از شاعران معروف زمان بودند و
معاویه برای شعر جمعشان کرده بود.
طرماح،هشام،حمیری.

معاویه کیسه‌‌ای طلا برداشت،
و مقابل خود گذاشت و گفت:
ای شعرا؛

اما اگر سخن حق بگویید،
فرزند ابوسفیان نیستم
اگر این کیسه را به کسی ندهم

که از 

حق بگوید.

طرماح برخواست و ناسزا گفت:
هشام مرادی هم به مولا ناسزا گفت.
عمروعاص به حمیری گفت:

حالا تو بگو، اما جز حق نگو!
حمیری برخواست 

و اشعار بلندی در مدح مولا سرود.

معاویه گفت:
تو از همه راست تر گفتی 
و کیسه طلا را به او داد.