کمک های نقدی دستهای کوچک فرزندان ایران بزرگ اسلامی در حمایت از مردم مظلوم غزه 😍😍😍👆👆👆 دستهای کوچک کارهای بزرگ انجام میدهند

🔴 کوتاه‌ترین خطبه نماز جمعه تاریخ اسلام أقصر خطبة جُمعه في التاريخ الإسلامي قالها الشيخ الغزي محمود الحسنات: "إذا أكثر من ٣٠ ألف شهيد و ٧٠ ألف جريح و مليوني مشرد لم يستطيعوا إيقاظ الأمه، فما لـكلماتي أن تفعل..؟! أقم الصلاه". ٢٦ رمضان ١٤٤٥ ٥ إبريل ٢٠٢٤ شیخ محمود الحسنات : «اگر بیش از ۳۰ هزار شهید و ۷۰ هزار مجروح و ۲ میلیون آواره نتوانستند امت اسلام را بیدار کنند، حرف‌های من چه می‌تواند بکند؟! نماز را اقامه کنید» ۲۶ رمضان ۱۴۴۵ ۵ آوریل ۲۰۲۴ پی‌نوشت: شیخ محمود الحسنات یکی از مشاهیر در جهان عرب است که صفحاتی با چند میلیون مخاطب در یوتیوب، فیس‌بوک و اینستاگرام دارد. #طوفان_الاحرار #طوفان_الاقصی #امام_زمان

🎥رهبر عزیزمون عبا شون دادن که بزارن رو کفن سردار مجاهد شهید زاهدی

🔴علت بغض و گریه امام خامنه ای بر پیکر شهید حاج قاسم ،،، از زبان خود شهید حاج قاسم سلیمانی. #مجازات_پشیمان_کننده

امروز 500 کودک در شمال غزه کامل قرآن رو کاملا حفظ کردن، نه گشنگی و نه تشنگی جلوشون گرفت، و براشون بهونه نبود. این یک معجزه در وسط محاصره و قحطی رخ داد. خدا را شکر اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج

به بهانه سی و پنجمین سالگرد شهادت سرلشکر شهید، ولی الله چراغچی. باسمه تعالی لا بود که کشته ولا بود، ولی لا بود و الست را ولا بود، ولی با قامت واژگونه در خونش نیز تصویر و تجسمی ز لا بود، ولی هیجدهم فروردین ماه، یادآور شهادت فرمانده ولایتی، بصیر، با تدبیر، مدیر، شجاع، دلاور، مخلص و صمیمی دفاع مقدس، شهید والا مقام ولی‌ الله چراغچی، دومین فرمانده تیپ ۲۱ امام رضا علیه السلام و قائم مقام لشکر ۵ نصر است. ۳۵ سال پیش روح پر تلاطم و خروشانی که، دمی آرام و قرار نداشت، برای همیشه آرام گرفت. آری؛ در آن یکشنبه غمبار، ولی ا‌لله به ابدیت پیوست. جسم نازنینش در خاک مأوی گرفت و روح بزرگش، به آسمانها عروج کرد و جاودانه شد. ولی الله تمام وجودش لبیکی بود به محضر مراد و امامش. تا آنجا که برای اجرای فرامین آن پیر فرزانه، سراپا گوش بود و در نهایت بر‌ آن مرام و اعتقاد، تمام وجودش را نثار کرد. او سپاهی را ولی بود تا، فرمانی از مرادش بر زمین نماند. ولی الله، جامع جمیع خصلت های نیکو بود. در سخت ترین شرایط جنگ که دشمن جلو می آمد و به خاکریز می‌چسبید. آنجا که بسیاری از همراهان، نگران و پریشان می‌شدند. ولی خدا، آرام بود و حضور و رفتارش آرامش بخش. سینه‌ ستبرش، دلاور مردانه سپر بلای دشمن و بی‌قرار برای اجرای ماموریت بود. اتکایش فقط به خداوند بود و به هر چه غیر او بی‌اعتنا بود. در آن لحظات نفس گیر و صحنه‌های امتحان اللهی، او مردانه و با شجاعت تمام مصداق بارز کلام مولایمان علی علیه السلام بود.  أَعِرِ اللَّهَ جُمْجُمَتَكَ، تِدْ فِي الْأَرْضِ قَدَمَكَ و... و اما؛ با همه صلابتی که داشت، لبریز از خضوع و صمیمیت بود. فشار کار و سختی کارزار، او را آشفته نمی‌کرد. در همان شرایط دشوار هم، بر لبش لبخند بود و گفتارش شیرین و دلنواز. برای اولین بار هم که او را می‌دیدی، چنان صمیمی و گرم رفتار می‌کرد که، دیگران تصور می‌کردند؛ سالهاست بین آنان رفاقتی است. در نهایت تواضع و فروتنی بود تا آنجا که، برای خود جایگاهی قائل نبود. اگر جلو درب قرارگاه فرماندهی‌اش هم او را نمی‌شناختند و مانع ورودش می‌شدند، با متانت تمام، توقف می‌کرد مدارک لازم را ارائه می‌داد تا دژبان متقاعد شود و اجازه ورود دهد. بدون آنکه مسئولیت و جایگاه سازمانی را عنوان کند! بسیار پرکار، کم خواب و کم هزینه بود. بسیاری از اوقات خواب و استراحتش، در تردد و بین راه و بر صندلی خودرو بود. در عین حال خستگی‌های ناشی از فعالیت‌های تا دیر هنگام و پاسی از شب او، مانع تهجد و ارتباط نیمه شب با معبودش نبود. عشق آقا ولی به قرآن از کودکی زبان‌ زد بود و دوره قرآنی که در کودکی و در اتاق کوچکش با دوستان داشت. اگر گوش دل باز کنیم، صدای قرائت دلنواز قرآنش در صبحگاهان و بعد از نماز، از دل سنگرها به گوش می‌رسد. اما ولی الله ویژگی اساسی دیگری داشت که منحصر به خودش بود و او را از بسیاری از همراهان و دوستانش ممتاز می‌کرد. همه گفتار و اعمالش فقط برای خدا بود. در تمام لحظات زندگی و اعمال و رفتار ولی الله اخلاص موج می‌زد. اصلاً نمی‌خواست دیده شود. برای ولی مهم نبود کجا هست و چه مسئولیتی دارد. مهم این بود که همان کاری که به او محول است درست انجام شود. به حواشی توجه نداشت. اینکه فرمانده است یا فرمانبر. برایش اهمیت نداشت. مسئول بالاترش کیست! به راحتی زیر دست کسی کار می کرد که، خودش او را آموزش داده بود، به جبهه آورده بود و به او مسئولیت داده بود. حتی مهم نبود چه در باره اش می‌گویند و چگونه قضاوت می‌شود. آنچه برایش مهم بود و اساسی، انجام وظایف بود، در زمان مقرر و به احسن وجه. آری؛ آقا ولی آنچه خواست از خدایش گرفت و خداوند هم خواسته هایش را اجابت کرد. هیچکس ندانست در آن خلوت و در آن نمازها و نیازهای عاشقانه از خدایش چه خواست. ولی خداوند کریم کمال قربش را روزی او گرداند. تا آنجا که او را ندا داد: «یا أَیتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِی إِلَی رَبِّک رَاضِیةً مَرْضِیةً فَادْخُلِی فِی عِبَادِی وَادْخُلِی جَنَّتِی» و اما کلامی چند با آقا ولی؛ فرمانده عزیزم. ولی جان؛ خصلت وفا داری و صمیمیت تو زبانزد بود. تو همیشه بهترین ها را برای دوستان می‌خواستی. به حرمت رفاتهایمان و با هم بودنمان در آن ایام و دوران سخت و مظلومیت زاید الوصف انقلاب و نظام اسلامیمان، دست ما را هم بگیر. ولی جان؛ این جسارت را بر من ببخش، مختصری از عظمت تو را در حد توان ناچیزم بیان کردم. معرفی تو و آن دوستان آسمانیت نه در این مجال می‌گنجد و نه تناسبی با وسع امثال من حقیر دارد. که؛ معرِّف باید اجلی از معرَّف باشد. شهیدان ما رفیق نیمه راهیم شهیدان ما کویر بی گیاهیم بگیرید ای گلان دستان ما را شهیدان ما همه غرق گناهیم. با عنایت خداوند یادشان همواره و تا ابدیت گرامی خواهد ماند. مهدی خویشاوندی ۱۸ فروردین ۱۳۹۹ 🔻آدرس سایت و آیدی ما در سروش و ایتا: 📌@congress18000 🌐yadvarane.ir