ته نشین شدم-

تو تنهائیاتو بزار رو دوش من؛

سعی میکنم با زندگی کنار بیام،در هر حال ما من مستاجرشم و اونم یه صاحب خونه بد اخلاق.

نشه چیزی خسته کنه تورو :>

رفت و 'ای کاش بودی' رو بغل کرد. با چیزی مثل اشک،رفت و شد آخرین روز دنیا. اما مرد! مثل کوه باش،این دل توعه پس چرا برای اون تنگ شه؟ یادت نره که میتونی اشک بریزی. مرد،غم رو بالا بیار و نزار قلبتو خونه کنه.. اون رفت اما چشماش،بوش،دستاش. و این واژه ها قرار نیست با این حس تکرار بشه.

تعلق داشتن غفلت می آورد. -غفلتِ تورا میخواهم.

تو اوج خنده،چشماش،چشماش ::::::::)

یادت نره زندگی؛ یوقت یادت نره زنده ای.

من تورو'کوفت،دیوونه'.

سلام به تو هرکسی؛ یک روز به تو و خودم استراحت دادم تا یک دفعه بخاطر پر چانگیم مرا ول کنی و بروی. دیدی صبح امروز سوز استخوان سوزش عفت کلام را از ادم سلب میکرد؟ من هم یک پتو را لقمه ای دور خودم پیچیدم و نشستم سر کلاس. نمیدانم چرا با این وضعیت به مدرسه میرویم ،همه کلاس ها کنکل بود و هفت پادشاه را ملاقات میکردند دوستان. وقتی پایم را گذاشتم در خانه سگ افسردگی به استقبالم آمد،عجیب نیست هر کسی؟ از آنجایی هم که بهترین برنامه این اخیر هم کنکل شده است ،خودم سگ سیاه را بغل گرفتم و خوابیدم. هر کسی جان هر طور که فکر میکنمهفت هشت تا سگ افسردگی راحت در اتاقم میتوانند جا خوش کنند. از هر سمت غم در صورت میپاشد. یکنواختی آن هم با زمستان .. انرژی های از دست رفته برای ظاهرِ سرزنده و شکاف عمیق قلبم که با رفتنش ایجاد کرده و البته خودش نمیداند، که چقدر نبودنش درگیرم میکند.. هر کسی جان نمیدانم خودم دست به کار شوم برای دل جویی یا تنهایی خودش معالجه است برایش. امروز در حین عادی بودن و خاکستری بودنش عجیب هم بود. غم قطره قطره از روزِ این تقویم چیک چیک میکرد. هر کسی جانم، مجال ادامه نیست؛ امیدوارم به تعداد چاله و چوله های ماه فردا نیشت باز شود. روزت بخیر؛ -12-

ینی الان من ارزو کنم براورده میشه؟نه🤝