آخرین محمولهی غذایی که برای مردم تشنه و گرسنهی غزه ارسال شد، چهل و یکی دو روز قبل بود.
چهل روز گرسنگی یعنی تلاش اسرائیل برای شکستن «ارادهی غزه»
تلاشی که هر روز بیشتر از روز قبل شکست میخورد. چند روز پیش فیلمی منتشر شد که اگر آدم از غمش بمیرد کم است.
مردمِ غیرنظامیِ غیرمسلحِ گرسنه و تشنه به امید رسیدن کمک غذایی در نقطهای جمع شدند و پهبادهای رژیم حرامزادهی اسرائیل آنها را بمبباران میکند.
از این به بعد هرکس در مورد دموکراسی و مزیتهایش صحبت کرد این فیلم را به او نشان دهید.
غزه امروز شعب ابی طالب است. خیبر و بدر و حنین همه بعد از شعب بود، غزه هم پیروز خواهد شد، اما ننگ سکوت در برابر این جنایت هولناک بر دامن «نظم نوین جهانی» خواهد ماند.
همین که دید دل بستم مرا دلسرد کرد از خود
دلم خوش بود او دلگرمیام میماند اما رفت
#سید_علی_حسنی
ما میفهمیم مشارکت چهل درصدی یعنی شصت درصد جامعه در انتخابات شرکت نکردند اما شما نمیفهمید که ۲۵ میلیون آدم در انتخابات شرکت کردند.
ما آن ۶۰ درصد را نه سانسور میکنیم نه رها میکنیم اما شما این ۲۵ میلیون آدم را هم سانسور میکنید، هم تمسخر میکنید.
فارغ از اینکه اساسا مشارکت در انتخابات مجلس همواره پایینتر از مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری است، در نقاطی مثل شادگان، خرمشهر، آبادان، سمیرم، مریوان، اندیمشک، رامهرمز، اندیمشک، قم و برخی شهرهای دیگر، مشارکت افزایش بالای ۳۰ درصدی داشته است.
(برای اطلاع دقیق به گزارش خبرگزاری نسیم مراجعه کنید)
مشارکت ۴۲ درصدی یعنی شکست پروژهی براندازی، یعنی پاسخ بدنهی عمومی به «تحریم انتخابات» یعنی بیاثر کردن یک سال پروژهی رسانههای بیگانه و خائنهای داخلی برای عدم حضور در انتخابات.
شما این را نمیبیند، شما مردم را سانسور میکنید، شما رای آوردن امیرحسین ثابتی به عنوان نفر سوم تهران را نه تنها تحلیل نمیکنید که به سخره میگیرید.
اسم خودتان را هم گذاشتید جامعهشناس.
مگر نمیگویید فقط حزباللهیها در انتخابات شرکت کردند؟ رای آوردن حمید رسایی، سیدمحمود نبویان و امیرحسین ثابتی را تحلیل کنید. بگویید چرا مردم حزباللهی بیشتر از نماد عقلانیت و عملگرایی مدرن، سردار دکتر خلبان قالیباف، به کسانی رای دادند که به اصطلاح شما تندرو و کلهخراب سیاسیاند؟
چهطور اسم خودتان را انقلابی میگذارید اما صبح تا شب در صدد ناامید کردن مردمی هستید که در این شرایط سخت و بغرنج برای تایید جمهوری اسلامی پای صندوق آمدند؟
بدنهی انقلابی که در انتخابات مشارکت کرده، برخلاف سالهای قبل به رشد سیاسی رسیده و رای لیستی نداده، از شعارهای تکراری و از لیستهای پدرخواندههای سیاسی عبور کرده.
در تکتک اتفاقهای این انتخابات امید موج میزند، کرم تزریق ناامیدی برای جذب چهارتا فالوور را درمان کنید، واقعیت را ببینید، آنچه قابل انکار نیست.
اگه برات سواله که کی از همه بدبختتره بذار بهت بگم که دیشب، کیفی که باهاش کلی مشهد و کربلا رفتم و محتویات داخلش شامل دفتر شعری که برام خیلی عزیز بود و شعرای چندسالهم که توش بود، کارت ملی، شارژر و هندزفریم رو دزدیدن.
تا اطلاع ثانوی غصهدارم.
ولی انسان واقعا موجود ضعیفیه که انقد به چیزای بیاهمیت این دنیا دل میبنده و از دست دادنشون اذیتش میکنه.
ز دستم برد، مثل سارقان، تنها پناهم را
شباهنگام غارت کرد منزلگاه آهم را
#سید_علی_حسنی
اگر تمام جهان را به دست من بسپاری
چه فایده؟ اگر آن روز نوکر تو نباشم
#سید_علی_حسنی
دلم خون است من با نان و تو با خونِدل افطارخواهی کرد
حلالم کن اگر غیر از دعا کاری ز دستم بر نمیآید
#سید_علی_حسنی
#غزه
تجربه نشون داده شیطانِ من توی ماه رمضون نه تنها به بند اسارت کشیده نمیشه که با قدرت بیشتری میتونه فریبم بده.
روزه، رژیم غذایی نیست، حکم خداست. مذهبیهایی که فکر میکنند با کوتاه آمدن از «قدسیت» امر الهی و «زمینی» کردنش میتوانند در دل مخاطب غیردیندار خود جا باز کنند، جریان «من محجبهام ولی با حجاب اجباری مخالفم» را راه انداختند، در ادامه هم جریان «من روزه میگیرم ولی با روزهخواری مشکلی ندارم» را راه میاندازند.
این دریوزگی ترحم از مخاطب، نتیجهی آرمانزدایی جامعهی مذهبی است. مبارک سازمانهای فرهنگی.