اخرش میرم یروز، نبینم رفتنتو.

از اینجا که منم حتی منو یادشم نمیاد.

اونی که دوست داره یکاری میکنه عاشق خودت شی.

ولی من قرار بود فراموشت کنم..

بغل تو میده منو نجات؛

''کاش یکی جام زندگی کنه حال ندارم''

افسردگی=مدرسه

هر کی اینو بخونه میگه طرف موقع نوشتنش رو یه چیزی بوده.

دوستی که بخاطر تو از دعوتِ کنسرت حامیم میگذره چیه؟

اسمشو میذاشت تجربه گر. خنده داره مگه نه؟ اسمش منو یاد معتادایی که ترک کردن مینداخت. ‌شاید اونم معتاده بوده.. معتادِ چیزی که دوزش از شیشه و کراک، ماری بد تره. میبرتت تو آسمون هفتم و دیگه زمینُ حس نمیکنی،ولی به خودت میای میبینی باختی خودتو، حتی عقل توسرتو.. نسخ بودنه چشماتُ کاسه خون میکنه اگر چشماش رو نبینی. از درد به خودت میپیچی که یه لبخند ازش ببینیُ دوباره بری اون بالا بالاها.. ولی همش تجربست. ترک میکنی و میشی تجربه گر. عشق یا مواد مخدر؟ نمیدونم،اما تجربه نشون داده تلخ تر از کوکائینه این تجربه.

اگر تیتر اخبارو زدن بازگشتِ بتمن تعجب نکنید؛قراره با چادر برم شهر بازی.