آدمها . امان از این موجودات دوپا..
دنیارا بر مدار خود میچرخانند در حالی که نمیتوانند افسار روح خود را دست بگیرند.
و گاه بی گاه شرمنده خود میشوند.
شرمنده میلیون ها گیگ ذهنشان که خاطرات پوسیده را در خود جای دادند.
و شاید چندین هزار کیلومتر رگی که در خدمتشان است و برای دوپایی بدتر از خودشان به آن بیچاره ها فشار می آورند.
خود را بدهکار یک جهان میکنند و دست خالی میروند.
وقتی که صرف غریبه هایی میشود که قراره بوده روزی زندگی ات باشند.
خجالت زده ای در مقابل آن عقلی که میگفت ''رفتنش بایدیست'' و تو ویرانه ای را به دندان می گیرفتی.
حتی جنون هم به حرف می آید و می گوید: آدمی زاد ارزشش را داشت که من پناه اخرت باشم؟
و همان موقع زیر لب زمزمه وار میگویی: کاش آدمها شرمنده خورشان نشوند.
هدایت شده از توییت فارسی 🇮🇷
این تار موهای سفید همون حرفاست که نزدیم.
👤 سینامیم
@farsitweets