‌ وقتى به گلهای توی حیاطمان نگاه مى‌اندازم؛ ناخودآگاه، یادِ شما مى‌اُفتَم!... شما که زیباترینِ بهانه‌ى خلقت هستید و برکت، از سَرانگشتانِ‌تان سرچشمه مى‌گیرد!... امروز؛ از صبح که بیدار شدم، ناخودآگاه یادتان‌افتادم!... ‌ سلام! گل برگِ گُل‌ها، بر تو درود مى‌فرستند!... ‌