من خیلی آدم''هی گند بزن گند بزن اخرش یجا بندازمت دوری'' هستم.

من فکر میشم میرم تو کَلت.

منتظره یه قدم برداری تا بدوعه سمتت.

آدمارو پیر نکنیم،آدما رو از هم سیر نکنیم..

اشک ها خود کلامی شاعرانه اند...!

بعضی حرفا راحته ولی عمقش به اندازه یه چاه صد متریه! پرت میشی تو چاهی که بیرون اومدنش با خودِ خداست. چهار حرف کنار هم چیده میشن،کاملا عادی و تورو پرت میکنن تو دریایی از فکر های بی سر ته..

‏آدم مچ‌ خودشو سر یه چیزایی می‌گیره که یه عمر می‌گفته من؟ من عمرا اینطوری بشم. ‌.

رفتی ای ولی مرا به خود وا نمیگذاری..

آئینه ها دروغ میگویند،تو در کنارمی. .

دیوونه ها که نمیرن،دیوونه ها میمونن،حتی اگر تو نخوای.

اره من بچم، مث بچه ها واسه کوچیکترین کارات ذوق میکنم، مث بچه ها دروغ گفتن بلد نیسم، مث بچه ها دلم پاکه و وقتی میگم دوست دارم ینی از تهِ قلبم دوست دارم ، مث بچه ها زود دلم میشکنه و دو دقیقه بعدش میبخشمت؛ میشه توهم بچه باشی؟

‏اولین واکنشم نسبت به ناراحت شدن، کم حرف شدنه.