🌷قسمت شصت ودوم🌷 #اسم تو مصطفاست این، ادامه همان حرف هایی است که مدتی است شروع کرده ام، باز آسمان ابری است ونگاه توهم.دریغ ازهمان یک گل آفتاب که آن دفعه افتاده بود وسط ابروانت.حداقل آدم می دانست اخمت به خاطر آفتاب است. اما حالا چی؟ بگذریم، بهتر است از حال کنده شوم وبروم به گذشته. همیشه می گفتی:" دوست دارم به خاطر سختی هایی که این مدت کشیدی یه بار هم شده بیای سوریه واونجا رو ببینی، ببینی چقدر قشنگه! خصوصا شبا وقتی رزمنده ها با لباس نظامی واسلحه میان دست به دست نامزداشون یاهمسراشون توی خیابون قدم می زنند، دلم می خواد تو هم بیایی دستت وبگیرم وقدم بزنیم! " آن قدر زبیا از آنجا حرف می زدی که رویای من هم شده بود آمدن وعاشقانه با تو قدم زدن. پیش از آنکه بروی سوریه روز شهادت امام صادق علیه السلام بودوقرار بود دوشهید گمنام بیاورند و در منطقه فردوسیه به خاک بسپارند.پدرم زنگ زد:" ببین مصطفی میاد؟" - بیرونه ،اجازه بدین زنگ بزنم بپرسم. - زنگ زدم. گفتی:" کار دارم!" - سفره صبحونه پهنه ،جمع کنم یا میای؟ - میام! - پس من میرم تشیع جنازه آمدی، سفره رو جمع کن ! بچه ها رو برداشتم ورفتم.بعد از مراسم که آمدم،آمده بودی.دیدم سفره پهن است داخل آشپزخانه نشسته ای وبه فکر فرو رفته ای. - چرا اینجا نشستی؟ - اومدم صبحونه بخورم وبرم! - چرا جمع نکردی؟ - همین طوری! رفتم داخل اتاق لباس عوض کنم در کمد لباس ها باز بود.از پنچ تا ساک، چهارتا بود.یکی نبود. تو هربار بعداز مجروحیتت که بیمارستان می رفتی آنجا ساک مشکی بهت می‌دادند که رویش نوشته بود vip. این غیر از مجروحیت هایی بود که کار به بیمارستان نکشیده بود. به هرحال این پنچ تاساک نشانه خوبی بود. - آقامصطفی ساک جمع کردی؟ - کی گفته ساک جمع کردم؟ - تو ساک جمع کردی! - من دست به ساک نزدم! - مصطفا می گم جمع کردی؟ - به خدا باید برم اسمت را بدم وزرات اطلاعات وبگم زن من را بیارین استخدامش کنین! استعدادش داره هدر میره. فقط قبل از اونکه استخدام بشی بگواز کجا فهمیدی؟ - خب این ساکا پنچ تا بود حالا شده چهارتا! - یعنی توهروقت درکمد روبازمی کنی، وسایلش رو دونه دونه می شمری؟ من رو بگو که می خواستم مثه بچه آدم وسایلم راجمع کنم که نخوام برم پشت آماد یه جفت جوراب ویه زیر پوش بگیرم. - حالا ساک کجاست؟ - فرستادم رفت،دادم بچه ها دربردند پادگان! - همیشه باید مواظبت باشم،مواظب اینکه من وبچه ها رو نگذاری وبری! همیشه باید تو هول و ولا باشم. می دونی اون دفعه چی کشیدم؟ نشستم لب تخت:" خسته شدم از اینکه هم مرد باشم وهم زن، دوست ندارم وقتی هم هستی مدام فکر کنم میری یا نمی ری؟می خوام زن خونه باشم،فقط زن خونه!" - ولی اونجا به من نیاز دارند،به یه مرد که کارای مردانه بکنه! - سوریه شده رقیب من ومن از پس این رقیب بر نمیام.اون داره مرد منو می گیره! نشستی کنارم ودر آغوشم کشیدی :"ولی من فقط عاشق توام ،اما قبول کن که آرمان وهدفم و راهم را می پرستم سمیه. هرچی هم بگی پاش ایستاده م !" آن روز، روزشهادت بود. همه جاتعطیل. مامان زنگ زد:" بیاین دور هم باشیم!" زنگ زدی به پدرت موقع رفتن،کلید باغش را گرفتی.آن روز همگی در باغ جمع شدیم وناهار خوردیم. هنوز سفره رو جمع نکرده بودیم که یکی از دوستانت از شمال زنگ زد. دیدم مدام ابراز خوشحالی می کنی:" به به مبارکه!چشم حتما!" گوشی راکه قطع کردپرسیدم:" کی بود؟" - دوستم بود.تو سوریه باهاش آشنا شدم.هفته دیگه شمال عروسیشه، ادامه دارد.....✅

🌷قسمت شصت وسوم 🌷 #اسم تو مصطفاست کارات رو بکن بریم. روی کردی به پدر و مادرم:" می دونین چطور آشنا شدیم؟ جایی نشسته بود و با دوستش گیلکی حرف می زد.ذوق کردم،رفتم جلو وشروع کردم به حرف زدن تی بلا می سر گفت:مگه بچه جنوب نیستی؟ گفتم: خانمم شمالیه. وقتی صدای شمالی حرف زدنت رو شنیدم دلم برای او تنگ شد." بعدخواستی بچه ها رو بگذاریم پیش مامان وباهم قدم بزنیم.درحال راه رفتن گلی چیدی وبه موهایم زدی. گفتم:" فردانوبت دکتر دارم!" - همون دکتر اون هفته که نشد بری؟ - بله همون دکتر! هفته پیش نوبت گرفته بودم برای ساعت پنچ. ساعت دوگفتی:"حالا کو تا پنچ بیا بریم اکبرآباد یکی از بچه های گردانمون شهیدشده،تشییع جنازه س!" رفتیم پرسان پرسان پیداکردیم، جلورفتی وبچه هایش را دیدم.آمدی گفتی :" اینابچه شهیدن،برو جلو و باخانما هم کلام شو. مادر وخواهراش هستند ، ثواب داره.بگو شوهرم فرمانده این شهید بوده،بگو تا آخرین لحظه کنارش بوده."رفتیم جلو،بعداز سلام وعلیک هرچه را خواسته بودی گفتم .یه مرتبه زنی شروع کرد به داد و بیداد کردن:" از شما نمی گذریم، حلالتون نمی کنیم پدرش افغانستانه، گفتیم دو روز پیکرش رونگه داریم بعد دفن کنیم. چرا قبول نکردین؟" گفتم:" منم مثل شمام ، کاره ای نیستم." بعد دوان دوان برگشتم داخل ماشین وگفتم:" دستت درد نکنه آقا مصطفی،خوب منو ضایع کردی!" خندیدی:" ناراحت نباش ، این کارا اجر داره! جایی حساب میشه!" اما چه فایده وقتی به مطب دکتر رسیدیم نوبتم گذشته بود و باید وقت مجدد می گرفتم. گفتی:" حتما میام." - یادت نمیره؟ - اصلا و ابدا صبح فردا گفتم:" وقت دکتر که یادته؟" - معلومه که یادمه! - خدارو شکر ظهر میرم موهامو مش می کنم تا برای عروسی کارام کرده باشم ، بعدم دکتر! - خیلی عالیه! بچه ها رو گذاشتم پیش مامانم و رفتم آرایشگاه بعداز اینکه مش کردم زنگ زدم:" کی میای دنبالم آقامصطفی؟" باید بریم دکتر،اینجا زیادی طول کشید!" - متاسفم کاری پیش آمد نمی تونم! -چه کاری! - دارم میرم! - کجا؟ - سوریه! خشکم زد، زبانم بند آمد،به زور گفتم :" مگه هفته دیگه عروسی دعوت نداریم؟" سکوت کردی. - مگه نگفتم میرم آرایشگاه موهام مش می کنم؟ - خب چرا،بعدا میام می بینم،خودت هم روحیه ت عوض میشه! صدایم را بلند کردم:" چرامتوجه نیستی من نوبت دکتر دارم! اون دفعه که اون جوری شد . این دفعه هم...." - بیا آزادی،منم میام! از کهنز باید می‌آمدم شهریار،از آنجا ماشین آزادی سوار می شدم ، اما به شهریار که رسیدم زنگ زدی :" عزیز کجایی؟" - شهریارم،می خوام سوار ماشین آزادی بشم! - داد و بیداد نکنی ها، شرمنده، من نمی تونم بیام! خودت تنهایی برو دکتر! - اصلا نمی رم! - تورو به خدا لجبازی نکن! - نمی رم ،بخدا نمی رم! داد می زدم، اما جرئت اینکه گوشی را بی خداحافظی قطع کنم نداشتم. به خانه که رسیدم دوباره زنگ زدی:" تورو به خدامن روببخش عزیز،شرمنده ام!" - ول کن آقامصطفی،سلامتی من که برات ارزشی نداره! - بخدا سلامتی تو اولویت اول منه،ولی اینجا به من خیلی نیاز دارن! هروقت از تو عصبانی می شدم ، وقتی که بودی نهایتش این بود که بروم درون اتاق وساعتی تنهابمانم . اگر کدورتی پیش می آمد و صدایت بالایی میرفت،سکوت می کردم وباز به اتاق پناه می‌بردم . اگر جر و بحثی بود بین خودمان بود، هیچ وقت جلوی نفر سوم داد و بیداد نمی کردیم .نداری واخم وناراحتی بین خودمان بود. مال خودمان بود آن هم به مدت بسیار کم، بدون توهین به هم. اگر قرار بودبرای کسی هدیه ببریم بهترین را می بردیم. همیشه سفره باز بودی برای مهمان رو گشاده. اگردر تب وتاب نگه داشتن توپیش خودم بودم، برای این بود که عاشقت بودم . ادامه دارد......... ✅

🌷قسمت شصت و چهارم 🌷 #اسم تو مصطفاست اینجا بالای سر مزارت و رو بروی عکست راحت تر می توانم حرف هایم را بزنم.باز هم آمدم پیش خودت ،جایی که می توانم بغض مانده در گلویم را بشکنم واز خاطره ها بگویم. خیلی دلم می خواست بیام سوریه.مگر خودت نمی گفتی دلت می خواهد مارا هم ببری. هرچند، یک بارکه رعد و برق شد و محمدعلی بغلم بود. وقتی از جا پریدم وفریاد زدم،:" گفتی تو سوریه مدام صدای تیر ومسلسل وخمپاره س ، چطور می خواهی ببرمت اونجا؟ اگه قلبت بگیره چی؟ فکر سوریه رو از سرت بیرون کن سمیه!" اما بعد یادت رفت،وقتی رفتی سوریه فراموشت شد که چه گفته بودی.زمزمه های دلتنگیت باید بیایی هایت.بالاخره پاسپورت خودم وفاطمه روگرفتم ، اما سرگرفتن پاسپورت محمد علی خیلی سختی کشیدم. .مژده ای که داده بودی این بود:" چون توی عملیات اخیر با کمترین شهید و مجروح نیروهایمان ازصحنه جنگ بیرون اومدن، به من تشویقی زیارت کربلا رودادند، اما من ازشون خواستم شماها بیاین پیشم." وقتی به خانم صابری زنگ زدم تاخداحافظی کنم گفت:" منم دارم میرم سوریه." زمانش را که پرسیدم دیدم یکی است، این شد که باهم آمدیم. کاروانمون از خانواده رزمندگان بود و بیشترخانواده شهدا.به فاطمه سپرده بودم اگر تو را دید نپرد بغلت وبابا بابا نکند، چون می ترسیدم بچه های خانواده شهدا ناراحت شوند. از گیت که رد شدیم وقتی امغدی خیلی معمولی برخورد کردم وقتی خواستی دست فاطمه رو بگیری زدم روی دستت.ناراحت شدی:" چرا این طور می کنی؟" - چون اون بچه ها بابا ندارند ناراحت میشن! به خودت آمدی:" راست میگی! چراحواسم نبود؟" با اتوبوس رفتیم هتل. همین که در اتاق جاگیرشدیم، محمد علی رابغل کردی وگفتی:" من پسرم را بردم!" - کجا؟ - پادگان! - این بچه شیر می خواد! - دوساعت دیگه میایم! خانواده شهدا طبقه هفتم بودند ماطبقه ششم، اما محمدعلی رو که آوردی گفتی :" وسایلت راجمع کن ماهم میریم طبقه هفتم. زشته خودمون جدا از اونا بدونیم!" هر روز می رفتی با خانواده شهدا صحبت می کردی، بیشترشان از نیروهای فاطمیون بودند. اگر می خواستند باجایی تماس بگیرند، می رفتی وگوشی ات رامی دادی. خانواده مفقودالاثری درجمع بود. اسم گم شده شان را پرسیدی . گفتی فیلم در گوشی دارم چقدر خوش حال شدی وقتی مادر اسیری تصویر فرزندشون بین اسرا دید! چقدر آن مادر دعایت کرد و تو با همه وجود می خندیدی! در روزهایی که سوریه بودیم چقدر کمک حالم بودی. محمدعلی رو نگه می داشتی تا غذایم را بخورم، برایم لقمه می گرفتی ودهانم می گذاشتی. برنامه گذاشته بودند برویم زینبیه ، همراهمان آمدی. - جایی می برمتون که هرچقدر می خواین پارچه بخرین! رفتیم و چهار قواره چادر مشکی وبرای تعدادی از دوستانم هم مقنعه گرفتم، تعدادی هم روسری انتخاب کردی وگفتی یکی از اینا رو خودت سر کن. پشت زینبیه مزار شهدا بود، مارا بردی آنجا. زیارت حضرت رقیه علیه السلام هم جزء برنامه مان بود. وقتی طوفان شن وغبار شد، برایم ماسک گرفتی وجلوی حرم عکس انداختیم . سینه ام از شن وماسه اذیت می شد... اما بودن با تو لذت بخش بود . زیر آن آسمان بی ستاره ،مزار خانم حضرت زینب علیه السلام مثل ماه می درخشید و تو به عنوان مدافع آن ماه در کنارم بودی و من، که نمی خواستم از دستت بدهم. برای زیارت تا ورودی حرم با هم می رفتیم و بعد مسیر مردانه وزنانه می شد. فاطمه بامن بود و محمدعلی باتو. یک روز از بلندگوهای حرم،کسی به عربی و شعارگونه چیزهایی می گفت. پرسیدی :" متوجه می شی چی می گه؟" - نه کاملا؟ - بطل یعنی قهرمان قائد یعنی فرمانده. تمام شیعیانی که امروز شهید شدن، اسامی شون از مناره های حرم در حال اعلام شدنه. برای زیارت اجازه نمی دادند تنها بریم باید محافط یا مسئولی که برای ما گذاشته بودند، همراهی مان می کرد. البته وضع ما فرق می کرد. تو مجوز عبور داشتی، برای همین بعضی روزها بدون مجوز راهی می شدیم. از تهران که می آمدم النگویی که شکسته بود ،فروختم و پولی را هم که جمع کرده بودم رویش گذاشته بودم. در آنجا رفتیم طلا فروشی کوچکی که در زینبیه بود. می خواستم النگوی تازه ای بخرم، ادامه دارد......✅

#دلتنگی_شهدایی 🌿🌸 خرم آن کس که در این محنت‌گاه خاطری را سبب تسکین است 🌱 #شهید_مصطفی_صدرزاده

🗳 انتخابات در یک روز انجام می‌گیرد امّا اثر آن در چند سال باقی می‌ماند. ۱۴۰۰/۰۳/۰۶ #انتخابات #جهاد_تبیین #روشنگری

#استوری | #استاد_شجاعی √ اهل چرتکه انداختن اهل دو دوتا چهارتا به هیچ وجه در دستگاه امام زمان علیه السلام جا ندارن!

شب اول رجب دل من بی‌تابه که شب تولّدِ نوه‌ی اربابه.. میلاد حضرت امام محمد باقر علیه السلام مبارکباد💐♥️