درحالی‌که بچه مذهبی‌اید رو کاراتون فکر نمی‌کنید...؟🧐 #تلاوت_زندگی ✨ #ماه_خوب 🌱 ••{@sh_danesgar}••

#سخن_بزرگان✨🌺 اگر انسان؛خودش علاقہ اے به غیر خدا نداشته باشد... #نفس و#شیطان زورشان به او نمۍرسد...🐾 +شیخ رجبعلی خیاط ⇨@sh_danesgar⇦

|○•بِسم‌ِاللّہِ‌الࢪّحمنِ‌الࢪّحیمْ•○| ﴿🍃🌺 زیاࢪتنامہ‌ے‌شھدا🌺🍃﴾ بخوانیم با‌هم.... بہ نیٺ تمام شہدا💛🌻 #السلام‌علیک‌یا‌ابا‌صالح‌المھدے✋🏻 #صبحتون‌شہدایے🕊🌿 {@sh_danesgar}

#احادیث‌نورانے🌟•° رسول‌الله(ﷺ)میفرمایند:⇩(: اگر بنده می دانست در ماه رمضان چه برکتی وجود دارد، آرزو می کرد تمام سال،‌رمضان باشد.…♥️🌿! بحار: 93؛347📚 [@sh_danesgar]

تاشهیداست"رفیق"دل‌من میل‌همراه‌شدن‌با‌دگران‌نیست‌مرا...(": #رفیق‌بآیدآسمونی‌باشه🌱💛 〖 @sh_danesgar〗

#عبور_از_سیم_خاردار_نفس 🌸 #پارت53 🌸 تقریبا دانشگاه تق و لق شده بود و خیلی کم بچه ها سر کلاس هاحاضر می شدند، مگرسر کلاسِ استاد هایی که خیلی سخت گیر بودند و همان اول ترم خط و نشان هایشان راکشیده بودند. برای بعضی استادهای سخت گیری که روی یادگیری دانشجوها تعصب داشتند، اهمیت ویژه ایی قائل بودم. ووقتی سرکلاس این جوراستادها می نشستم که تعصب وسختگیری بی موردنداشتندولی چیزی راسرسری نمی گرفتندوکارشان باحساب وکتاب بودتاحقی ازدانشجویی ضایع نشودحس خوبی پیدامی کردم وباخودم می گفتم کاش این استاد یک نماینده ی مجلس بودتابرای مشکلات مردم هم اینقدروجدان وتعصب خرج می کرد. منم می توانستم بعضی روزها دانشگاه نروم، ولی انگار یک نیرویی اجازه نمی داد خانه بمانم. نیرویی که به امید دیدن کسی من رابه دانشگاه می کشاند. روز تولدم مامان، خانواده ی خاله را هم دعوت کرده بود و کلی به همه خوش گذشت. آن روز نمی دانم این فکر چرا ولم نمی کرد ، که ممکنه آرش پیام بده و تولدم را تبریک بگوید. به خاطر همین فکر بچه گانه، چند بار گوشی را چک کردم، دفعه ی آخر، پیامی از آقای معصومی امد. بازش کردم. نوشته بود: «باور کن ماه هاست زیباترین جملات را برای امروز کنار می گذارم ، امشب اما همه ی جملات فرار کرده اند همین طور بی وزن وبی هوا بگویم ... تولدت مبارک.» با خوندنش زل زدم به نوشته هاوبغض گلویم را گرفت. انگار این پیام را از کس دیگری توقع داشتم و حالا یک جورایی جا خورده بودم. سعیده که بی هواوارداتاق شد، وقتی حال من رادید، نگاهی به گوشی ام انداخت که هنوز روشن بود. متن را خواندو تعجب زده گفت: – الان از خوشحالی اینطوری شدی یا ناراحتی؟ وقتی سکوتم را دید ادامه داد: –اونوقت این از کجا تاریخ تولد تو رو می دونه؟ در پاهایم احساس ضعف می کردم، گوشی را خاموش کردم وزیرتخت انداختمش تادیگرنبینمش. خودم هم نشستم روی تخت و سرم راتوی دستهایم گرفتم. سعیده که از کارهای من هاج و واج مانده بود گفت: –توچته راحیل؟ منتظر پیام کسی بودی؟ سرم را بلند کردم و بغضم راقورت دادم و گفتم: –یادته از رنج برات می گفتم؟ ــ خب. ــ الان برای من از رنج گذشته، شده شکنجه. کاش یه قرصی چیزی بود که آدم می خوردو همه چیز رو فراموش می کرد. کنارم نشست و سرم را روی سینه اش فشار داد و گفت: –راحیل باورم نمیشه تو این حرف هارو میزنی، فکر می کردم بی خیالترو قویتر از این حرف ها باشی. اینجوری که داغون میشی. آخه آرش از کجا باید روزتولد تو رو بدونه. خودم را ازش جدا کردم و گفتم: – من قویم، یعنی باید باشم. فقط امروز این شیطونه بد جور واسه خودش ویراژ داد نتیجشم این شد. باید همون اول صبحی شاخش رو می شکوندم. لبهای سعیده کش امد و گفت: – آهان، این شد. حالا بگو ببینم قضیه ی ای پیام چی بود؟ اون از کجا می دونست... حرفش را بریدم و گفتم: –اون قبلا کادوش رو هم داده. بعد رفتم و از کمد جعبه ی گل رز رو آوردم که دیگر تقریباخشک شده بود. و پلاک زنجیر را هم نشانش دادم. وبرگرداندمش تا پشتش راهم ببیند. همانطور که با دهان باز نگاهشان می کردگفت: –چه با احساس! همین کارهارو کرده توقع تو رو برده بالا دیگه. بعد چشمکی زدو گفت: –ببینم تا حالا چیزی در مورد علاقش نگفته؟ ــ نه ــ چه محتاط؟ ــ یعنی تو فکر می کنی بهم علاقه داره؟ ــ اووووو چه جورم. ولی به خاطر شرایطی که داره شاید خودش رو در حد تو نمی دونه که بگه. ــ کاش شرایط بهتری داشت، چون معیارهای من رو داره. سعیده خنده ایی کردو گفت: –عزیزم مگه خودت همیشه نمیگی همه چی یه جا جمع نمیشه طبق خواسته ی ما، همیشه یه جاش می لنگه؟ خب اینم همونه دیگه. با صدای مامان که صدایمان می کرد فوری وسایل را داخل کمد گذاشتم و ازاتاق بیرون رفتیم. وقتی وارد کلاس شدم با دیدن آرش گل از گلم شکفت، ولی زود خودم را جمع و جور کردم و رفتم همان ردیف جلو نشستم. خدارو شکر کردم که حالش خوب شده. با سارا و بهار و سعیدگرم حرف بود و متوجه ی من نشد. سوگنداز ردیف عقب امد کنارم نشست وغر زد: –چقدر جا عوض می کنی بعد اشاره کرد به آرش وپرسید: – شنیدی چی می گفت؟ ــ نه ، من که الان رسیدم. ــ می گفت دلیل تصادفش این بوده که یکی از بچه های کلاس اعصابش رو خرد کرده، اونم دیگه سر کلاس نرفته و زده بیرون. با سرعت رونده که تصادف کرده. بعد با یه حالت مسخره ایی گفت: –عزیزم جواب سلام بچه مردم رو بده نره بزنه خودش رو شل و پل کنه. هر دو از این حرف خندیدیم. با امدن استاد خندهایمان جمع شد و به پچ پچ تبدیل شد. ✍#به_قلم_لیلا_فتحی_پور #ادامه_دارد...

#عبور_از_سیم_خاردار_نفس 🌸 #پارت54 🌸 بعد از کلاس در محوطه ی دانشگاه چند بار روبه روی هم قرار گرفتیم، ولی توجهی نکرد. مشخص بود که از عمد این کار را می کند. همین که می بیند من می آیم یا من هستم. خودش را مشغول صحبت با دوستهایش نشان میدهد. پس صبح هم سر کلاس متوجه ی من شده بود. حتما توقع داشته من هم مثل دخترهای کلاس بروم جلو وبرایش مراسم خوش آمد گویی راه بیندازم. حالا که نرفتم دلخورشده است. شایدهم چون جواب پیامش را نداده ام و بی اعتنا بودم به غرورش برخورده و الان درحال تلافی است. اصلا چه بهتر اینطوری من هم راحت تر می توانم فراموش کنم. چرا باید از بی محلی اش ناراحت باشم من که خودم می خواستم، اینطوری اوهم ناخواسته به نفع من کار می کند. باید ممنونش هم باشم. با این فکر ها دوباره بغضم گرفت. رفتم سرویس تا آبی به صورتم بزنم و از این فکرهابیرون بیایم. شیر آب را که باز کردم، با خودم گفتم: –وضو بگیرم بهتراست، آرامش بیشتری پیدامی کنم. بعد از این که وضو گرفتم نشستم سر کلاس، هنوز بچه ها نیامده بودند. تسبیحم رادرآوردم وزیر عبای عربیم برای آرامش خودم و آرش شروع به صلوات فرستادن کردم. تصمیم گرفتم من هم همین روش بی محلی را ادامه بدهم. به نظرم خوب جواب می دهد. بعد از چند دقیقه از صدای خودش و دوست هایش متوجه شدم امد. ولی اصلا سرم را بلند نکردم. تسبیحم را داخل کیفم انداختم و گوشی ام را درآوردم و خودم را مشغول کردم تا استاد بیاید. ولی مگراین فکرخیره سردست برداراست، به انتهای کوچه ی خیالش که می رسددوباره دورمیزندوتک تک پنجره های خانه هاراازنوبرای دیدنت وارسی می کند، تاشاید پشت یکی از آنهاتوبه انتظارنشسته باشی، بایدگوشش رامحکم بپیچانم. کلاس های بعدیم با آرش نبود ولی دور محوطه یک بار از دور دیدمش، فوری تغییر مسیر دادم تا با هم رو در رو نشویم. بعد از دانشگاه از سوگند پرسیدم: –می تونی بیای بریم بیرون؟ ــ آخه من هنوز یه کلاسم مونده. تازه تو خونه ام کلی کار خیاطی رو دستمه، دم عید دیگه... بعد شانه ایی بالا انداخت و گفت: –ولش کن، فقط تو بگو کجابریم؟ سرم راپایین انداختم و گفتم: –یه جایی که سبک شم. ــ بریم تجریش؟ امام زاده صالح. تازه تو حیاطش شهدای گمنامم داره.راست کار خودته. اونقدر باهاشون نوبتی حرف بزن و دردل کن که اونا سرسام بگیرن وبگن بابا این چی میخواد، بدین بهش بره مخ ماروخورد. وزنشم بیارید پایین سبک شه بره. لبهایم کش آمدو گفتم: –حالا اونقدرم سبک نشم که معلق شم رو هوا ها. اونم خندید. –خوبه که...اونجوری دیگه غصه ترافیک رو نداری یه باد میزنه میری خونه...یه باد میزنه میای دانشگاه... هر دو خندیدیم. –یدونه ایی سوگند، فقط الان گرسنه ام هستم. ــ قیافه ی حق به جانبی گرفت و گفت: – اونم حله...میریم همونجا آش و حلیماش محشره...خب مشکل بعدی... لبخندتلخی زدم و گفتم: – کاش همه چی اینقدر راحت حل میشد. لپم رو کشید و گفت: –ای خواهر، راحت تر از این حرف هاست، ما بزرگش می کنیم و سخت می گیریم. دستم را انداختم دورشانه اش. – حرف هات آرامش بخشه ولی یه کم رویاییه. من می خوام به مشکلم فکر نکنم ولی نمیشه. ــ چون خودت نمی خوای. مثلا همین چند دقیقه که با هم حرف زدیم به مشکلت فکر کردی؟ ــ خب نمیشد که...داشتم به حرف های تو گوش می دادم. ــ خب پس فکر کن ببین چیکار کنی که نشه، فکر کنی به چیزهایی که از پا درت میاره. اصلا بیا پیش خودم یه کم خیاطی کن، کمر دردو گردن درد اصلا نمیزاره به چیزی دیگه ایی فکر کنی. بعدآهی کشید. –میدونی کلا ماها ناشکریم، انگار همش دنبال یه بهونه می گردیم بشینیم غصه بخوریم. وقتی تو اوج گرفتاریها و ناراحتیا به اونایی فکر کنیم که خیلی بدبختر از ما هستند. جز شکر دیگه حرفی نداریم بگیم. بعد رو به من کردو گفت: –آخه دختر خوب عاشق شدنم مشکله؟ یادت رفته قضیه ی عشق و عاشقی من رو، اون موقع خودت بهم گفتی پا رو دلم بزارم، ولی من نتونستم و الان تنهایی شد نصیبم. پس عبرت بگیر دیگه به جای بیتابی کردن. اینقدر بدم میاد اینا که تا به مشکلی بر میخورند فوری میرن امام زاده و چند ساعت گریه میکنن. اصلا دلم واسه اون امام زاده می سوزه. بابا بیچاره افسردگی گرفت از دست شماها. بعد صورتم را با دست هایش قاب کردو گفت: –بخند راحیل، برو به امام زاده بگو ممنونم گرفتارم کردی تا یادت بیوفتم. خودتم بهم صبرش رو بده. بگو خدایا من راضیم و شکر. با دوتا دستم دستهایش را گرفتم و گفتم: –پس بیا بریم باامام زاده، چندتا جوک بگیم دور هم بخندیم. نمی دانم این دل لعنتی از چه جنسی ساخته شده این حرفها رانمی توانم حتی با مته ودریل درونش جای دهم. حرف حرف خودش است. ولی گاهی در اعماق ذهنم انگار صدای ضعیفی می شنوم که می گوید تو می توانی... ✍#به_قلم_لیلا_فتحی_پور #ادامه_دارد...

🎞️ فرصت خودسازے ماه #رمضان فرصت خوبۍ برای خودسازی و پیدا کردن خویشتن است پس مواظب باشیم بعد از این ماه خود را گم نکنیم🌿. #ماه_خوبےها✨ 《@sh_danesgar》

‌‌『‌‌‌‌🌦』 میدونـۍبدترین‌جـٰاۍزندگۍڪجاست ؟! اونجاڪھ‌بـھ‌خاطریـھ‌فیـلم‌نمـٰازتو‌سریع میخونۍیـٰااصـلانمیخونۍ ! تـٰابـھ‌اون‌فیـلم‌برسۍ!!🍃'' #تبـٰاھ #شایـد_بـھ_ڪوچکی‌_تلنگـر❗️ ↷‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ {@sh_danesgar}

|○•بِسم‌ِاللّہِ‌الࢪّحمنِ‌الࢪّحیمْ•○| ﴿🍃🌺 زیاࢪتنامہ‌ے‌شھدا🌺🍃﴾ بخوانیم با‌هم.... بہ نیٺ تمام شہدا💛🌻 #السلام‌علیک‌یا‌ابا‌صالح‌المھدے✋🏻 #صبحتون‌شہدایے🕊🌿 {@sh_danesgar}

{•🌻🌙•} #شهیدانہ✨ شهید‌‌مرادی‌میگفت؛ دعا‌کنید‌که‌مبتلا‌بشیم.. باخودتون‌میگید‌به‌چی‌مبتلا‌بشیم؟! میگفت؛ دعاکنیدبه‌درد‌ِ‌بے‌قرار‌شدن‌برای‌امام‌زمان‌ مبتلا‌بشین:)🌿 میگفت اون‌وقت‌اگه‌یه‌جمعه‌دعاےندبه‌رونخوندین... حس‌کسے‌رودارین‌که!" شبانه‌لشکر‌امام‌حسین‌(؏)رو ترک‌ڪرده‼️ #بدون‌شرح!(: |○•@sh_danesgar•○|

[✨🌱] سردار اباذرے: میگم بچہ ها بچہ هاۍ پاسدار در لیست آرزوهاشون... در سرلیست یڪ آرزو رو اول نوشتند و هرگز در تمام عمرشون پاڪ نمیشہ...↓ خداوندا شهادت! :)💔✌️🏻 〖 @sh_danesgar 〗