‏سالهاست، آنقدر آسان در حرم‌ اهل بیت، داخل شدیم ‏و تطهیرشده و آرام بیرون آمدیم، مانند ماهي كه در آب است و قدر آب را نميداند، قدر اين نعمت را ندانستيم، قدر اين قطعه اي از بهشت را كه خداوند در كشورمان قرار داد را ندانستيم... قدر قدم زدن هايمان در بهشت را ندانستيم.... قدر نفس كشيدنهايمان در بهشت را ندانستيم... خيالمان راحت بود درب پناهگاهمان هميشه به رويمان باز است... نميدانستيم كه ناشكري ها و گناهان كوچك و بزرگمان زماني كاسه صبر خدا را لبريز مي كند ... خدايا اگر قصدت تلنگر زدن به ما بود ، و بيدار كردنمان از خواب غفلت، اعتراف مي كنيم كه بيدار شديم.... ما را ببخش.... اللهم اغفر لي الذنوب التي تغير النعم ‏ خدايا یادمان رفت آغوشی از همین جنس،زنده وحاضر است، و ما حتی بقدر همین حرم،نمی‌خواهیمش. ‏ ‏چرا زودتر نفهمیدیم، چه بخواهیم! خدايا برسان آن پناه حي و حاضرمان را.....