ناهار امروزم کدو پلو مجلسی با بورانی کدو ماست😋

هنوز مونده تا ناهارم آماده بشه 😏 وقتی دیر از رختخواب جدا شی این میشه دیگه 😄 هرچی بُدویی نمیرسی🥴

#پدرانه #شجاعت 💥 هر پسری برای مرد شدن نیاز به یک چنین پدری داره 😍😍 💥 فقط اونجاش که مادر پسره فرار می‌کنه 😂😂 https://eitaa.com/sarzendehbash 🍃

بالکن و شیشه خیارشور ------------------------------ دوتا راه حل برای حل مشکلاتت: راه اول:سه تا از بزرگترین مشکلاتی که این روزا ذهنت رو درگیر کرده رو بنویس بعد از دیگران بپرس یک نفر همچین مشکلی داره چه راه حلی براش داری؟ جوابهاشون رو یادداشت کن و روش فکر کن راه دوم: بشین فکر کن اگه این مسئله یا مشکل اصلا برای تو نبود و مربوط به دوست یا همسایه ات بود چه پیشنهادی برای حلش بهش میدادی؟ جواب هات رو یادداشت کن الان خیلی منطقی تر میتونی به مسئله ات نگاه کنی و یه چاره ای براش پیدا کن https://eitaa.com/sarzendehbash 🍃

#قصه_ننه_علی #پارت9 فصل دوم : آن دو چشم آبی! یکی از روزهای مردادماه همراه مادرم رفتم خانه‌ی دایی محمد. داخل اتاقِ میهمان‌ها چند نفری نشسته بودند، ما به اتاق دیگری رفتیم. زنْ دایی آمد کنار مادرم نشست و رو به من گفت: «زهرا! پسر داییت، رضا رفته بلیط بخت آزمایی خریده، دیشب خواب دیدم برنده شده! قربون دستت براش فالِ وجب بگیر ببینم چی میشه؛ شانس داره بچه‌م یا نه؟!» فال وجب، سرگرمی خنده‌دار من و دختر دایی بود. با کف دست راست، دست چپمان را از نوک انگشت اشاره تا آرنج وجب می‌کردیم؛ اگر از گودی وسط دست بیرون می‌زد، بازنده بودیم و برعکس آن، برنده. موقع وجب کردن دستم متوجه شدم یک جفت چشم آبی از اتاق میهمان من را زیر نظر دارد. پسر خاله‌ی زن دایی بود که زیرچشمی به من نگاه می‌کرد. خیلی بدم آمد؛ اخم کردم و صورتم را برگرداندم. او هم سرش را پایین انداخت و خودش را جمع و جور کرد. چند هفته بعد دوباره رفتیم خانه‌ی دایی محمد. سوار اتوبوس شدیم. مثل همیشه به تماشای خیابان و مردم نشسته بودم که مادرم سر حرف را باز کرد. - زهرا جان! بی‌بی خانوم رو می‌شناسی؟! - کیه مامان؟! - خاله‌ی زن داییت دیگه! با تعجب گفتم: «نه! از کجا بشناسم مامان؟! من که تا حالا ندیدمش.» - دیدیش! چند هفته پیش که رفته بودیم خونه‌ی داییت اونجا بودن. پسرش تو رو دیده. - آهان! همون چشم آبیه که از اتاق مهمونا داشت منو نگاه می‌کرد! خب حالا که چی؟! کمی سرش را نزدیک‌تر آورد و گفت: «بی‌بی خانوم تو رو برای پسرش رجب می‌خواد!» چشمانم گرد و صورتم از خجالت سرخ شد! عرقِ روی پیشانی‌ام را با چادر پاک کردم. با لحنی تند به مادرم گفتم: «مامان! من نمی‌خوام شوهر کنم. یه وقت بهشون قول ندی!» روایت زندگی زهرا همایونی؛ مادر شهیدان #امیر_و_علی_شاه_آبادی https://eitaa.com/sarzendehbash 🍃 «#اَلَّلهُم‌عجِّل‌‌لِوَلیِڪَ‌‌الفرَج»

#قصه_ننه_علی #پارت10 فصل دوم : آن دو چشم آبی! با اخم گفت: «دیگه این حرف رو نزن! تا الان کلی خواستگار داشتی، اما آدمای سالمی نبودن؛ وگرنه زودتر شوهرت می‌دادم. داییت، آقا رجب رو تأیید کرده؛ پسر سالمیه، اهل کاره. بزرگ ما داییته، نمی‌تونیم رو حرفش حرف بزنیم. تا کی می‌خوای تو خونه‌ی مردم کار کنی؟! زشته! دیگه نشنوم چیزی بگی!» سرم را پایین انداختم و تا خانه‌ی دایی ساکت شدم. داشتم از پله‌ها بالا می‌رفتم که رجب جلویم سبز شد و سلام کرد. مثل اینکه جن دیده باشم، بسم الله گفتم و فوری از کنارش رد شدم. همیشه از چشمان آبی بدم می‌آمد، به نظرم ترسناک می‌رسید. دختر ته‌تغاری دایی به طرفم آمد و گفت: «زهرا! رجب رو دیدی؟! تو رو می‌خواد!» نگاهی به پایین پله‌ها انداختم و گفتم: «این منو می‌خواد؟! غلط کرده با اون چشمای رنگیش!» دختر دایی لبش را گاز گرفت و گفت: «نه! نگو دختر عمه! چشماش خیلی قشنگه، موهاش هم فرفریه! چطور دلت میاد این‌جوری بگی؟!» - عه! قشنگه؟ حالا که دل تو رو برده چرا زنش نمیشی؟! با ناراحتی گفت: «بابام میگه زهرا بزرگ‌تره، اول تو باید شوهر کنی. تو رو خدا نگاه کن چقدر خوش‌تیپه!» با تندی گفتم: «به شوهر کردن که رسید، قباله رو می‌زنید به نام من؟! شوهر نمی‌خوام، ارزونی خودتون.» رفتم داخل اتاق و بدون اینکه با کسی حرف بزنم گوشه‌ای نشستم. کمی که آرام شدم، تازه فهمیدم مراسم بله‌برون من است! روایت زندگی زهرا همایونی؛ مادر شهیدان #امیر_و_علی_شاه_آبادی https://eitaa.com/sarzendehbash 🍃 «#اَلَّلهُم‌عجِّل‌‌لِوَلیِڪَ‌‌الفرَج»

. قسمت نهم و دهم رمان #ننه_علی بارگزاری شد 😍 دوستاتون رو دعوت کنید تا باهم این رمان شیرین رو مطالعه کنیم 😋👌 https://eitaa.com/sarzendehbash 🍃