مسعود بن عبدالله بیضاوی؛ بابا رکن‌الدین بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمّد وآله الطاهرین. امشب مقارن اذان مغرب، در ادامه‌ی یک سفر دوره‌ای فشرده‌ی چند روزه (بابل، قم، اراک، ایلام، اراک، قم، اصفهان، ...) وارد شهر اصفهان شدم. در بدو ورود، در جستجوی مکانی برای ادای نماز مغرب و عشاء، به گنبد فیروزه‌ای مخروطی شکلی برخوردم؛ خودرو را متوقف کرده، وارد مقبره شدم، دیدم نوشته مزار «بابا رکن‌الدین شیرازی». بعد از ادای فریضه، کنار قبر شریف رفتم، روحانیتی زایدالوصف، و معنویتی غیر قابل توصیف داشت؛ دقایق کوتاهی که پایین پای مبارک به بسط نشستم، بسیار بسیار لذت‌بخش و آرامش‌بخش بود. قبور دیگری آنجا بودند؛ از جمله: - عالم بزرگ و صاحب کرامتی به نام نائینی اصفهانی. - عالم و ادیب بزرگی به نام شیخ الادبا. - دو عالم بزرگ موسوم به نوری، که مازندرانی‌الاصل بوده، پدرشان نیز از علمای بزرگ بوده است. - و ... در محل اقامت و استراحت، ابتدا قصد داشتم از مناسبت تاریخی‌تقویمی «۹ خرداد ؛ ۲۰ ذیقعده» بنویسم، ولی با توجه به زیارت مقبره‌ی بابا رکن‌الدین، تصمیم گرفتم در شخصیت ایشان چند خطی معروض خوانندگان بدارم: آن عالم و عارف بزرگ، اصالتاً اهل بیضاء استان فارس بوده، که در میانه‌ی قرن‌های ۷ و ۸ می‌زیسته است؛ این را از تاریخ وفاتش (۷۶۹ ق) فهمیدم که بر روی شنگ‌نوشته‌ی مزارش منقش است. بابا رکن‌الدین، تحصیل را در زادگاه خود آغاز، و پس از آن، تحت اشراف علمای وقت شیراز پی گرفته است. البته صبغه‌ی عرفانی او بر صبغه‌ی علمی‌اش غلبه دارد و در برهه‌ای، گروه‌هایی از متصوفه سعی در مصادره به مطلوب شخصیت او داشته، او را صوفی معرفی نموده‌اند. اما از احترام خاص و توجه ویژه‌ی علمای بزرگ شیعه، همچون علامه محمدتقی مجلسی، شیخ بهایی، و ... و نیز کثرت کرامات صادره از مزار مطهرش، به خوبی می‌توان بطلان و بی‌اساس بودن این احتمالات را درک کرد. از جمله کرامات آن بزرگوار که در خاطرم هست و قبلاً در شرح احوال شیخ بهایی به آن اشاره کرده‌ام، جریان خبر دادن از رحلت قریب‌الوقوع آن عالم بزرگ است؛ مجلسی اول نقل کرده: در معیت استادم شیخ بهایی در مقبره‌ی بابا رکن‌الدین نشسته بودیم، ناگاه حالت شیخ متغیر شده، شدیداً ناراحت شد؛ سبب را که پرسیدم، فرمود بابا رکن‌الدین خبر رحلتم را داد؛ و یک هفته بعد به ملکوت اعلی پیوست. بنای باشکوه مقبره‌ی بابا رکن‌الدین از یادگاران عصر ایلخانان است؛ بر این اساس می‌توان ادعا کرد اولین فرد مدفون در تخت فولاد، ایشان بوده، تا جایی که در زمان صفویه، مقبره‌ی مذکور را مقبره‌ی بابا رکن‌الدین می‌نامیده‌اند. والسلام علیکم ورحمةالله وبرکاته علی‌رضا احمدی دهبالایی (ایلامی) چهارشنبه ۹ خرداد ۱۴۰۳ ؛ ۲۰ ذی‌القعده ۱۴۴۵ @shabnamshabna