💯اقای رئیس جمهور در اختتامیه جشنواره خوارزمی فرمودند که: ◀️اینها حتی پزشکی جدید را در مقطعی نمی پذیرفتند حتی دانشگاه را نمی پذیرفتند، پزشکی را که مدعی داروی شیمیایی محور باشد نمی پذیرفتند، می گفتند ما پزشکی بر اساس داروهای گیاهی داریم اما امروز این تفکر در جامعه ما طرفداری ندارد. 🔺کاری با «اینهایی» که نمی پذیرفتند ندارم که البته خود ایشان در جوانی جزء همین «اینها» بوده است، کار به این جمله آخر دارم که می فرمایند «اما امروز این تفکر در جامعه ما طرفداری ندارد» ♨️آقای رئیس جمهور می توانند رشد تصاعدی طرفداران داروی علفی را از بانکها بپرسند. بانکهایی که برای کسانی که می خواهند «عطاری» بزنند خیلی با خیال راحت وام بالای یکصد میلیونی تصویب می کنند! 🔆چون مطمئن هستند که سود نزدیک 30 درصد را می توانند برگردانند و ریسک ورشکستی آن کم است. ⚠️در عالم نظر مخالفش هستند و مسخره اش می کنند، اما برای سود عطاری باز می کنند @satliyat

📣نئولیبرالیسم مسلح | گفتاری از عبدالکریم سروش ▪️عبدالکریم سروش از چهره‌های مهم جریان روشنفکری دینی در این سخنرانی به نقد جدی نئولیبرالیسم می‌پردازد. ▪️این سخنرانی در آوریل ۲۰۱۵ در شهر کینگستون ایراد شده است. ▪️از آنجا که بسیاری اعتراضات دی ماه ۹۶ را نتیجه اجرای سیاست‌های نئولیبرالی در کشور می‌دانند، و همچنین روشنفکری دینی نقش پررنگی در تحلیل این حوادث نداشت، روزآروز این سخنرانی را بازنشر می‌کند. @roozArooz_news ⚡️برای خواندن متن کامل این سخنرانی روی دکمه INSTANT VIEW کلیک کنید. https://goo.gl/JuxrC1

🔴عزت اقتصادی در بحران اقتصادی 📝حسین مهدیزاده 🔻وضعیت اقتصادی آلمان پس از جنگ جهانی اول بسیار وخیم شد و نرخ تورم بسیار بالا رفت. در سال 1923 هنگامی که نیروهای فرانسه و بلژیک برای وادار کردن آلمان به پرداخت غرامت جنگی وارد منطقه «رور» شدند، دولت در اقدامی میهن پرستانه، مردم را به مقاومت منفی دعوت کرد. چون افزایش مالیات ها مورد پسند عامه نبود، دولت به وسیله چاپ اسکناس، از کارگران کارخانه های رور و خانواده های آنها حمایت کرد و در همان حال اجازه داد اعتبارات بانکی با نرخ بهره بیشتری عرضه شود. در اوج تورم حاصل از این اقدامات، بیش از 30 کارخانه کاغذ سازی و 150 چاپخانه و دور هزار ماشین چاپ به طور شبانه روزی برای برآوردن نیاز به پول کار می کردند. ولی این تدبیرها نیز با شکست مواجه شد، زیرا مقدر پول در گردش از سرعت افزایش قیمت ها کمتر بود. اسکناسهایی که به مقدار فراوان و با مبلغ اسمی دها هزار مارک چاپ شده بود، قبل اینکه از چاپخانه خارج شود، مجددا زیر ماشین چاپ می رفت و مبلغ اسمی آن به ارقام میلیونی تبدیل می شد. کارگران دستمزدهای خود را با کیسه های خرید و حتی گاهی با چرخ دستی پر از پول و آن هم روزی دو بار دریافت می کردند . دستمزد صبح فقط صرف ناهار ظهر می شد، زیرا بیم آن میرفت نرخ ارز که بعدازظهر العلام می شد، تغییر کند و قیمت ها باز هم افزایش یابد. 🔻هنگامی که بهای ذغال سنگ به میزان سرسام آوری افزایش یافت، برخی از مردم، دستمزدهای بعدازظهر را به جای زغال سنگ در اجاق آشپزخانه می سوزاندند! سرانجام کار به جایی رسید که با یک دلار آمریکا میشد، 4 تریلیون و 200 میلیارد مارک آلمان خریداری کرد! 🔍اما مرگ، سرانجام آلمانِ تحت فشار نبود. آلمان در سال 1939 دوباره آنچنان تنومند شده بود که آغازگر جنگ دوم جهانی شد و این فرود و اوج مجدد به یک رخداد افسانه ای در تاریخ مدرنیته تبدیل شد. این تازه داستان جنگ اول جهانی بود. آلمان در جنگ دوم هم شکست خورد اما باز هم توانست خود را بازیابد. آلمان ظرف کمتر از 40 سال دوبار اوج وحشتناک و اوج مغرورانه را تجربه کرد 🔍همه اصرار دارند که بگویند بیماری اقتصادی امروز ایران بیماری هلندی است، یعنی تزریق بی رویه ارز حاصل از فروش منابع طبیعی به اقتصاد ملی که منتهی به غیر واقعی شدن سودآوری صنعت شده است. آیا این تنها راه تصور بیماری اقتصاد ایران امروز است؟ 🔍 واقعا در مدیریت بحران اقتصادی امروز، بهتر است که در آن تورم کنترل شود یا حفظ عزت و باور ملی به آینده برای خروج از رکود نیاز حیاتی تری است؟ انتخاب آلمانها در 1923 بهتر بود یا کنترل تورم به قیمت دامن زدن به رکود و سرخوردگی صنایع و بخش عمومی که امروز در ایران جاری است؟ به سیاست اقتصادی امروز ما اضافه کنید این نکته را که تقریبا همه منابع بانکی دولت به ابرصنایع بزرگ دولتی تزریق می شوند تا از طریق آنها بتوان نرخ رشد اقتصادی را برای پز دادن پیش خارجی ها کنترل کنیم. در حالی که خیلی از صنایع کوچک بیش از 8 ماه است که بازار نه از آنها می خرد و نه به آنها می فروشد و نه حتی قیمت خرید و فروش محصولاتشان اعلام می کند. مثل بعضی از صنایع تکمیلی نفت بعد از افت قیمت نفت در 93! 🔍 پی نوشت ها از دل پرد درد خودم، اما متن اصلی از: «گفتارهایی در تاریخ تمدن»، عطا بیگدلی، ص 370-371. کتاب خوبی است!

✅سوالاتی برای فرهنگ ما 📝حسین مهدیزاده 1⃣گاهی که نه، اکثرا! فکر می کنم که اگر پارچه نویسی ها و بنرها را از معاونتهای فرهنگی بگیرند بوجه های فرهنگی بی دلیل خواهند شد. 2⃣ما ایرانی های شیعه در اوج خفقان ها، حرف حسابمان را حتی در دل سنگ و گوش کر مغولها هم فرو کردیم، بدون اینکه بنر و پارچه نویسی اختراع شده باشد. پس چرا حرفهای روان انقلاب راهی هموارتر از پارچه نوشتها و بنرها پیدا نمی کنند. 3⃣مگر چند سال است که عکس وارد فرهنگ ما شده است که محبت نسبت به امام و مقتدا را فقط در عکس او دنبال می کنیم؟ 4⃣پیشنهاد می کنم، به مدت یک سال، معاونتهای فرهنگی و روابط عمومی سازمانها و نهادها و ارگان ها را از چاپ بنر جدیدترین سخنرانی های مسئولین نظام و نصب پوستر امام و آقا بر حذر داریم. شاید دلیلی شود برای اینکه راه های دیگر انتقال فرهنگی را دوباره پیدا کنیم و این بن بست تفاهم فرهنگی مفری برای خود پیدا کند! 5⃣به این امید که با حذف بنرها و پوسترهای عکس، همایشها و کنگره ها، طنازی و جلوه گری نکنند.

عملیات «شامات» حسین مهدیزاده اگر بخواهیم واقع بین باشیم، کمک کردن به سوریه برای همه جریانهای داخلی ایران، یک بازی لازم و قابل قبولی است. تنها بی ریشه ترین و غیر معقول ترین آدمها هستند که ایران را از کمک کردن به سوریه در شرایط امروز بر حذر می دارند. در این یادداشت، کمک به سوریه -حتی در صورت رخ دادن یک جنگ تمام عیار- از نظر منافع دو دیدگاه کاملا متفاوت و متضاد ایرانی های امروز مورد دقت قرار گرفته است. ایرانی هایی که غرب را هدف خود قرار داده اند و می خواهند ایرانی سر تا پا مدرن و غربی بسازند. و ایرانی هایی که کاملا ایدئولوژیک زندگی می کنند و از مسیر انقلاب اسلامی به دنبال رسیدن به شرایط آخر الزمانی هستند و تحمل سختی های امروز را برای رسیدن به فردایی زیبا، به راحتی تحمل می کنند و ندید می گیرند. برای هر دو این گروه ها، کمک به سوریه، با توجه به «آرمان ها» و «واقعیت ها» یک گزینه قابل قبول، بلکه ضروری است. 1 برای کسانی که در صده های اخیر، در ایران سرمایه گذاری های مهمی کرده اند تا به کاروان پیشرفت و توسعه مادیِ غرب ملحق شود، ایستادن رو در روی کشورهایی که باید به خاطر دوستی و کمک به آنها افتخار کرد، انتخابی بسیار سخت و مصیبت بار است. اما واقعیت این است که کشورهای غربی در عین داشتن دنیایی جذاب و مسحور کننده و اخلاقی به ظاهر دوست داشتنی، در مقابل کسانی که با آنها سر سازگاری نداشته باشند، بسیار خشن و بی رحم هستند. و ایران ساکنینی دارد که از نظر طیف قدرتمندی از دولت مردان غربی، به هیچ وجه قابل تحمل نیستند و باید هر چه زودتر از دست آنها خلاص شد. اما این دشمنان غرب، سرمایه های بزرگی در ایران دارند و قدرت اجتماعی و نظامی مفصلی را در سی سال اخیر در ایران بوجود آورده اند و هر جایی که کسی در مقابل غرب در حال مقاومت است، پای ژنرالهای ایرانی در میان است. برای غربی ها جنگیدن با این گروه ایرانی همچون ماموریت سیم بانان در کتاب فارسی دوران ابتدایی است که: سیم بانان پس از مرمت سیم راه تکرار خطر بستند یعنی آن کاج سنگدل را نیز با تبر تکه تکه بشکستند غرب اگر از مرمت سوریه برگردد، باید راه تکرار خطر را ببندد. کسانی که به نظر میرسد مغز متفکری هستند که می توانند برای غرب بازهم خطراتی را در گوشه و کنار دنیا ایجاد کنند و گروه های مقاومت را انرژی و امید دهند، در ایران زندگی می کنند. تعداد زیادی از هموطنان ما مستعد شرکت در راهپیمایی روز قدس و مراسم 14 خرداد و 9 دی و تبعیت از امام خمینی و آقای خامنه ای و... هستند که دو راه برای از میان برداشتن آنها وجود دارد، یا اینکه با استحاله درون فرهنگی، دست از دشمنی با غرب بردارند –که راه مورد علاقه ایران دوستانِ غربگراست- یا اینکه باید با تکه تکه شکسته شوند –که راه حل جدی خیلی از قدرتمندان امروز غرب است-! آمریکا از داشتن دشمنی مثل آیت الله خامنه ای بیشتر از این حرفها نگران است که خون دوستانش را در این مبارزه نثار نکند. آمریکا برای این جنگ جیمز باند نخواهد فرستاد که دقیقا شخص شخیص آقای دشمن را بکشد، آمریکا با کروز حمله خواهد کرد. بعدی از این حمله، و آن روز که شاید دیگر من و شما زنده نباشیم، با ادای احترام بر سر مزار دوستان زیادی که در این جنگ از دست داده است، پیروزمندانه به ایران خواهد آمد و دوستان جدیدی غیر از من و شما را در خرابه های ایران کوچک و ضعیف شده برای خود پیدا خواهد کرد. به نظر من تنها گزینه پیش رو برای دنیا دوستان هم این است که به بچه های مبارز ایرانی اجازه دهند که این خطر را 10 سالی به تاخیر بیاندازند تا شاید در این مدت بشود ایران را مادی تر و سازگار تر از قبل با تمدن مادی نمود. ژنرالهای ایرانی در عراق و افغانستان کاری کردند که آمریکا 11 سال از جنگیدن مجدد شانه خالی کرد و حتی رئیس جمهور فعلی آمریکا که می خواست به سوریه حمله کند، با شعار ضد جنگ رای بیاورد. دنیا دوستان باید به اندازه فرصتی که برای تحول ایران به سوی دنیاپرستی نیازدارند روی دست آمریکا در سوریه هزینه و مصیبت بگذارید تا نوبت ایران به همان اندازه به تعویق بیافتد. 2 برای رسیدن به شرایط آخرالزمانی، بهترین کار سرمایه گذاری روی سوریه است. سوریه یا همان «شامات»، یکی از محورهای مهم تحولات آخرالزمانی است. محور یکی از علائم بسیار مهم و حتمی آخرالزمان، اما هر چیزی مقدماتی لازم دارد. البته تنها موحدین واقعی هستند که دوست دارند که آخرالزمان واقعا فرا برسد. برای موحدین، آخرالزمان، زجر و درد روزهایی است که آبستن روزهای خوش و زیبای آینده است. اما برای رقیب ایشان و دستگاه جناب ابلیسِ رجیم، رسیدن به آخر خط است. آخرالزمان برای ایشان، پایان داستان است. در سناریو هستی دیگر برای آنها نقشی در نظر گرفته نشده است!

برای ابلیس رجیم، ضروری است که هم سوریه را بگیرد تا جریان اسلام خمینی را محدود کند، اما این کار بزرگ نباید آنقدر سنگین و دردآور باشد که شرایط دنیا به وضعیت آخرالزمانی تبدیل شود. درست است که کسانی مثل سفیانی سرداران فاتحی در ابتدای آخرالزمان هستند، اما حرکت آنها تاریخ مصرف خواهد داشت و با پایان آن، دنیای شیطینت به پایان داستان پردازی های بزرگ خود خواهد رسید. بخاطر همین استراتژیست های ابلیس رجیم، دائما در حال مطالعه و رصد شرایط هستند که اگر می شود پرچم را به دست سفیانی ندهند و جنگ را در شرایطی کوچکتر و با حساسیت کمتر و ساده تر به پایان برسانند. لذا برای ما شامات خط قرمز است. ما شام را نمی دهیم. شام را نمی دهیم الا به شخص سفیانی! یا سفیانی بیاید که در کمتر از 2 سال بازی به پایان برسد! یا اینکه فکر شام را از سرشان بیرون کنند و وجود اسلام خمینی را مثل خاری در چشم تحمل کنند!!

ما در اوج خفقان ها، حرف حسابمان را حتی در دل سنگ و گوش کر مغولها هم فرو کردیم، پس چرا حرفهای روان انقلاب راهی هموارتر از پارچه نوشتها و بنرها پیدا نمی کنند؟ @satliyat

فقط ما نیستیم که ساحل های آنها را خراب کرده ایم! آنها هم تا اندرونی روحانیت آمده اند! @satliyat