روح!
سلام دوست ماندگار من. خوب باشی. بحثمان شد. میدانی که اسم بحث می آید اولین نفر دستم را با ذوق شوق بال
سلام دوست عزیز من.
حالت خوب باشد و شکمت پر!
هر کسی پیشامد هارا باید چه کرد؟
خصوصا اگر تکراری باشد..
این پیشامد ها باعث میشود فکر کنی ناتوانی در فکر کردن و تصمیمی بجا گرفتن.
کاش یکی هم بود که به من گوشزد میکرد: دخترم برای همه پیش می آید خودت را ملامت نکن..
شاید تقصیر خودم است -البته که مقصر هستم اما نه کاملا-
شاید من هم نیاز دارم به یک وجدان که در قالب سوسک کوچولوی پینوکیو برایم ظاهر شود.
هر کسی جان خدا هم امتحان سخت و عجیبی برای ما انتخاب کرده است.
در گوشی به تو میگویم:به هر کس در مورد این امتحانات ترم میان ترم و مستمرِ خدا بگویم، احتمالا از شدت خنده آپاندیسش بترکد.
اما فقط همان خدا میداند که چقدر عجیب و سخت است..
حتی راه تقلب هم برایت باقی نمیگذارد!
و تو میمانی با دوسر سوخت؛دلی شکسته یا مردود شدن امتحانت.
روح عزیزم اگر تو بودی کدام را انتخاب میکردی؟
دل شکسته کیک است یا مردودی امتحانات واگعی؟
خلاصه که برایت بگویم هر چه از دوست رسد نیکوست جانم.
به امید دیدار.
روح!
اون وقتی که کلی شبارو تا صبح با گریه سر میکنی الکی الکیم بحثش جداست.
اون وقتایی که حس میکنی خودت موندیو خودتم بحثش جداست.
روح!
غافل از اینکه دیدن حالت خندیدن تو خودمم قاتل این دل بودم.
که من هستم آن تک درختی که به پای طوفان نشسته.
روح!
که من هستم آن تک درختی که به پای طوفان نشسته.
ببین چه بی پروا ره تو میجویم
بگو کجایی؟:)