در قنوت نماز هایش می‌خواند : اللّٰهم اَخرِج حُب دُنیا مِن قَلبی...! نمی‌خواست ذره ای از دنیا در قلبش باشد..؛ شهید شد..♥️!

``دلتنگی💔 واژهـ در واژهـ #تُ را خواهـانم... بیـٺ در بیـٺ ڪربلاۍ تُ را... #حسین‌جانم🌿 @shahidanbabak_mostafa🕊

✍🏻🕊🥀 #بخشی‌از_وصیتنامه #شهید_حمیدرضا_شب‌بوئی علاقه ی خود را به مسجد زیاد کنید واین علاقه مندی از طریق دوستان خوب و هم مسجدی های با صفا پیدا می شود...✨ @shahidanbabak_mostafa🕊

‌ آن روز که با تمامِ زخم‌هایمان ؛ پله‌هایِ آخرِ مسجد‌الاقصی را مشتاقانه می‌دویم .. همه دنیایی که ما را نادیده گرفت ، ما را خواهد دید ! و همه از ما خواهند پرسید نام شما چیست ؟ و فریاد خواهیم زد : سربازانِ حاج قاسم . و فتح قدس خون‌بهایِ توست ..💔 @shahidanbabak_mostafa🕊

تو را آرامشی‌ست که در وجود ِما هم رسوخ می‌کند !'🕊🍃 @shahidanbabak_mostafa🕊

حسین‌جان‌مارو‌فدایی‌خواهرت‌کن🥀 #شهید‌سید‌مهدی‌جلادتی @shahidanbabak_mostafa🕊

یه چند دقیقه دیگه یه روضه کوچیک میزارم با یکی از بچه ها إن شاء الله پخش زنده 🌸

بسم الله

ببخشید من هی گوشیم زنگ میخوره الان درستش میکنم

🕊🌷🌷🕊🇮🇷🕊🌷🌷🕊 ☘رمان جذاب #اسطوره_ام_باش_مادر ☘جلد چهارم؛ از روزی که رفتی ✍قسمت ۴۳ و ۴۴ احسان به سمت حیاط دوید. خود را درون حیاط انداخت: _چی شده؟ صدرا به احسان نگاه کرد و چیزی در ذهنش جرقه زد. به سمتش گام برداشت و دستشانش را روی بازوان احسان گذاشت: _امروز تو بیمارستان زینب رو دیدی؟ احسان سر تکان داد: _آره. صدرا: _بعد از اتمام شیفت کاری چی؟ دیدیش؟ احسان: _آره. سوار ماشین شدن و رفتن. زهرا خانم گفت: _شاید تصادف کرده؟ دوباره زیر گریه زد و محسن هم که کنارش روی زمین نشسته و مادربزرگش را در آغوش داشت، اشک از چشمانش ریخت. صدرا دوباره از احسان پرسید: _تو راه تصادفی ندیدی؟ احسان گفت: _نه. مگه چی شده؟ صدرا: _نیومده خونه. احسان به ساعتش نگاه کرد: _پنج ساعته که نیست؟ دلش به شور افتاد. ناگهان ذهنش به محمدصادق رفت. احسان: _امروز... همه به احسان نگاه کردند. سکوتش باعث شد رها بپرسد: _امروز چی؟ نمیدانست گفتنش درست است یا نه. تردید داشت. شاید زینب ناراحت شود! اما نگرانی امان دلش را بریده بود. احسان: _امروز محمدصادق اومده بود بیمارستان. با زینب خانم صحبت کرد و درباره ازدواج و اینکه تا فردا بهشون وقت میده تا فکر کنن. زینب خانم خیلی ناراحت و پریشون بودن بعد از رفتنش. ایلیا داد زد: _لعنت به تو محمدصادق؟ چرا دست از سر ما برنمیداری؟ زنگ در به صدا در آمد. مهدی دوید و در را باز کرد. سیدمحمد و سایه پریشان وارد شدند. سیدمحمد: _اومد؟ ایلیا: _نه عمو! سیدمحمد دستش را دور ایلیا انداخت و گفت: _پیداش میشه عمو جون! پیداش میشه! سایه: _بهتر نیست به بیمارستانها زنگ بزنید؟ احسان: _به نظر من چند گروه بشیم! بیمارستان‌ها و مسیر رو چک کنیم؟ یک گروه هم خونه باشن که اگه اومدن، خبر بدن؟ رها که مدتی در فکر بود آرام گفت: _رفته قم! سیدمحمد حواسش به زمزمه رها جمع شد: _چرا قم؟ اونم بی خبر؟ رها آهی کشید: _احسان میگه امروز محمدصادق اومده بود بیمارستان. زینب دلش که بگیره میره پیش باباش! سیدمحمد تلفنش را از جیب لباسش در آورد و تماس گرفت: _سلام حامی جان! خوبی؟ حامی: _سلام سیدجان! الحمدالله. سیدمحمد: _خانومت، بچه ها خوبن؟ حامی: _خوبن! الحمدالله. شما خوبی؟ خانم، بچه ها، خوبن؟ یادی از ما کردی؟ سیدمحمد: _همه خوبیم. راستش یک زحمت داشتم برات. حامی: _شما رحمتی سید! درخدمتم! سیدمحمد: _میتونی بری گلزار سر خاک مهدی؟ حامی: _نگرانم کردی سید. چی شده؟ سیدمحمد: _حالا بعدا برات تعریف میکنم. فقط فوری هستش. ببین زینب سادات اونجاست! حامی: _دارم آماده میشم. الان میرم. سیدمحمد: _حامی، فوری هستش ها! منتظر تماست هستم. حامی: _نگران نباش. یا علی تماس را قطع کرد و دوباره شماره گرفت. سیدمحمد: _یک تار مو از سر زینب سادات کم بشه، به خاک برادرم قسم کاری میکنم پشیمون بشی! محمدصادق: _متوجه منظورتون نمیشم سید! سیدمحمد: _متوجه نمیشی؟ به چه حقی مزاحم زینب شدی؟ محمدصادق: _من مزاحم زینب نشدم! سیدمحمد: زینب نه! زینب خانم! مواظب حرف زدنت باش. محمدصادق: _نامزدمه و هر جور بخوام صداش میکنم! سیدمحمد: _کدوم نامزد؟ نامزدی که چند سال پیش بهم خورد؟ محمدصادق: _ببین سید، زینب زن من میشه، اینقدر داد و بیداد نکنید! این موضع گیری های اشتباهتون فقط باعث میشه بعد ازدواج دیگه نذارم ببینیدش! سیدمحمد: _تو ببین دستت بهش میرسه یا نه، بعد منو تهدید کن. محمدصادق: _ببخشید اما شما هیچ کاره هستید. نه پدرش هستید نه مادرش! حتی اونقدر عمو نبودی که برادرزاده خودت رو ببری پیش خودت زندگی کنه، چه برسه به ایلیای بیچاره که هیچکسی رو نداره! سیدمحمد غرید: _بزرگتر از دهنت حرف میزنی بچه! خیلی بزرگتر از دهنت! من قیم زینب هستم! برو دعا کن زینب سادات پیدا بشه! محمدصادق نگران شد: _مگه گم شده؟ سیدمحمد پوزخند زد: _بعد از مزاحمت تو! محمدصادق: _اون پسره به شما گفت؟ سیدمحمد: _به تو ربطی نداره کی به ما گفته. دور و بر زینب سادات ببینمت دیگه اینقدر آروم نمیمونم! تماس را قطع کرد و گفت: _این پسره ادب و احترام سرش نمیشه. احسان دلش شور میزد. آنقدر که طاقت نیاورد و پرسید: _این آقا حامی که بهش زنگ زدید، مورد اعتماد هست؟ صدرا دستش را گرفت و لبخند آرامش بخشی زد و زمزمه کرد: _داری خودتو لو میدی ها! آروم باش. سیدمحمد گفت: _آره. دوست سیدمهدی بود. خونه اش نزدیک گلزاره. تلفنش زنگ زد و بعد از وصل تماس سیدمحمد نفس راحتی کشید و نشست. تماس را قطع کرد و لبخند زد و به جمع نگاه کرد: _سرخاک باباش بود! دلها آرام شد. بعد از بحث های فراوان قرار شد احسان و مهدی و با اصرار فراوان ایلیا..... ☘ادامه دارد..... ✍نویسنده؛ سَنیه منصوری