🔺 غربت‌زدایی از اسلام 🔹 #پیامبر اکرم صلی‌الله علیه وآله: «إن الاسلام بدأ غريبا وسيعود غريبا»، [ #بحارالانوار ج۵۲ص۱۹۱] این‌که ظهور #اسلام و دعوت نبی مکرم (صلی الله علیه و آله) در اوائل #بعثت کاملاً غریبانه بود، مورد اتفاق تمام مورخین است، امّا ادامه‌ی فرمایش حضرت که می‌فرمایند: «سَیعودُ غریباً» در ظاهر امر، با گسترش تصرفات و پیش‌روی اسلام در سایر بلاد، منافات دارد. حال این‌که چرا اسلام #غریب است را باید در #حدیث_کمیل و نوع شاگردپروری حضرت جستجو کرد؛ این اوج غربت اسلام و خلیفه‌ای مثل #امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) را می‌رساند که حضرت دست #کمیل (رضی الله عنه) را می‌گیرد، تنها به صحرا می‌برد و مطالبی را با او در میان می‌گذارد و سفارش می‌کند که این مطالب را اهمیت بده و آن‌ها را پیگیری کن و مانند صدفی که مروارید را در درون خود می‌پروراند، در عمق جانت نگه‌داری کن. حرکت اسلامی در کشور ما هم با غربت شروع به کار کرد ولی وظیفه‌ی ما این است که در قالب‌ جمع‌های #طلبگی دور هم بنشینیم و برای غربت اسلام چاره‌جوئی کنیم. برای ما زندگی طلبگی باید مثل زندگی رزمندگانی باشد که حتی در اوج حملات #دشمن هم، از وظیفه‌ی خود #غفلت نداشتند. ما باید بفهمیم که هر لحظه در حال #جهاد هستیم. در جبهه وقتی صدای توپ و تانک دشمن بلند می‌شد، آیا رزمنده‌ای می‌توانست بگوید که مثلاً من در حال اتو کردن لباسم هستم و یا این‌که فعلاً می‌خواهم غذایم را گرم کنم؟ در طلبگی نیز اگر حال خود را حال یک #رزمنده ببینیم، تمام کارهای ما روی #ضرورت ها خواهد بود. زمانی غربت‌زدائی از اسلام محقق می‌شود که ما بنشینیم با خود #فکر کنیم که آیا تاکنون به گونه‌ای طلبگی کرده‌ایم که #امام_زمان پسند باشد؟ آیا برنامه‌های #انسان‌سازی آن‌ها را الگوی خود قرار داده‌ایم؟ باید همّ و غمّ ما این باشد که به اندازه‌ی سرسوزنی هم که شده، کمی از غصه‌های دل امام زمان‌مان را بکاهیم. این #خیال بسی باطل است که فکر کنیم هدیه و تحفه منحصر در جوائز مادی است، در صورتی‌که پرداختن به این مطلب و فکر کردن درباره‌ی آن بزرگ‌ترین جایزه برای ماست. «إنَّ هذه القلوب أوعیةٌ فَخَیرُها أوعاها»؛ [ #نهج_البلاغه ح۱۹۳] تمام ارزش #انسان به این است که قلبی با #ظرفیت بالا داشته باشد. برای پیدا شدن #قلب_سلیم و با ظرفیت باید به #عالم_ربانی و کسی‌که خودش دارای چنین قلبی است، مراجعه کرد. مرحوم شهید #مطهری (رحمه‌الله) می‌فرماید که مرحوم استاد ما با نهج‌البلاغه #زندگی می‌کرد، جانش به کلمات و فرمایشات حضرت گره خورده بود و مانند بیماران قلبی که قلب‌شان با دستگاه کار می‌کند، #قلب او نیز با نهج‌البلاغه کار می‌کرد. لذا #استاد و #معلم باید کسی باشد که حتی بسم‌الله گفتنش حال #طلبه و #دانشجو را عوض کند و دنیای جدیدی را در افق دیدش قرار دهد. ص۱ ⬇️

🔺 بیماری‌های قلبی! 🔹 همیشه این هراس را #مؤمنین دارند که نکند بیماری‌های #قلبی که مثل خوره است و #دین و #اخلاق را از بین می‌برد، درون‌شان پیدا شود. در یکی از حکمت‌های نهج‌البلاغه حضرت می‌فرماید: «ما زالَ الزُّبَيْرُ رَجُلاً مِنّا اَهْلَ‌الْبَيْتِ حَتّى نَشَأَ ابْنُهُ الْمَشْؤُومُ عَبْدُاللّهِ»؛ [ #نهج_البلاغه ح۴۵۳]. #زبیر از ما بود. او از قهرمانان #رزمنده اسلام بود تا وقتی‌که این پسرش #عبدالله_بن_زبیر روی کار نیامده بود. این #جوان مثلاً خوش‌سیما یا دارای به نظرش #هنر و امثالهم که پیدا شد، زبیر به او علاقه‌مند شد و این جوان هم اتفاقاً #منافق بود!. کم‌کم زبیر از ما کنده شد و به او پیوست!. عده‌ای بودند در اول #اسلام که این‌ها به خاطر آن شخصیتی‌که برای خود قائل بودند، زورشان می‌آمد و شرم داشتند که #محصل #علوم_دینی هم باشند؛ چون اسلام بر اساس #ایمان است و ایمان هم بر اساس علم #تفسیر و مسائل #مبدأ و #معاد و #صفات الهی است و همه‌ی این‌ها اموری است که در دسترس نیست. این‌ها کنجکاوی و بحث و نوشتن می‌خواهد و جلسه داشتن می‌خواهد، ولی آن‌ها زورشان می‌آمد که این امور را پی‌گیری کنند و این شخصیت‌شان در آن‌ها #بیماری ایجاد کرده بود و مصداق این آیه شده بودند که: «فِی قُلُوبِهِم مَّرَض‌ٌ فَزَادَهُم‌ُ اللَّه‌ُ مَرَضًا»؛ ( #بقره :۱۰). ۸۲٫۱۱٫۴ ✅ مرحوم آیت‌الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama