قسم به ماه دو نیمه به وقت تنهایی
قسم به زلزلة القلب و عشق و چپ
قسم به آیه ی چشمت به معجزه به غزل
تو را قسم به خدایت چه وقت می آیی؟
#امام_زمان
اين روزها
التهاب عجيبے
بر روزگارمان نشستہ
راه را سخت گم ڪردهايم
بينِ همہ رنگها و رمزها و زنگها
ما تنها مانديم!!
با تمام وجود شما را صدا مےزنيم.
سلام حضرت آفتاب✋❤️
#امام_زمان
#الّلهُـمَّعَجِّــلْلِوَلِیِّکَـــالْفَـــرَج
هـرچهقدرهمڪِهطوفـٰانهاسهمگینبـاشند
بـاڪینیستچراڪهنـاخدایمامهدیست
#امام_زمان
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
Atre Asheghi.mp3
6.65M
#نوایدل❤️
بی قراری بسه...بی پناهی بسه
ای مسافر بیا...چشم به راهی بسه
مونده توی گلوم بغض بی سابقه
انتظار سختترین درد یک عاشقه
#امام_زمان
#الّلهُـمَّعَجِّــلْلِوَلِیِّکَـــالْفَـــرَج
وقتی آنکس که دوستش داریم بیمار
می شود می گوییم،امتحان الهی است.
ولی وقتی شخصی که دوستش نداریم، مریض شود، می گوییم عقوبت الهی است...!
وقتی آنکس که دوستش داریم دچار
مصیبتی میشود می گوییم از بس که آدم
خوبی بود.
و هنگامی که به مصیبتی دچار میشود
شخصی که دوستش نداریم می گوییم از
بس که ظالم بود...!
وقتی کسی که دوستش داریم، گرفتار و غمگین شود، می گوییم الهی برایش بمیرم...
وقتی کسی که دوستش نداریم غمگین و گرفتار شود، می گوییم حقش بود چون با من مخالفت میکرد!!!
مراقب باشیم...!
حرف هایمان در هیچ کجای این جهان گم نمی شود.
می چرخد و برمی گردد و بدجور گریبانمان را می گیرد.
مراقب باشیم ، سرزنش نکنیم
حوادث روزگار میچرخد سمت خودتان...
خصوصا اگر این وسط دلی با زبان ما شکسته باشد...
مراقب باشیم
قضا و قدر الهی را، امتحان افراد را که اصلا شاید حقشان هم هست!!! آن طور که پسندمان هست تفسیر نکنیم!
همه ی ما عیوب ریز و درشتی زیادی داریم که
اگر لباس سِتْر و پوشانندگی خدا نبود، گردن های ما از شدّتِ خجالت خم می شد.
پس انقدر عیب جویی نکنیم،
انقدر ریز و درشت کلمات دیگران را به رخ شان نکشیم،
در حالی که عیوب زیادی در وجود خودمان جاریست، که اگر قرار باشد بابتشان عقوبت شویم...
سرزنش چه حق باشد، چه ناحق؛
عمل ناشایستی است که ؛
۱ـ شعلهی کینه را در دل دیگران روشن میکند!
۲ـ آنان را از شما وحشتزده و متنفر میکند!
محال است، اهل سرزنش باشید؛
اما خودتان به آن درد، که دیگران را سرزنش کردهاید، مبتلا نشوید! ..
اگر مبتلا به این مرض اخلاقی هستیم،
که از رنج دیگران و ناراحتی دیگران،
غصه دیگران، شکست دیگران و توبیخ دیگران
هم ته دلمان خوشحالیم،
هم وسط گرفتاری، او را به رگبار سرکوفت و سرزنش میبندیم
و حالی اش میکنیم که حقش بوده!!!
از عاقبت خودمان بسیار بترسیم...
بسیار بترسیم...
حواسمان باشد که ما هر لحظه با توجه به روایت ممکن است در جایگاه ظالم یا مومن یا اولیا باشیم.
یعنی ممکن است لحظه ای به خاطر ظلم دارم چوب می خورم، بار دیگر امتحان می شوم شاید هم خدا میخواهد درجه ایمان مرا بالاتر بکشد تا خدا را بیشتر ببینم.
در مورد هیچکس هم قضاوت نکنیم که فلانی چوب کارش را میخورد یا مواردی از این دست...
ما در مورد خودمان نمیتوانیم دقیقا بفهمیم علتش چیست چوب خداست یا امتحان یا درجه ؟؟؟ پس چطور می خواهیم در مورد دیگران نظر بدهیم؟؟؟
راحت به دیگران سرکوفت زدن و ملامتشان کردن، انسان را بیچاره و مبتلا و دردمند میکند.
سرزنش کنندگان و آتش بیاران معرکه ها و بدزبان های اهل سرکوفت در همین دنیا نتیجه عمل خود را خواهند دید چون اکثراً دل هم سوزانده اند، آخرت که جای خود دارد.
هرگز آدمها را بخاطر سختی هایی که میکشند و حوادثی که برایشان پیش آمده سرزنش نکن،
یادت باشد روزگار تو را در موقعیت او قرار میدهد تا رنج هایش را درک کنی...
یادت باشد...
هر آدمی که با او رو به رو میشوی
مشغول جنگیدن در میدان نبردی هست که تو هیچ چیز از آن موقعیت نمیدانی!
طعنه و نیش و کنایه و ملامت کسی که خودش خسته و گرفتاره راه حل نیست!
بیراهه است... بیراههی تاریکی
که فاصله ها را زیاد میکند،و محبت ها
را کم...
کمی مهربانتر باشیم...