بعدت وقولت مش فارق نکمل ولا نتفارق
دور شدی و گفتی وقتی برای باهم بودنمون نداری
هتمشی الدنیا من غیرک وعادی هعیش
بدون تو روزگار میگذره و من عادی زندگی میکنم
وادینی بموت من اللهفه یارتنی مقولتلک ننسی
از غم دارم میمیرم ای کاش بهت نمیگفتم همدیگه رو فراموش کنیم
و بحلم لو تکون فاکر ومنستنیش
همیشه ارزو دارم که بهم فکر کنی و منو فراموش نکرده باشی
عذااااااابی عذاب لا انا بشوفک ولا احنا صحاب
از دینت در جداییمون عذاب سختی میکشم
ولا عمری عملت حساب للی انا فیه
تو عمرم خطایی نکردم که لایق چنین عذابی باشم
حاولت انساک ومش قادر کمان انساک
سعی کردم فراموشت کنم و همچنان نمیتونم
ولو ایامنا مش واحشاک هقولک ایه ؟؟؟
اگر تو دلتنگ باهم بودنمون نشدی من چه باید بهت بگم؟
واحشنی ونفسی نتقابل ومن جوایا مش قابل
دلتنگتم و با خودم در جنگم ولی از درون نمیتونم بپذیرم
احس بحد غیرک انت واقرب لیه
کسی به غیر تورو داشته باشم وبهش نزدیک بشم
حبیبی ارجعلی من تانی فی بعدک حاجه نقصانی
عشق من بهم برگرد در دوریت من من خیلی چیزها کم دارم
یاریتک لومتنی ساعتها طاوعتنی لیه ؟؟؟
ای کاش سرزنشم میکردی همون موقع که چرا باهات کنار اومدم؟
سلامم به توهرکسی.
حالت که خوب باشد .
هر کسی جانم میدانی، باید یاد بگیرم . باید یاد بگیرم آدمهای تنفر انگیز را به چشم مهربانی نگاه کنم.
به خودم تلقین کنم اینها هم بد جنس نبودند، جنس بنجل بهشان انداخته اند.
این آدمهای به ظاهر رنگ وارنگِ هفت هشت خطی ساده تر از تصور تو اند.
همان هایی که اند که چوب که نه اما باتوم سادگیشان را خوردند .
باید رحم کرد .
همینطور هم نگاه وقضاوت های عجیب در مورد آنها هست، چرا من نگاهم را نچرخانم و از پشت نقاب بهشان نگاه نکنم؟!
ترحم هم اعصاب مرا از ترکش این رفتار های زننده در امان نگه میدارد و شاید اوراهم کمک.
نمیدانم متوجهم میشوی یا نه اما تنفر فقط روحت را چرک و دل مرده میکند، حتی اگر درست باشد.
دوست من شاید بهتر است،چرک رنگی را باید از دلمان بیرون کنیم. هر طور که میشود.
ما برای تنفر ورزیدن ساخته نشدیم.
خداباشد حافظ تو.
