بسم الله الرحمن الرحیم #دهه_محسنیه به نفع کیست؟ #بخش_اول هر ساله در چنین ایامی، بحث دهه‌ی محسنیه در محافل جریان می‌‌یابد... اما نکاتی چند در این زمینه قابل ذکر است: - هیچ شکی در این نیست که این ایام، ایامی است که سقیفه رخ داده، و جانشینی رسول خدا صلی الله علیه و آله از مسیری که بارها مورد تاکید و تصریح ایشان قرار گرفته بود، منحرف گردید. جانشین رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم، مانند رسالت و بعثت باید از سوی خداوند منصوب باشد نه اینکه با رای‌گیری و دموکراسی و صلاح‌دید بشر انتخاب گردد! - هم‌چنین هیچ‌شکی نیست در اینکه هجمه‌های متعددی به خانه بانوی اسلام دختر نبی مکرم صلی الله علیه و آله و سلم رخ داده و در آخرین هجمه، حوادث تلخی چون مجروحیت حضرت زهرا سلام الله علیها ، شهادت حضرت محسن علیه السلام ، ریسمان به دست و گردن امیرالمومنین علیه السلام انداختن و به زور به مسجد کشیدن و بیعت گرفتن و... رخ داد... - اما تاریخ هجمه‌ی آخر، قطعا در دهه اول ربیع الاول نبوده است. دلایل تاریخی در این زمینه در جای خود موجود است که خواننده عزیز را به آنها ارجاع می‌دهیم؛ لکن در ورای این نقد و نظر تاریخی، تحلیلی وجود دارد که به آن اشاره می‌کنیم: 🏴 @shab_amaliat

#بخش_دوم پس از رحلت جانگداز رسول خدا صلی الله علیه و آله، بلافاصله سقیفه رخ داد و روند غصب خلافت امیرالمومنین علیه السلام آغاز شد. امیرالمومنین علیه السلام و حضرت زهرا سلام الله علیها و اندکی از یاران نزدیکشان در برابر این روند، ساکت ننشستند و مخالفت خود را علنی کردند. شب‌ها به در خانه مهاجر و انصار می‌رفتند و وقایعی چون غدیر خم و اخذ بیعت برای ولایت امیرالمومنین علیه السلام را یادآوری می‌کردند. برخی ابراز همراهی کردند ولی از ترس جریان سقیفه، کنار کشیدند و گفتند کاری است که شده و ما توان مخالفت نداریم وگرنه سهم‌مان از بیت‌المال قطع می‌شود!! از این به بعد بود که حضرت زهرا سلام الله علیها روزها و شب‌ها گریه می‌کردند و از این غربت و مظلومیت ولایت و انحراف مسیر اسلام به رسول خدا صلی الله علیه و آله شکایت می‌بردند... تا جاییکه مردم اعتراض کردند و امیرالمومنین علیه السلام جایی در بیرون شهر برای خانم ساختند که به بیت الاحزان معروف شد...حضرت زهرا سلام الله علیها در آنجا گریه می‌کردند و برای رهگذرانی که از علت این پریشان‌حالی سوال می‌کردند، شرح ماوقع را می‌فرمودند و از این طریق مبارزه‌ی فرهنگی گسترده و پر قدرتی بر علیه سیستم حاکم آغاز کردند... کارگزاران سقیفه وضعیت را به نفع خود نمی‌دیدند و خصوصا عدم بیعت امیرالمومنین علیه السلام برایشان سخت خطرناک بود، لذا چندین بار به خانه ایشان حمله بردند تا بیعت بگیرند ولی هر بار با مقاومت حضرت زهرا سلام الله علیها ، نتوانستند. دریافته بودند که تا حضرت زهرا سلام الله علیها مدافع ولایت است نمی‌توانند کاری از پیش ببرند. لذا ابتدا فدک را غصب کردند تا اولا پشتوانه‌ی اقتصادی قیام حضرت زهرا سلام الله علیها را بشکنند و ثانیا اتهام بزرگی به خاندان عترت بزنند و آن اتهام این بود که براساس حکم شرعی که: فرزند پدر مسلمان، چنانچه از دین اسلام خارج شود، از پدرش ارث نمی‌برد، حضرت زهرا سلام الله علیها به دستور خلیفه از پدرشان ارث نمی‌برند زیرا بر ملت پدرش باقی نمانده!! العیاذبالله... و از این طریق تمامی سلسله‌ی امامت را غیرمشروع نشان دهند و منهدم سازند...به همین سادگی! این مطلب به وضوح در خطبه‌ی فدکیه آمده است... لذا خطبه فدکیه در دفاع از تمام اسلام انجام گرفت... پس از این خطبه‌ی پر از معارف و غراء و روشنگری عظیم حضرتشان، خلیفه اول مجبور شد که سند فدک را بنویسد و تحویل دهد... در راه بازگشت بود که خلیفه دوم، موضوع را فهمید و راه را بر حضرتش بست و با ضرب سیلی کاغذ را گرفت و‌ پاره کرد... و در هجوم آخر، طوری حمله بردند که حضرت زهرا سلام الله علیها به شدت مجروح شدند، درب خانه‌شان آتش زده شد، حضرت محسن علیه السلام را شهید کردند، حضرت امیرالمومنین علیه السلام را دست بسته تا مسجد کشیدند و ... . آیا این دوره مبارزاتی حضرت زهرا سلام الله علیها در طول دو یا سه روز محقق می‌شود؟ چه کسانی از کوتاه کردن دوره مبارزاتی حضرت زهرا سلام الله علیها سود می‌برند؟ چه حقایقی در این روزها رخ داده که کتمان می‌شوند؟ لذا شهادت حضرت محسن علیه السلام قطعا رخ داده ولی نه در دهه اول ربیع الاول... اصرار بر این تاریخ، نه تنها از نظر تاریخی صحیح نیست، بلکه برخلاف اعتلای شیعه و کتمان‌کننده‌ی مبارزه‌ی طولانی و مدبرانه و شجاعانه حضرت زهرا سلام الله علیها می‌باشد... از طرف دیگر تاکید بر این دهه‌، برای کم رنگ کردن هفته‌ی وحدت است که پیش‌روی داریم...برخی مانند شیعه انگلیسی آنقدر در این دهه بر کوس اختلاف و توهین و فحاشی می‌کوبند که دیگر جایی برای هفته وحدت باقی نگذارند و اسلامی که با خون حضرت محسن علیه السلام زنده ماند را فدای منافع مادی و دنیوی خود می‌کنند... مبارزه کنیم بر علیه هر جریانی که انحراف اسلام را نشانه رفته است؛ اما به سبک مبارزاتی حضرت زهرا سلام الله علیها... #دهه_محسنیه #هفته_وحدت #شیعه_انگلیسی #بصیرت 🏴 @shab_amaliat

بسم الله الرحمن الرحیم با عرض سلام و ادب خدمت همراهان گرامی و آرزوی قبولی عرض ارادتها به ساحت مقدس حضرت ارباب علیه السلام به اطلاع می‌رساند طبق قرار قبلی کانال، ان‌شاءالله از امشب، شرح سند بالادستی وصیت نامه سردار دل‌ها ادامه خواهد یافت. امید که با شفاعت شهید عزیزمان، این خدمت ناچیز مقرون به رضایت و قبول مولای کریم باشد...ان‌شاءالله 💌 @shab_amaliat

رمز عملیات: انت الذی ازلت الاغیار عن قلوب احبائک حتی لم یحبوا سواک

✅ @shab_amaliat

در ادامه بررسی وصیتنامه سردار دلها، شهید سلیمانی به فراز دوازدهم رسیدیم. در این فقره، سردار رابطه عرفانی زیبای بین خود و خدایش را به رشته تحریر درآورده و از مراحل والای سیر و سلوک خود چند جمله ای می نویسد؛ از خطاب های عاشقانه به معبود، تا نثار همه امکانات و ظرفیت های وجودی خویش و تمنای محبت محبوب و آنگاه انقطاع از غیر و اتصال کامل به محبوب، به پاس این نثار.... می توان از این فراز، نکاتی را به یادگار برد:

۱. نحوه خطاب سردار شهید به خداوند متعال، نشان از رابطه عمیقاً عاشقانه و صادقانه دارد. آنچه که این رابطه ی زیبا را به ارمغان آورده است، شهود خداوند متعال با همه وجود و درآمیختن محبت الهی با همه ابعاد وجودی محبّ است... این شهود و این محبت، لحظه لحظه زندگی همه ما را در برگرفته؛ لکن غالبا از آن غافلیم و آنقدر توجه قلبمان به زینت های این دنیا، سرگرم است که پیامهای عاشقانه خدای بزرگمان را دریافت نمی کنیم یا بی تفاوت عبور می کنیم... حتی نماز واجبمان را گاهی خلاصه می کنیم که به کارمان برسیم؛ و نمی شنویم صدای خدای مهربانمان را: به کجا چنین شتابان بنده من؟ آیا کارهای دیگرت دست کس دیگری غیر من است؟ آرام باش، من خدای کارهای تو نیز هستم... با هم به کارهایت می رسیم... اما ما نمی شنویم، باور نداریم... اما در میان این هیاهو، حاج قاسم هایی هستند که پیامهای هیچ کس جز او را نمی بینند و باور نمی کنند...وه! که چه شیرین است زندگی با یگانه مهربان هستی...از چشم های حاج قاسم پیداست... 🦋 @shab_amaliat

۲. جسم و همه متعلقات آن، از مال و ثروت تا رفاه مادی و شهرت و جاه و منصب و ریاست، همگی زوال پذیرند، و نه تنها شایسته افتخار و تفاخر نیستند بلکه لایق اهتمام و عنایت انسان نیز نمی باشند. آنچه افتخارآفرین و تعیین کننده است، تنها و تنها لحظات ایستادن در محضر خداوند متعال است، تمام لحظاتی که انسان با همه امکانات وجودی خود، در مقام اقامه امر الهی ایستاده است و بدون عقب نشینی و ترس و عافیت طلبی، همه وجود خود را خرج جلب رضایت مولایش می کند، این ایستادگی در محضر محبوب و البته پذیرش محبوب، افتخار آفرین است و شایسته نثار همه ظرفیتها.... 🦋 @shab_amaliat

۳. محبّت؛ این کشش و جاذبه بین محبّ و محبوب که از هنگامه آغاز تا اوج گرفتن و به غایت وصال رساندن محبّ، لحظه به لحظه حیات محبّ را مدیریت کرده و او را در آتش فراق به شوق وصال، با انواع ابتلائات می سوزاند و تطهیر می کند، تعلقاتش را می میراند و جز یاد دوست و محبّت محبوب را از دل محبّ می زداید. محبّت غیرت آفرین است و محبّ غیور، لحظه ای غفلت از دوست را بر نمی تابد و به واسطه غیرت هوشیار می شود، ناشکیبا می شود و در تمنای وصال محبوب، آواره و حیران می گردد تا این بار، بدون منیّت ها و تعلقات دنیایی، به رسم محبوبش پیدا شود و با نشانه محبوبش شناخته شود و فانی در او و باقی به بقای او باشد. 🦋 @shab_amaliat