#شهدای_محلمون_را_بهتر_بشناسیم. #شهيد_حسين_جوادي_پور #به روایت همسر گرامیشان شهید حسین جوادی پور فرزند علی در سال 1336 در شهر مقدس قم چشم به جهان گشود. او در تاریخ 23/9/57 مصادف با شب سیزدهم محرم توسط مزدوران رژیم منفور پهلوی در خیابان آذر قم بر اثر اصابت گلوله به ناحیه قلبش به درجه رفیع شهادت نائل آمد. 🔷پناه بی­ پناهان   جوان با غیرت و پر تلاشی بود. در یک کوره­پزی با برادرش شریک بود. شاخصۀ بارز در زندگی حسین سخاوت بود. یکی از بستگان بعد از شهادت او می­گفت منزلی ساختم که تمام آجر آن را حسین تأمین کرد و به من سفارش کرد به کسی نگویم حتی به برادرش که با او شریک بود و این آجرها را از سهم خودش به من داد.   ✍حسین به آرزویش رسید   بسیار خوش برخورد و اجتماعی بود که وقتی در محلۀ «سید سربخش» نام او را می­برند همه به خوبی از او یاد می­کنند. حالت عجیبی داشت به شدت از غیبت متنفر بود. اگر به منزل اقوام می­رفتیم و در آنجا اتفاقی می­افتاد وقتی بیرون می­آمدیم رو به من می­گفت آنچه را که دیدی و شنیدی همین جا دفن کن. مبادا از اینجا بیرون ببری! اگر نواری بود که صوت غیر مجاز داشت به روی آن روضه ضبط می­کرد. کف منزل ما خاکی بود. اعلامیه­های امام را به خانه می­آورد و خاک می­کرد. وقتی که در منزل بود دائما با گرفتن موج کشورهای دیگر در جریان اخبار و رویدادهای روز قرار می­گرفت. برایش مهم بود که بداند بازتاب انقلاب در دیگر کشورها تا چه حدی است. بیشتر شبها برای برپایی آشوب و تظاهرات علیه رژیم از خانه بیرون می­رفت و تا عصر به خانه نمی­آمد.