💠بیانات امام خامنه ای 🎥 #کلیپ_ویژه 🔸مهمترین پیام عاشورا 📎 مجموعه 20: ماه محرم ✅ @nurehedayat_com

💠بیانات امام خامنه ای 🎥 #کلیپ_نموداری 🔸صبر امام حسین (علیه السلام) 🔹صبر سخت تر، صبر بر ایجاد تردید کردن آقازاده های مهم اسلام... 📎 مجموعه 20: ماه محرم ✅ @nurehedayat_com

💠بیانات امام خامنه ای 🎥 #کلیپ_ویژه 🏴جهت گیری و جهت دهی در عزاداری امام حسین علیه السلام 📎 مجموعه 20: مناسبت های ملی مذهبی _ ماه محرم ✅ @nurehedayat_com

💠بیانات امام خامنه ای 📝 #عکس_نوشته_پوستر 🏴 قدر مجالس عزاداری را بدانید، از این مجالس استفاده کنید... ✅ @nurehedayat_com

💠بیانات امام خامنه ای 🎥 #کلیپ_ویژه 🔸وظیفه الهی جوانان 🔹زمان شما با زمان جوانی ما فرق دارد... 📎مجموعه 1: تکلیف مداری ✅ @nurehedayat_com

💠بیانات امام خامنه ای 📝 #عکس_نوشته_پوستر 🔸امروز جمهوری اسلامی همه چیز دارد ✅ @nurehedayat_com

💠بیانات امام خامنه ای 🎥 #کلیپ_نموداری 🔸اهمیت تقوا با تقوا، هیچ عملی کم نیست... 📎 مجموعه 14: اخلاص و معنویت کاربردی و اثر بخش ▫️کاری جدید از نورهدایت ✅ @nurehedayat_com

#ولادت_امام_کاظم علیه‌السلام 🔰انسان ۲۵۰ ساله | امام کاظم علیه‌السلام و مبارزه با زره تقیه ‌ 💠رهبر‌انقلاب: یکی از نزدیکان امام میگوید دیدم در اتاق خصوصی ‌موسی‌بن‌جعفر سه چیز است: شمشیری هست که نشان میدهد هدف، جهاد است. لباس خشنی هست که نشان میدهد وسیله، زندگی خشونت‌بارِ رزمی و انقلابی است و ‌قرآنی هست که نشان میدهد هدف، این است؛ میخواهیم به زندگی قرآن برسیم با این وسائل و این سختیها را هم تحمل کنیم. ببینید چه چیز سمبلیک و چه نشانه‌ی زیبائی است! ‌۱۳۶۴/۰۱/۲۳

محمدرضا اناری: خاطره ای از مولوی شریف زاهدی از علمای برجسته اهل سنت بلوچستان که پس از تحقیق و بررسی به مذهب اهل بیت علیهم السلام گروید . او در بیان خاطرات خود چنین می آورد ؛ « خیلی فکر کردم که با کدام روایت یا کتاب برای اهل تسنن ثابت کنم که «مولی» در حدیث غدیر، به معنای دوست نیست، بلکه به معنای پیشوا و رهبر است. ❕تا این که روزی مشغول مطالعه یکی از کتاب‌های «مولوی محمد عمر سربازی» بودم. مطالعه‌ام که تمام شد و کتاب را که بستم، دیدم روی جلد آن نوشته شده: «نویسنده مولانا محمد عمر سربازی» فوراً به ذهنم آمد که از مولوی ها، معنای کلمه ی مولانا را بپرسم و سؤال کنم که چرا به محمد عمر سربازی، مولانا می‌گویند؟ از چند مولوی سؤال کردم. پاسخی که به من دادند، این بود که: «مولانا» یعنی واجه ؛ یعنی رهبر ما، پیشوا ی ما. به آن‌ها گفتم: من تعجب می‌کنم «مولا» درباره ی بزرگانتان معنای واجه و رهبر می‌دهد ولی در سخن پیامبر (صلی الله علیه وآله) به معنای دوست آمده است! ❕ روزی یکی از دوستان اهل تسنن به دیدنم آمده بود. گفت وگوی مفصلی درباره حقانیت اهل بیت داشتیم از جمله به خطبه ی حضرت رسول اکرم ( صلی الله علیه وآله ) در غدیر خم استناد کردم. ایشان می‌گفت: «مولا» در این حدیث به معنای دوست آمده است. نهایتاً هر چه دلیل آوردم قبول نکرد. خداحافظی کرد و به سمت بلوچستان حرکت کرد. یک ساعت از رفتنش گذشته بود که به او زنگ زدم و گفتم: کار خیلی مهمی با شما دارم باید برگردی. گفت: من باید بروم، وقت ندارم برگردم. خانواده‌ام منتظرم هستند، چه کاری با من داری؟ تلفنی بگو. گفتم: کار مهمی دارم، نمی توانم تلفنی بگویم، باید خودت اینجا باشی. 👌خیلی اصرار کردم تا این که برگشت. وقتی به من رسید گفت: چه کار مهمی داری که من را از این همه راه برگرداندی؟ گفتم: می‌خواستم بهت بگم: دوستت دارم. گفت: همین! گفتم: بله. همین را خواستم به شما بگویم. دوستم ناراحت شد و گفت: خانواده‌ام منتظرم بودند و باید می‌رفتم، این همه راه من را برگرداندی که بگویی دوستت دارم، اذیت می‌کنی؟ گفتم: سؤال من همین جاست. چطور وقتی شما با عجله به سمت خانواده ای که منتظرت هستند می‌روی و شما را از راهتان بر می‌گردانم تا به شما بگویم «دوستت_دارم»؛ ناراحت می‌شوی و در عقل من شک می‌کنی، ولی وقتی پیامبر اسلام| ده‌ها هزار نفر را که با عجله به سمت خانواده ی خود می‌رفتند، سه روز در زیر آفتاب سوزان معطل کردند که فقط بگویند: «هر کس من را دوست دارد، علی را دوست بدارد» این کار پیامبر را عاقلانه می‌دانی؟ آیا این اقدام پیامبر ناراحتی مسلمانان را در پی نمی داشت؟ آیا آنان در عقل چنین پیامبری شک نمی کردند؟ با این کاری که کردم، دوستم با تمام وجود احساس کرد که چه حرف خنده داری زده است و اقرار کرد که پیامبر - در جریان غدیر خم - می‌خواست نکته ی مهم تری را بیان کند وگرنه برای بیان دوستی اش با علی (علیه السلام) نیازی نبود مسلمانان را از راهشان برگرداند.» 📚باید شیعه می شدم ، خاطرات شریف زاهدی ،ص 138 الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة أميرالمؤمنين و اولاده المعصومين عليهم السلام. 🔻با منتشرڪردن پیامها ↯ درثواب آنها شریک شوید

فتح خون برگرفته از کتاب فتح خون شهید آوینی بخوان قل اعوذ برب الفلق ، که اين سرخي از خون فرزند رسول خدا ، حسين بن علي (ع) رنگ گرفته است و امام حسن مجتبي نيز با زهري به شهادت رسيد که از انبان دغل بازي معاويه بن ابي سفيان بيرون آمده بود ، اگر چه با دست «جعده » دختر «اشعث بن قيس ». آه از شفقي که روز را به شب مي رساند و آه از دهر آن گاه که بر مراد سفلگان مي چرخد ! نيم قرني ببش از حجه الوداع نگذشته است و هستند هنوز ده ها تن از صحابه اي که در غدير خم دست علي ار در دست پيامبر خدا ديده اند و سخن او را شنيده ، که : من کنت مولاه فهذا عل مولاه … اما چشمه ها کور شده اند وآينه را غبار گرفته است . بادهاي مسموم نهال ها را شکسته اند و شکوفه ها را فرو ريخته اند و آتش صاعقه را در همه وسعت بيشه زار گسترده اند . آفتاب ، محجوب ابرهاي سياه است و آن دود سنگيني که آسمان را از چشم زمين پوشانده … و دشت ، جولانگاه گرگ هاي گرسنه اي است که رمه را بي چوپان يافته اند . عجب تمثيلي است اين که علي مولود کعبه است … يعني باطن قبله را در امام پيدا کن ! اما ظاهر گرايان از کعبه نيز تنها سنگ هايش را مي پرستند . تماميت دين به امامت است ، اما امام تنها مانده و فرزندان اميه از کرسي خلافت انسان کامل تختي براي پادشاهي خود ساخته اند .

۰نیم قرني ببش از حجه الوداع و شهادت آخرين رسول خدا نگذشته ، آتش جاهليت که در زير خاکستر ظواهر پنهان مانده بود بار ديگر زبانه کشيد و جنات بهشتي لااله الا الله را در خود سوزاند . جسم بي روح جمعه و جماعت همه آن چيزي بود که ازحقيقت دين بر جاي مانده بود ، اگر چه امام جماعت اين مساجد «وليد » ، برارد مادري خليفه سوم باشد که از جانب وي حاکم کوفه بود ؛ بامدادان مست به مسجد رود و نماز صبح را سه رکعت بخواند و سپس به مردم بگويد : «اگر مي خواهيد رکعتي چند نيز بر آن بيفزايم ! » … اما عدالت که باطن شريعت است و زمين و زمان بدان پا بر جاست ، گوشه انزوا گرفته . نه عجب اگر در شهر کوران خورشيد را دشنام دهند و تاريکي را پرستش کنند ! آن گاه که دنيا پرستان کور والي حکومت اسلام شوند ، کار بدينجا مي رسد که در مسجد هايي که ظاهر آن را بر مذاق ظاهر گرايان آراسته اند ، در تعقيب فرايض ، علي را دشنام مي دهند ؛‌و اين رسم فريب کاران است : نام محمد را بر مأذنه ها مي برند ، اما جان او را که علي است ، دشنام مي دهند . تقدير اينچنين رفته بود که شب حاکميت ظلم و فساد با شفق عاشورا آغاز شود و سرخي اين شفق ، خون فرزندان رسول خدا باشد . جاهليت بلد ميتي است که در خاک آن جز شجره زقوم ريشه نمي گيرد . اگر نبود کوير مرده دل هاي جاهلي ، شجره خبيثه امويان کجا مي توانست سايه جهنمي حاکميت خويش را بر جامعه اسلام بگستراند ؟ جاهليت ريشه در درون دارد و اگر آن مشرک بت پرست که در درون آدمي است ايمان نياورد ، چه سود که بر زبان لا اله الا الله براند ؟ آن گاه جانب عدل و باطن قبله را رها مي کند و خانه کعبه راعوض از صنمي سنگي مي گيرد که روزي پنج بار در برابرش خم و راست شود و سالي چند روز گرداگردش طواف کند …

فرزندان ابوسفيان که به حقيقت ايمان نياورده بودند ، همواره فرصتي مي جستند که انتقام «بدر » را از تيره بني هاشم باز ستانند ؟ اگر اينچنين بادش ، چه زود آن فرصت به دست آمد ! آيا خلافت ، مسند خليفه اللهي انسان کامل است در خدمت اقامه عدل و استقرار حق ، يا اريکه قدرت دنيا پرستان دغل باز است که چون ميراثي از پدران به فرزندان منتقل شود ؟ چه رفته بود بر امت محمد (ع) که نيم قرن بعد از رحلت او ، زنازاده دغل باز ملحدي چون يزيد بن معاويه بر آنان حاکم شود ؟‌مگر نه اينکه خدا فرموده است : ان الله لا يغير ما بقوم حتي يغيروا ما بانفسهم ؟‌ چه بود آن تغيير انفسي که اين امت را سزاوار چنين فرجامي ساخته بود ؟ … معاويه بن ابي سفيان که اين رجعت انفسي را با عقل شيطاني خويش به خوبي دريافته بود ، آنچه را که در نهان داشت آشکار کرد و يزيد را به جانشيني خويش بر گزيد و از آن ديار مردگان جولانگاه کفتار ها و لاشخورهاي مرده خوار ، سخني به اعتراض بر نخاست . اينجا ديگر سخن از خليفه اللهي و حکومت عدل نيست ، سخن از شيخوخيت موروثي قبيله است که بعد از مرگ پدر به فرزند ارشد مي رسد از کوخ کاهگلي پيامبر اکرم (ع) تا کاخ خضراي معاويه ، از دنيا تا آخرت فاصله بود … با اين همه ، اگر پنجاه سال پس از آن بدعت نخستين در سقيفه بني ساعده ، اين بدعت تازه پديد نمي آمد ، کار هرگز بدانجا نمي رسيد که خورشيد تاريخ در شفق سرخ عاشورا غروب کند و خون خدا بريزد … اما دل به تقدير بسپار که رسم جهان اين است ! ساحل را ديده اي که چگونه در آيينه آب وارونه انعکاس يافته است ؟ سر آنکه دهر بر مراد سفلگان مي چرخد اين است که دنيا وارونه آخرت است . عجبا ! «مروان بن حکم بن عاص » که پيامبر خدا درباره پدرش فرموده بود : لعنک الله و لعن ما في صلبک – لعنت خدا بر تو و آن که در صلب توست – اکنون به امر معاويه از مردم مدينه براي يزيد بيعت مي گيرد . عجبا ، کار امت محمد به کجا کشيده است !