#عاشورای‌حسینی #بیست‌و‌هفتم‌محرم #نویسنده‌_مریم‌السادات‌چاوشی‌زاده وقتی سر آن امام مظلوم را از تن جدا کردند، غبار سختی که سیاه و تاریک بود، در هوا پیدا شد و بادی سرخ وزیدن گرفت چنان هوا تیره و تار شد، که هیچ کس اثری از دیگری نمیدید و آن روز که امام حسین(ع) به شهادت رسید، روز شنبه، دهم محرم سال ۶۱ هجری بعد از نمازظهر، در حالیکه مظلوم، عطشان و صابر بر بلایا بود و سن شریف ایشان ۵۸ سال بود که ۷ سال آن را با جد بزرگوارش رسول خداﷺ و ۳۷ سال با پدرش امیرالمومنین(ع) و ۴۷ سال با برادرش امام حسن(ع) و مدت امامتش بعد از امام حسن(ع) یازده سال بود. وقتی آن حضرت به شهادت رسید اسب آن حضرت، ذوالجناح، در خون آن حضرت غلطید و سرو کاکل خود را به خون شریف آلایش ساخت، بانگ برآورد و به سوی خیمه ها رفت. وقتی نزد خیمه ها رسید، چندان صیحه زد و سر خود را برزمین زد تا جان داد و دختران امام وقتی صدای حیوان را شنیدند از خیمه بیرون دویدند دیدند که غرقه به خون است، پس دانستند که آن جناب شهید شده و ناله و گریه کردند. وقتى لشكر عمر سعد آن حضرت را شهید کردند به جهت طمع ربودن لباس آن امام بر جسد مقدس آن شهید مظلوم روی آوردند، پیراهن شریفش را اسحق بن حيوة برداشت و برتن پوشید و مرض برص گرفت و موی سر و رویش ریخت، در آن پیراهن زیاد تر از ۱۱۹ سوراخ تیر و نیزه و شمشیر بود. امام صادق (ع) فرمود: در بدن امام حسین(ع) این ۳۳ جای نیزه و ۳۴ جای زخم و شمشیر دیده می شد، عمامه ی آن حضرت را اخنس برداشت و بر سر بست، دیوانه یا مجذوم شد، کفش مبارکش را اسود ربود و انگشتر آن حضرت را بجدل بن سلیم با انگشت مبارکش قطع کرد و ربود. قطیفه ی حسین (ع) را عمر بن سعد برد. پس از جنگ عاشورا، سپاهیان با سرعت تمام برای غارت اموال فرزندان پیغمبر و نور دیدگان فاطمه ی زهرا(س) به سوی خیمه ها رفتند به طوری که چادر از سر زنها میربودند واحدی از آن سنگدلان دلش به حال آن شکسته دلان نسوخت سپس خیمه ها را غارت کردند. * وَ أَن يُثَبِّت لى عِندَكُم قَدَمَ صِدقٍ فِي الدُّنيا وَ الاخرِةِ * ادامه دارد ... . 💯 @shabih_shohad_bashim