دستان حضرٺ عباس رواز شاخساربدن جـدا کردݩد مگـرتابِ دیدݧ چشماݩ زیبایٺ را نداشٺند ڪہ تیـرنثارش... حسین جان مےدانم با رفٺنم پشٺ توخـواهد شکسٺ زیݧ پس باپشت خمیده چہ مےکݩے؟

حسین ٺݧ خستہ و رنجور وبےجانش روتا پیڪر غرق خون علمـدار مےکشہ.. بلݩد شو بـرادرحـرم بےپݩاهہ

ربـٰاب توۍ خیمہ هݩـوز چشم بہ راهہ دیگہ هیچکےتوۍ حـرم اب نمےخواد فـداۍ سرٺ مشڪ روۍخاڪ‌ها افٺاد، چقد تیـر ونیزه بھ جونٺ نشسٺہ کےایݩجوری اخھ سرٺ روشکسٺھ

حالـاکہ دودسٺت جـداشد بـرادر تو رو مےسپرم بھ دوتا دسٺ مـادر.. تاکہ دستت افٺاد عـدو شد رجـزخوݧ تا افٺادۍاز اسـب شدݧ مـرد میدون اگہ کہ بمونھ زمیݩ پیڪرتو یہ مشٺ گرگـ زخمےمیریزݧ سـرِٺو

اینا اصلا ایݩ‌جا واسھ کشٺݧ تومیخوان عقـده خالےکنن روتـن تو میان وسـر از پیڪرٺ برمیدارݧ لباس وزره از ٺنت درمیارن..

ٺمـوم سپاهم دیگھ ازبـرم رفٺ، سیدها ببخشݧ عبایےکھ داشٺم پاۍ اڪبرم رفٺ اخہ روچےبزارم ببرمٺ.. خـودم موݩدم وایݧ تنےکہ جامونده خدایا کمکـ کݩ حسین تنھامونده

نہ میشھ بموݩم نہ میشہ بـرم مݩ فقط دسٺ‌هاتو تا حـرم مےبرم مݧ.. یاالله صداٺ برسہ کربلاها بہ این حال وروزم یھ لشڪرمےخݩده یکےهم سرٺ رو بہ نیـزه مےبݩده

تا افتادی از اسبـ خودم رو رسوندم تا پیشِ تن توخـودم رو ڪشوݩدم توراه خاطراٺےمݩو زیـر و روم ڪرد یادم افتاد اون روز کھ مادرٺموم کرد.. چـرا آخہ؟! امام‌زماݧ ببخشند تا گفٺم بھ بابا بیا مـادرم مُـرد اوݩم از رو مݩبـر با صورٺ زمیـن خورد.. تا ازمسجـداومد تاخونھ هزاربار نشسٺ وبلݩد شـد یاهےخوردبہ دیـوار..

تو روضہ علمـدارباید بلندگریہ اخه میگن سیدالشھدا بااین غـم نالہ میزدن عباس جانم پاشو ببین حسین کمرش خـم شده رقیہ سراغ عمو مےگیره حرم بےپناھہ قمـرِ زینب بلندشو اهل حرم منتظره

روایت میگہ ،ابےعبدالله هنوز كنار بدن هست،این نانجیب‌ها تا عباس رو زمین افتاد،یھ نفر از دور داد زد،آی سید هاشمےکو علمدارت؟یعنے به عباست مےنازیدی،دیدی ستون خیمه هات افتاد،یه نفر برای اینكه جگر حسین رو بیشتر آتیش بزنه داد می زد،هركی می خواد بره سمت خیمہ‌ها دیگه مےتونه بره

ای اهل حـرم میروعلـم دار نمیامـد علمـدار نیامـد . . .😔💔

رفقا امشب بانیٺ بریم درخونھ باب‌الحوائج ان شاءالله برات اربعین امسالمون از دست‌های بریده بگیریم