کار ما را سپردند دو دنیا به علی طفل را دست کسی غیر پدر نسپارند...

روز [پدر] مبارک.

اَلْسَّلامُ عَلي قلب زينب الصّبور...

جان گرفتم یاعلی جان! با علی جان گُفتَنَم پس به فریادم برس در بَستَرِ بی جانی ام..

[پناه]

تولدت مبارک آقایی که جز دوست‌داشتنت هیچ چیز دیگری ندارم...

[ اَلحَمدُلِله الَذی خَلَقَ الحُسَین. ]

کُلُ خَیرٍ فی بابُ الْحُسین_علیهِ السّلام_

و از تو درباره‌ی عباس می‌پرسند، بگو: او امانی‌ست که ترسیدگان به آن پناه می‌برند.

خداوند؛ در همه چیز تجلی می‌یابد، اما «کلمه» یکی از ابزارهای محبوب او برای تجلی یافتن است. چرا که کلمه، اندیشه‌ی استحاله یافته به ارتعاش است. چیزی که پیش از این تنها انرژی بوده است، اما بعد در فضا و در پیرامونت می‌پراکند. بسیار مراقب آنچه می‌گویی باش. کلمه نیرویی عظیم تر از همه‌ی آیین ها دارد. وقتی کلامی را جاری کردی، ارتعاش می‌سازی و ارتعاشِ تو موجی می‌سازد در دلِ مخاطب. گاهی این موج می‌تواند کسی را به زیر ببرد و گاهی به اوج. اولین کسی که همراه این موج به بالا و پایین می‌رود خود تو هستی. مگذار موج کلامت تو را به نزول سوق دهد. اگر نمی‌دانی، نگو. اگر می‌دانی، به بهترین شیوه بگو. باید همواره زیباترین‌هایت را به زبان آوری حتی به هنگامه‌ی خشم.. آنچه که کلام تو جاری می‌سازد، همه‌ی آن چیزی است که تو در آن لحظه هستی. بگذار فقط خوبی‌هایت جاری شود.