از دوات چشم تو خطاط ، ابرویت کشید ابروانت بعد از آن ، سرمشق نستعلیق شد:)))

نیست از عاشق کسی دیوانه تر!

اگر مامان خوبی نباشم چی؟

زندگی‌مان زخم بود و امام حسین علیه‌اسلام مرهم ...

گفت؛زنی که شعر میفهمد را نمیتوان پیش پا افتاده دوست داشت.

آسمان چشم او آئینه کیست؟

چرا بجای چشمهایش نگفتند چشم ها؟ پس آن دوچشم یا بدبختش کردند یا یاد آور روز های مملو از خوشبختی اند..

کاش که هر دم فکر نکند،این یار جفا کار به ما. دلمان را بدهد، تنگ شود،غم بخوریم...

گفت: یک جفت چشم و اینهمه کارایی؟

ما با شعر، روز ها عاقل و شب ها دیوانه ایم.

سلام هر کسی. حالت مثل شکوفه های بهاری.. در خودم به دنبال دلیل این علاقه وصف نشدنی به تو بودم. همانطور که دلم را زیر رو میکردم به یک بَند رسیدم و متوجه شدم همان بند دلم هستی. تو همانی که این تن را به جان و این جان را به او وصل میکنی. گفتم او؟! هر کسی، او همانیست که می گوید: +و نحن أقرب إلیه من حبل الورید» او خودش را وصله تن میکند و ما رو بر میگردانیم. وقتی هم که بگوید: +الغفلة لماذا !؟ لب به گله و شکایت باز میکنیم، انگار که یادمان رفته ،بخاطر ما عزازیل خود را از بهشت راند. عزیزم،او آنقدر مارا دوست دارد که مقدس ترین وجودِ زمین که مادر نام گرفته، لحظاتی بی خبر از احوال ماست اما او مدام در پی حال ماست! شب هایی که فکر میکردیم، طلوع خورشید می شود افسانه ای در خیال و غم قاتل ما او به قلبت میرساند: +لا تَحْزَنْ إنَّ اللهَ مَعَنا.. هر کسی! حتی مواقعی که دلت آغوشی میخواهد برای پناهنده شدن، از دست این خَلق های بی خُلق با لبخند اشاره ات میکند: +إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ.. و اینجاست که به خودت می آیی و میبینی چقدر دور افتادی از او . امیدوارم فرصت جبران بدهد ؛اوی مهربانمان:) او نگهدارت باشد..

من بریدم دل ز تو . . . اما خدایی جان من! سر به بالین مینهی، دردی نداری در دلت؟