از اون روز پیش هر کی رسیدم که یه خورده دلش از گرھ هایِ کارهاش گرفته بود، این روایت رو تعریف مےکردم و مےگفتم : و الله یفعل ما یشاء ! خدا هر کار بخواد مےتونه بکنه، تا خدا رو داری محالات رو جدی نگیر و قشنگ دعا کن❤️(:

تو متن های کوتاه و داستانک هایے که مےنوشتم هم گاهی از قشنگ دعا نکردن مےگفتم و حسرتش رو لا به لای کلمات جا مےدادم .. حتے چندباری هم تو ملجاء بهش اشاره کردم🌱

حالا هم مےخوام یه داستان براتون بگم .. شاید حسرتش رو لای کلمات دیدید و هشدار گرفتید تا اونے که دچار حسرت شد، آخرین مصدوم این حادثه باشه💔(:

[ به نامِ خداۍِ دلِ تنگ ! 💔 ] دعا ڪردھ بود امامش را ببینید💕! برای دیدن چهاردهمین معصوم، دست به دامن سیزدھ معصوم شدھ بود✨..

قول و قراری گذاشت و راهۍِ مقصدی شد که به گواهِ دلش، نقطه‌ی وصال مقصود بود❤️(:

رفت، رسید، ماند اما .. ندید💔!

هنگامِ برگشت بود .. باید مےرفت درحالے که ناکام ماندھ بود💔!

نوبتِ آخرین سلام ڪه رسید، نگاهش بینِ جمعیتِ صحن دویید ..

چیزی در وجودش تکان خورد لغزید و افتاد و دلش را شکست💔 !

حاجتش صدایِ بلندی شد و در فراز و نشیبِ وجودش پژواک شد : خدایا ؛ من مےخوام آقام رو ، امام زمانم رو ، بابام رو ببینم ! ❤️(:

و .. پتکِ سرزنش بود که لحظه‌ای صدبار بر سرِ دلش کوبیده مےشد و صدایے ڪه خطایِ دعایش را در گوشش فریاد مےزد !

با خود گفت : بار ها وقتِ سلام، نامتان را بردم و زمزمه کردم آقایِ من ! اگر دیدمتان و نشناختمتان، سلام علیڪم💕!