میگفتند حرف زدن بیخود ترین کار دنیاست. اما من میگویم درست حرف نزدن بیخود ترین کار دنیاست. نمیدانیم و نمخواهیم قبول کنیم این مشکلات بخاطر درست حرف نزن است چون دو طرف حق به جانب با خودخواهی تمام حق را به خود میدهند و سکوت میکنند. همین ها حاضرند تا خود قیامت سکوت برقرار کنند تا کلامی از زبانشان بچرخد برای حل مشکلشان. و اینطور میشود که دلگیری ها و دلخوری جمع میشودو جمع میشود تا جایی که مثل بادکنک بیش از حد باد شده بترکند و بوم!

درد ها به مانند شاپرک ها اند،از جنس پروانه اند اما نه رنگین و نه نماد زیبایی. شاید خوش رنگ لعاب نباشند اما باز هم با ارزش اند..

من خیلی آدم''هی گند بزن گند بزن اخرش یجا بندازمت دوری'' هستم.

من فکر میشم میرم تو کَلت.

منتظره یه قدم برداری تا بدوعه سمتت.

آدمارو پیر نکنیم،آدما رو از هم سیر نکنیم..

اشک ها خود کلامی شاعرانه اند...!

بعضی حرفا راحته ولی عمقش به اندازه یه چاه صد متریه! پرت میشی تو چاهی که بیرون اومدنش با خودِ خداست. چهار حرف کنار هم چیده میشن،کاملا عادی و تورو پرت میکنن تو دریایی از فکر های بی سر ته..

‏آدم مچ‌ خودشو سر یه چیزایی می‌گیره که یه عمر می‌گفته من؟ من عمرا اینطوری بشم. ‌.

رفتی ای ولی مرا به خود وا نمیگذاری..

آئینه ها دروغ میگویند،تو در کنارمی. .

دیوونه ها که نمیرن،دیوونه ها میمونن،حتی اگر تو نخوای.