و بازهم دلم یه کوچولو شده برای خودم.

گور بابای سختی. بیافرار کنیم. بلاخره یه جا پیدا میشه غم نباشه توش.

این مردمِ ظاهربین به سرِ آستین آدم نگاه می‌کنند، سرِ آستین آدم اگر کهنه باشد، هر کلامش اگر دُر و گوهر هم باشد، آن را وَر نمی‌چینند... محمود دولت آبادی

ازتوتنها وصف‌دیدارت‌ نصیب‌ماشده

کاش که وصفش میکردند... که توان گفت از جلوۀ تو؟

‌دوست دارم . . مثل آهنگی که هر دومون حفظیم ، مثل هوای بارونی و قدم زدن تو پاییز ، چآی بعد از خواب ، سیگار بعد از چآی ، اولین آغوش . . اولین بوسه ، بغل گرمت تو هوای سرد ، گریه از شادی ، عطر تنت ، عیدی بابا ، دست پخت مامان ، مثل من ، مثل دیوونه ها . . مثلِ دیوونه ها ! (:

یه چند وقتی بود هوشو حواسمون سرجاش نبود. وقتی میومد تو حیاط تلفن صحبت کنه، چار تا چشمم قرض میگرفتم که از تراس ببینمش. با صدای قهقهه هاش یه لبخند بزرگ رو لبم خودنمایی میکرد و با صدای هق هقش، قلبم کنده میشد. میدیدمش که اصن دل مِلمون از دست در میرفت.. یه بار که بیرون بود ، مثل لاتای سر کوچه منتظرش نشستم تا بیاد و مثل هولای عاشق حرف دلو از پسر همسایه بشنوه .. کلمه ها که هیچی،مغزمم برای گفتنت یاری نمیکرد. تا اومدی ،پریدم جلوتو با من من گفتم :طبق معمولو کلیشه ها ؛پسریم که عاشق دختر همسایه شده. گفت :چی؟ گفتم : تنهائیتو بامن تقسیم کن دختر جون. گفت:منظورتو متوجه نمیشم. گفتم: هیچی. حس پونه ای رو داشتم که دم لونه مار سبز شده بود . با یه اخم بهم فهموند که باید تنمو بکشم کنار. همونطور که کلافه وار با کیفش کلنجار میرفت، گفت :کلیدمو جا گذاشتم درو وا میکنی؟ گفتم چی؟

یه خرماییه فرفریم نداریم که پزشو بدیم .

درسته که باد میاد،ولی تواین هوای نم دار من نباید رو تختم باشم و تکس بنویسم.

علاوه بر اینکه خستم. سختم هستم

هی شورش رو در نیارید! هی بیخودی گندش نکنید پاییز اگه پاییز باشه اما اون نیومده باشه ژاکت رفو شده و چارقد سرخ و نارنجیشو نپوشیده باشه و من دوتا چشممو نکرده باشم چارتا و خیره خیره نگاش نکنم و تهش دست نکنم جیبم و دوتا ده هزاری در نیارم و دور سرش نگردونم و بهش نگم «دردت بسرم ، ور میپری ها » و قند تو دلش آب نشه مفت نمی ارزه اگه نیومده باشه این دیگه پاییز نیس عامو این خزونه خزون

دردا تو دله؟ نه. تواون کلاف پیچیدۀ توسرته. قلب که یه بچه ی صادقه که تو دنیای مهربونیِ خودش گم شده .