. اگر راضی به ظلم باشیم ، در گناه آن ظلم شریکیم اگر راضی به یک عمل صالح باشیم ، در ثواب آن شریکیم، ولو هیچ اقدامی انجام ندهیم. سید الشهدا راهش مشخص است. هدفش مشخص است ، ما ایشان را تکریم میکنیم تا راهش و هدفش را تایید کنیم. پس ما هم در مجاهدت های ایشان و یارانش شریک ایم. شراکت داشتن در اعمال آنان، یعنی سعادت ! #منبر_دوخطی

بحث خیلی مبسوط تر از این بود فایل صوتیش: @Habebane

این منبر های یه دقیقه ای رو انصافا پخش کنید 🙄 نشستم تو ایتا میبینم اینور اونور هی فور و فور بازیه فقط من مظلوم موندم😐💔 شما خو دیر میرسونید خودتونو به مراسمات که سخنرانی رو گوش ندید سریع برسید به مداح ( بعضیاتون) حد اقل این دو دقیقه رو برا منبر کوچیک ما بزارید🌺

آتش و دود و خون ...

__

دل و قلبت را با کربلا پر کن! اما ن صرفا با زمین و آب و هوا و عطر کربلا ، بلکه با معارف و درس های کربلا! حسین علیه السلام هدف نیست ! هدفِ حسین علیه السلام هدف است.

روز دوم محرم 👇🏻

ماجرای عاشورا و کربلا و جنایاتی که در این روز میشود ، قبل از واقعه ی عاشورا گفته شده بود. پیغمبر اکرم ص گفته بود که همچین حالاتی هست و ... خیلی از اصحاب هم گریه کرده بودند و ابراز درد و غم کرده بودند ، اما پیغمبر به آنان فرمود که شما حسین مرا در این روز یاری نمیکنید ...! خب این ماجرای عاشورا را می‌دانستند‌. روزی که سیدالشهدا علیه السلام و یارانش وارد کربلا شدند ، از نام آنجا سوال کردند. با اینکه خودشان می‌دانستند اما می‌خواستند اهل و عیال ایشان کم کم آماده ی مصائب شوند. جواب دادند که یابن رسول الله به اینجا شاطئ الفرات میگویند ، کم کم اهلبیت آثار نگرانی در ایشان ظاهر شد چون در داستان های مربوط به عاشورا نام فرات هم بوده است. سید الشهدا فرمود دیگر چ نامی دارد ؟ عرض کردند غاضریة ( غاضریات) هم به اینجا میگویند. سید الشهدا فرمود دیگر چ نامی دارد ؟ عرض کردند به اینجا طَف هم میگویند. سید الشهدا فرمود دیگر چ نامی دارد؟ عرض کردند به اینجا نینوا هم میگویند. سید الشهدا فرمود نام دیگری هم دارد ... عرض کردند بله ، به اینجا کربلاء هم میگویند. در این حال سید الشهدا به پهنای صورت اشک ریختند و فرمودند : اللهم انی اعوذ بک من الکرب و البلاء! خدای من ! به تو پناه میبرم از شر مشکلات و امتحان ها ... . و بعد فرمودند : هٰهنا مَناخُ رِکابِنا و مَحَطُّ رِحالِنا و مقتَلُ رجالِنا وَ مَسفَک دِمائِنَّا ... اینجا محلّ خوابیدن شتران ما، و بارانداز کاروان ما، و محلّ شهادت مردان ما و جارى شدن خون ماست!.. و کم کم مصائب شروع شد ... #داستانِ_خون

شب عاشورا سخن از [از نمی خواهم ، احتیاج ندارم ، بروید ، بیعتم را برداشتم]بود. روز عاشورا می گوید : بیایید به من کمک کنید آیا یاور و مدد کاری هست؟! هل من ناصر ینصرنی؟! شب صحبت می کند تا مبادا خبیثی در بین طیّب ها باشد و روز سخن می گوید تا مبادا طیّبی در بین خبیث ها مانده باشد. شب غربال می کند تافقط صالحان بمانند و روز غربال می‌کند تافقط اشقیا در مقابل او ایستاده باشند. 「آیت‌الله حائری شیرازی」

نمیدونم چی بگم ... شبِ سومِ محرم.

زن غساله چه ها دید که با خود می گفت مادرت کاش به جای تو پسر می آورد ...

اگر حال مناسب ندارید نگاه نکنید... رقیه ..

🎧 #دوخط_روضه 🎤 حجت‌الاسلام #میرزامحمدی 🏴 شب سوم محرم الحرام

بسم الله الرحمن الرحیم در ادامه ی شب های گذشته ، امشب عرض کردیم که یکی از راه های انتقال مفاهیم و الگو قرار دادن بزرگان دین ، همین انداختن محبت ، به جانِ دیگران است. ما با عزاداری کردن و شرح محاسن سید الشهدا علیه السلام ، این راه را باز میکنیم که بشود از ایشان الگو گرفت. آنقدر محبت راه برای باز شدن دارد ، که الان مسیحی ها محبت سید الشهدایِ مسلمان را دارند و او را الگو قرار می‌دهند. هندی ها یک زمانی تعداد کمی شیعه ی اهلبیت داشتند ، اما الان سومین جمعیت بزرگ هند اند! خود پیغمبر دنبال این بوده حب سید الشهدا را در قلب ما بیاندازد ، آنجا که فرمود احب الله من احب حسینا ... . بعد از آن است که رسول الله صلوات الله علیه و آله و میفرماید : ان الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة! حسین چراغ هدایت در زمان تاریکی است . پیغمبر با بوجود آوردن حب سید الشهدا در قلب انسان ها دنبال کشاندن آنان به سمت اوست... . حب سید الشهدا جنسش فرق دارد. همین محبت کار ساز است ... #منبر_دوخطی

بحث خیلی مبسوط تر از این بود. داستان رسول ترک را هم عرض کردیم. زمان فایل ۱۸ دقیقه. فایل صوتیش: @Habebane

إهم إهم🤧

در روز عاشورا ، سر لشکریان دشمن ، گفتند که بروید و شادی کنید، همانطور که در زیارت عاشورا آمده : یوم فرحت به آل زیاد و آل مروان ، بقتلهم الحسین صلوات الله علیه. از نشانه های شادی و شکر خدا ، روزه گرفتن است. آن اشخاص دستور دادند به شکرانه ی این روز ، روزه بگیرید. لذا در روز عاشورا ، روزه گرفتن مکروه است ( ثواب کمتری دارد و بهتر است نگیرید! _ چون شباهت پیدا میکنید به آنان که قصد قتل سید الشهدا را داشتند.) اما بهتر است در این روز از تفریح و کار و تجارت پرهیز شود و همچنین در این روز کمتر غذا بخورد و گرسنگی بکشد تا با سید الشهدا یکی باشد. #چرا_روزه_عاشورا_مکروه_است #فور_مستحب

اینجا هم سوالات جالبی گاها پرسیده میشه و جواب های جالبی هم ارائه می‌دیم عضو بشید ضرر نمیکنید ان شاء الله

http://B2n.ir/mrsmhm?eitaafly صبح جمعه اول برید کربلا بعد به کاراتون برسید پخش زنده ، عتبة الحسینیة المقدسة #فوروارد_بفرمایید

__

نبش قبر رقیه خاتون سلام الله علیها جناب آقا سیّد ابراهیم دمشقی که نَسَبش به سیّد مرتضی علم‌الهدی منتهی می‌شد و سنّ شریفش بیش از 90 سال بود، سه دختر داشت و اولاد پسر نداشت. شبی دختر بزرگ ایشان حضرت رقیّه دختر امام حسین علیه‌السلام را در خواب دید که فرمودند: «به پدرت بگو: به والی بگوید: میان لحد و جسد من آب افتاده، و بدن من در اذّیت است، بیاید قبر و لحد مرا تعمیر کند.» دختر به سيّد عرض کرد، ولی سیّد از ترس اهل تسنّن، به خواب اعتنا ننمود. شب دوّم دختر وسطی سیّد همین خواب را دید و به پدر گفت، ترتیب اثری نداد. شب سوّم دختر کوچک سیّد همین خواب را دید و به پدر گفت، باز ترتیب اثری نداد. شب چهارم خود سیّد حضرت رقیّه را در خواب دید که به طریق عتاب فرمودند: چرا والی را خبردار نکردی؟! سیّد بیدار شد، صبح نزد والی شام رفت و خوابش را گفت. والی به علماء و صلحاء شام از شیعه و سنّی امر کرد که غسل کنند و لباس‌های پاکیزه بپوشند، به دست هر کس قفل ورودی حرم مطهّر باز شد، همان کس برود و قبر مقدّس او را نبش کند، پیکر را بیرون آورد تا قبر را تعمیر کنند. صلحاء و بزرگان از شیعه و سنّی در کمال آداب غسل کردند و لباس پاکیزه پوشیدند، قفل به دست هیچ کس باز نشد مگر به دست خود مرحوم سیّد، و چون میان حرم آمدند کلنگ هیچ کدام بر زمین اثر نکرد، مگر به دست سیّد ابراهیم. حرم را قُرق کردند و لحد را شکافتند. دیدند بدن نازنین حضرت رقیه سلام‌الله علیها، میان لحد و کفن صحیح و سالم است اما آب زیادی میان لحد جمع شده است. سیّدابراهیم در قبر رفت، همین که خشت بالای سر را برداشت دیدند ،سیّد افتاد. زیر بغلش را گرفتند، هی می‌گفت: «ای وای بر من.. وای بر من.. به ما گفته بودند یزید لعنةالله علیه، زن غسّاله و کفن فرستاده ولی اکنون فهمیدم دروغ بوده، چون دختر با پیراهن خودش دفن شده. من بدن را منتقل نمی‌کنم، می‌ترسم بدن را منتقل کنم و دیگر به عنوان "رقیّه بنت الحسین" شناخته نشود و من نتوانم جواب بدهم. سیّد بدن شریف را از میان لحد بیرون آورد و بر روی زانوی خود نهاد و سه روز بدین گونه بالای زانو خود نگه داشت و گریه می‌کرد تا اینکه قبر را تعمیر کردند. وقت نماز که می شد سیّد بدن حضرت را بالای جایی پاکیزه می‌گذاشت. پس از فراغ از نماز برمی‌داشت و بر زانو می‌نهاد، تا اینکه از تعمیر قبر و لحد فارغ شدند، سید بدن را دفن کرد. و از معجزه آن حضرت این که سیّد در این سه روز احتیاج به غذا و آب و تجدید وضو پیدا نکرد و چون خواست بدن را دفن کند دعا کرد که خداوند پسری به او عطا فرماید. دعای سیّد به اجابت رسید و در سن پیری خداوند پسری به او لطف فرمود که نام او را "سیّد مصطفی" گذاشت. آنگاه والی واقعه را به سلطان عبدالحمید عثمانی نوشت؛ او هم تولیت زینبیّه و مرقد شریف حضرت رقیّه و امّ کلثوم و سکینه را به سید ابراهیم واگذار کرد. این قضیه در سال ۱۲۴۲ هجری شمسی رخ داده و در کتاب «معالی» هم این قضیّه مجملاً نقل شده و در آخر اضافه کرده است: «فَنزلَ فی قبرها و وَضع علیها ثوباً لفَّها فیه و أخْرجها، فإذا هی بنتٌ صغیرةٌ دُونَ البُلوغِ و کانَ متْنُها مجروحةً مِنْ کثرةِ الضَّرب» «آن سیّد جلیل وارد قبر شد و پارچه ای بر او پیچید و او را خارج نمود، دختر کوچکی بود که هنوز به سن بلوغ نرسیده، و پشت شریفش از زیادی ضربات مجروح بود.» پس از درگذشت سیّد ابراهیم، تولیت آن مشاهد مشرفه به پسرش سیّد مصطفی و بعد از او به فرزندش سیّد عبّاس رسید.فرزندان سیّد ابراهیم دمشقی معروف و مشهور به "مستجاب الدعوه" هستند.

منابع: 1-اسرار الشهادة، صفحه ٤٠٦. 2-منتخب التواریخ، صفحه ۳۸۸. 3-مقتل جامع مقدم، جلد ۲، صفحه ۲۰۸. ۴-تراجم اعلام النساء، جلد ۲، صفحه ۱۰۳.

صدا زد یا عمتی هذا رأسُ من؟ عمه جان این سر کِیه....

یه جایی دیدم نوشته بود حضرت رقیه سلام الله علیها نفرمودند هذا رأس من؟ نگفت این سر کیه ، فرمودند ما هذا ؟ این چیه ؟ که اونجا اون ملعون ها گفتند هذا رأس ابیک الحسین ... این سر بابات حسینه!

اون ظلم هایی که در حق این دختر کوچک اباعبدالله علیه السلام کردند که در تاریخ سن این دختر از سه سال تا پنج سال نهایتا گفته شده خیلی نسبت به بقیه ی شهدای کربلا و اهل عیال سید الشهدا بیشتره‌. تو یک مجلسی بودیم و روضه خوان می‌گفت که وقتی اهلبیت برمی‌گردن مدینه ، سر پنجه ی دختران خونی بوده و زخمی. علتش رو که جویا میشن میفرمایند که تو شام به ما حتی یک تیشه ندادند که قبر بکَنیم. حضرت رقیه سلام الله علیه مادرشون رو از دست داده بودند. تنها سر پناه ایشون سید الشهدا بود. لذا توجه ویژه ای به ایشون داشتند هم سید الشهدا هم حضرت زینب کبری سلام الله علیه. اما بعد از عاشورا ، ایشان هم از ناحیه پدر یتیم شدند هم از ناحیه ی مادر. شما در نظر بگیرید یک دختر سه چهار ساله که شاید به یاد مادر بزرگش فاطمه نامیده شده بود ، با آن حجم از مصائب که برادر و پدرش را آنگونه از دست بدهد. چ میکشد در این فاصله ی نزدیک بیست روز تا شام ! روضه ی حضرت رقیه بشدت باز است ...

بعضی ها بحث میکنن که ما در عاشورا شخصی به اسم رقیه نداریم! بله برخی ها به اسم کمی گیر میدهند ، اما در عاشورا شخصیتی به اسم فاطمه داشتیم که حدودا چهار سال داشته و در شام به شهادت رسیده اند بر اثر ضربات وارده. چند سال پیش معروف شده بود که شهید مطهری وجود ایشان رو رد میکنن ، ولی متاسفانه اشتباه هست این حرف . شهید مطهری برخی کتب را خودش نوشته ، برخی کتب از روی دست نوشته های ایشان ویرایش شده. روی یکی از نوشته هایش این را مکتوب کرده بود که برخی ها وجود حضرت رقیه را رد میکنند و این تکه کاغذ را گذاشته بود تا سر فرصت تحقیق کنند و یکجا وارد کنند. اما این تکه کاغذ قاطی آن کاغذ هایی می‌شود که پس از شهادت شهید مطهری کتاب میشود. از این جهت انظار به سمت شهید مطهری خوب نمی‌چرخد!

دین ندارید حد اقل آزاده باشید!

یا حسین ...