💠در جوشن كبير يک عبارتی هست كه مى‌گوييم: "يا كٓريمٓ الصَّفْح" 🔹معناش خيلى جالبه! یک وقتی یک کسی تو رو می‌بخشه ، اما یادش نمیره که فلان خطا رو کردی و همیشه یه‌جوری نگات می‌کنه که تو می‌فهمی هنوز یادش نرفته؛ یه‌جورایی انگار که سابقه‌ی بدت رو مدام به یادت میاره 🔸ولی یک وقتی، یک کسی تو رو می‌بخشه و یک‌طوری فراموش می‌کنه انگار نه انگار که تو خطایی رو مرتکب شدی اصلا هم به روت نمیاره... به این نوع بخشش میگن صَفح. و خدای ما این‌گونه است... از صمیم قلب می‌گویم: "يا كٓريمٓ الصَّفْح" 🔹بیاییم در این روزها که همه دلنگران و دور از هم هستیم ، از هم بُگذریم و همدیگر رو ببخشیم . 🙏🏼🌸🙏🏼😊🙏🏼🌸🙏

#نهج_البلاغه ❣ 🌹#حکمت_شماره_225 و قال عليه‌السلام الْعَجَبُ‌ لِغَفْلَةِ‌ الْحُسَّادِ، عَنْ‌ سَلَامَةِ‌ الْأَجْسَادِ! امام عليه السلام فرمود: در شگفتم كه چگونه حسودان از سلامتى خويش غافل‌اند. @shahiydarefkayedkhordeh

شرح و تفسير حسد دشمن سلامتى امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به يكى از آفات حسد اشاره كرده مى‌فرمايد: «در شگفتم كه چگونه حسودان از سلامتى خويش غافل‌اند»؛ (الْعَجَبُ‌ لِغَفْلَةِ‌ الْحُسَّادِ، عَنْ‌ سَلَامَةِ‌ الْأَجْسَادِ!) . «حُسّاد» جمع «حسود» است. روشن‌ترين تفسير براى گفتار حكيمانۀ بالا آن است كه حسد روح و قلب انسان را مى‌فشارد و بر اثر اين فشار، انسان بيمار مى‌شود و گاهى از شدت حسد دق مى‌كند و مى‌ميرد، زيرا مى‌بيند شخص محسود داراى نعمت‌هاى مختلفى است. هرچه نعمت او بيشتر مى‌شود، غم و اندوه حسود فزون‌تر مى‌گردد. گاه به حالت افسردگى كشيده مى‌شود و گاه به بيمارى جسمانى مبتلا مى‌گردد، زيرا رابطۀ روح و جسم به اندازه‌اى است كه ناراحتى‌هاى روحى فورا در جسم اثر مى‌گذارد و سلامت انسان را مختل مى‌كند. بنابراين حسودان آرزو مى‌كنند نعمت شخصى كه مورد حسد است زائل گردد؛ خواه اين نعمت مقام باشد يا مال و ثروت. در حالى كه با حسد خويش نعمتى را كه از آن نعمت‌ها بزرگ‌تر است از دست مى‌دهند و آن نعمت سلامتى است كه هيچ نعمتى با آن برابرى نمى‌كند. اگر تمام دنيا را به كسى بدهند؛ ولى مبتلا به بيمارى سرطان يا فلج و از كارافتادگى دست و پا و سر و صورت باشد كمترين ارزشى براى او ندارد و اگر همه چيز را از او بگيرند و سلامتى را به او باز گردانند به يقين خوشحال خواهد شد. آرى. بعد از ايمان و عقل كه از نعمت‌هاى معنوى است برترين نعمت مادى سلامت جسم است كه حسود آن را به آسانى از دست مى‌دهد. بعضى از شارحان نهج البلاغه معناى ديگرى براى اين كلام مولا ارائه كرده‌اند كه بسيار بعيد به نظر مى‌رسد و آن اين‌كه امام عليه السلام مى‌فرمايد: چرا حاسدان نسبت به مال و جاه ديگران حسادت مى‌ورزند؟ چرا نسبت به سلامتى آنها كه از مال و جاه برتر است حسودى ندارند؟ اين در واقع كنايه از اهميت نعمت سلامتى است. روشن است كه هدف مولا اين نيست، زيرا معناى اين سخن آن مى‌شود كه حسودان را تشويق كنيم بر سلامتى ديگران حسادت بورزند. از سويى ديگر حسادت در جايى است كه انسان فاقد نعمتى باشد و ديگرى را واجد آن بداند و با توجه به اين‌كه حاسدان غالباً از سلامت برخوردارند، حسادت نسبت به سلامتى ديگران معنا ندارد. آنچه تفسير اول را تأييد و تثبيت مى‌كند روايات فراوانى است كه در نهج البلاغه يا كتب ديگر از اميرمؤمنان عليه السلام نقل شده است. از جمله در حكمت ٢٥٦ مى‌خوانيم: «صِحَّةُ‌ الْجَسَدِ، مِنْ‌ قِلَّةِ‌ الْحَسَدِ ؛صحت بدن بر اثر كمى حسد حاصل مى‌شود». ١ در حديث ديگرى كه مرحوم علامۀ مجلسى در بحار الانوار نقل كرده است مى‌فرمايد: «الْحَسَدُ لا يَجْلِبُ‌ إلَّا مَضَرَّةً‌ وَ غَيْظاً يُوهِنُ‌ قَلْبَكَ‌ وَ يُمِرِّضُ‌ جِسْمَكَ‌ ؛حسد جز زيان و خشمى كه قلب تو را سست مى‌كند و بدنت را بيمار مى‌سازد به بار نمى‌آورد». ٢در حديث ديگرى نيز از آن حضرت آمده است: «لا راحَةَ‌ لِحَسُودٍ ؛حسود هرگز به آسودگى نمى‌رسد». ١ آفات حسد منحصر به اين مورد نيست گرچه اين مورد بسيار مهم است. يكى ديگر از آفات حسد آن است كه تلاش و كوشش و نيروى انسان را به جاى اين‌كه به جنبه‌هاى مثبت سوق دهد در جنبه‌هاى منفى نابود مى‌كند به گونه‌اى كه اگر تلاشى را كه براى زوال نعمت الهى از ديگرى به كار مى‌گيرد جهت به دست آوردن براى خويش به كار مى‌گرفت چه بسا از محسود هم برتر و بالاتر مى‌شد. از اين گذشته، حسد ممكن است به ايمان و توحيد انسان لطمه بزند، زيرا حسود در اعماق دلش خدا را در تقسيم نعمت‌ها حكيم نمى‌شمارد، زيرا اگر قسمت الهى را روى حكمت مى‌دانست و به آن راضى بود در دام حسد گرفتار نمى‌شد. @shahiydarefkayedkhordeh

#أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَهَ #ازخدا‌آمرزش‌وتوبه‌می‌خوایم @shahiydarefkayedkhordeh

تو اشتیاق منی برای صبح شدن که شبم بگذرد صبحم بخیر شود... 🌱🌤️ @shahiydarefkayedkhordeh

این متن برنده جایزه ادبی کوتاه آلمان شد😍 مردی درحال مرگ بود وقتی كه متوجه مرگش شد خدا را با جعبه ای در دست دید *خدا* : وقت رفتنه *مرد* : به این زودی؟ من نقشه های زیادی داشتم *خدا* : متاسفم ولی وقت رفتنه *مرد* : در جعبه ات چي دارید؟ *خدا* : متعلقات تو را *مرد* : متعلقات من ؟ یعنی همه چیزهای من ؛ لباسهام پولهایم و ـ ـ ـ *خدا* : آنها ديگر مال تو نیستند آنها متعلق به زمین هستند *مرد* : خاطراتم چی ؟ *خدا* : آنها متعلق به زمان هستند *مرد* : خانواده و دوستانم ؟ *خدا* : نه ، آنها موقتي بودند *مرد* : زن و بچه هایم ؟ *خدا* : آنها متعلق به قلبت بود *مرد* : پس وسایل داخل جعبه حتما اعضاي بدنم هستند ؟ *خدا* : نه ؛ آنها متعلق به گردوغبار هستند *مرد* : پس مطمئنا روحم است ؟ *خدا* : اشتباه می کنی روح تو متعلق به من است مرد با اشک در چشمهايش و با ترس زیاد جعبه در دست خدا را گرفت و باز كرد ؛ دید خالی است! مرد دل شکسته گفت : من هرگز چیزی نداشتم ؟ *خدا* : درسته ، تو مالک هیچ چیز نبودی ! *مرد* : پس من چی داشتم ؟ *خدا* : لحظات زندگی مال تو بود ؛ هر لحظه که زندگی کردی مال تو بود . زندگی فقط لحظه ها هستند قدر لحظه ها را بدانیم و لحظه ها را دوست داشته باشیم آنچه از سر گذشت ؛ شد سر گذشت حیف بی دقت گذشت ؛ اما گذشت! تا که خواستیم یک «دو روزی» فکر کنیم بر در خانه نوشتند؛ ⇦در گذشت⇨ قدر هم و لحظات خوب رو بدونيم❤

زيارت عاشورا❤️ @shahiydarefkayedkhordeh

#صوت_دعای_عهد🌹 الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖 •═• •• 🌺••◈☘◈••🌺 •• •═ @shahid_arefkayedkhordeh °°°°°°‌○🌸○🌸○🌸○°°°°°°

نهج_البلاغه❣ 🌹#حکمت_شماره_217 و قال عليه‌السلام فِي تَقَلُّبِ‌ الْأَحْوَالِ‌، عِلْمُ‌ جَوَاهِرِ الرِّجَالِ‌. امام عليه السلام فرمود: در دگرگونى حالات گوهر مردان شناخته مى‌شود

شرح و تفسير طريقۀ شناخت افراد امام عليه السلام در اين كلام نورانى به طريقۀ آزمايش شخصيت انسان‌ها اشاره مى‌كند و مى‌فرمايد:«در دگرگونى حالات گوهر مردان شناخته مى‌شود»؛ (فِي تَقَلُّبِ‌ الْأَحْوَالِ‌، عِلْمُ‌ ١ جَوَاهِرِ الرِّجَالِ‌) . در كافى در ادامۀ اين كلام نورانى آمده است «وَ الْأيّامُ‌ تُوضِحُ‌ لَكَ‌ السَّرائِرَ الْكامِنَةَ‌ ؛و گذشت روزها اسرار پنهانى را بر تو آشكار مى‌سازد». ٢ «جواهر» جمع «جوهر» به معناى اشياى گرانبهايى است كه از معدن استخراج مى‌كنند، به ذات و طبيعت هر چيزى نيز اطلاق مى‌شود و در اينجا نيز منظور همين است. بسيار مى‌شود كه ظاهر و باطن افراد مختلف است؛ ظاهرى آراسته دارند در حالى كه درون، آلوده است. ظاهرش پاكدامن، زاهد، شجاع و پرمحبت است؛ ولى باطن كاملاً بر خلاف آن است و گاه به عكس افرادى ظاهراً كم‌استقامت، فاقد سخاوت و بى‌تفاوت به نظر مى‌رسند در حالى كه در باطن شجاع و نيرومند و باتقوا هستند. چگونه مى‌توان به اين تفاوت‌ها پى برد و درون اشخاص را كشف كرد و معيارى براى همكارى و عدم همكارى با آنها جست‌وجو نمود؟ بهترين راه همان است كه مولا در كلام بالا فرموده است. هنگامى كه طوفان‌هاى اجتماعى مى‌وزد و تحول‌ها آشكار مى‌شود و صفحات اجتماع زير و رو مى‌گردد اينجاست كه افراد باطن خود را كه در حال عادى نشان نمى‌دادند آشكار مى‌سازند. به تعبير ديگر بهترين راه براى شناخت حقيقت و باطن هر چيز، تجربه و آزمايش و امتحان است. اين حكم دربارۀ انسان‌ها نيز صادق است و بهترين طريق تجربه، حالاتى است كه از خود در دگرگونى‌هاى اجتماعى بروز مى‌دهند؛ ديروز ثروتى نداشت، امروز به نوايى رسيده و يا مقامى نداشت و مقامى به دست آورده. گاه چنان بر مركب غرور سوار مى‌شود كه هيچ كس به گرد او نمى‌رسد. اينها در امتحان شخصيت مردود شده‌اند؛ ولى به عكس، افرادى را مى‌بينيم كه نه مال و ثروت و نه جاه و مقام و نه مشكلات زندگى هيچ يك بر آنها تأثيرى نمى‌گذارد؛ همان راه مستقيمى را مى‌پيمايند كه پيش از اين مى‌پيمودند و همان مناسبات خوبى را دارند كه با دوستانشان داشتند. «تَقَلُّب احوال» مفهوم جامعى است كه هرگونه دگرگونى زندگى را شامل مى‌شود: رسيدن به مال و ثروت يا فقر، پيدا كردن مقام يا سقوط‍‌ از آن، بهبودى و تندرستى يا بيمارى، فراهم آمدن اسباب شادى يا مصائب و حوادث دردناك اينها و مانند اينها بوته‌هاى امتحانى هستند كه انسان‌ها در آن آزموده مى‌شوند. درست مانند بوته و كوره‌هاى معمولى كه طلاى ناب را در آن مى‌آزمايند و يا سياه‌سيم زراندود را به آن مى‌برند تا باطن آن آشكار شود. به گفتۀ شاعر: خوش بود گر محك تجربه آيد به ميان تا سيه روى شود هر كه در او غش باشد نيز به گفتۀ شاعرى ديگر: سياه سيم زر اندود چون به بوته برند خلاف آن به در آيد كه خلق پندارند! تاريخ اسلام، نمودار عجيبى از همين كلام حكمت‌آميز است؛ افرادى از ياران پيغمبر صلى الله عليه و آله بودند كه در غزوات اسلامى به عنوان مجاهدى خستگى‌ناپذير و افسرى فداكار درخشيدند؛ ولى بعد از رحلت پيغمبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله بر اثر حب جاه و مقام يا مال و ثروت راه خود را جدا كردند و همان گونه كه در حكمت ٤٤١ خواهد آمد: «الْوِلَايَاتُ‌ مَضَامِيرُ الرِّجَالِ‌ ؛پست‌هاى مهم ميدان مسابقه و آزمايش مردان است». و خلاصه كارهايى براى رسيدن به مال و مقام دنيا انجام دادند كه هيچ كس از آنها انتظار نداشت. در حديث ديگرى از اميرمؤمنان على عليه السلام در غرر الحكم مى‌خوانيم: «الْغِنى‌ وَ الْفَقْرُ يَكْشِفانِ‌ جَواهِرَ الرِّجالِ‌ وَ أوْصافِها ؛بى‌نيازى و فقر باطن افراد و اوصاف آنها را آشكار مى‌سازد». ١ مرحوم كلينى در كافى در حديث معتبرى نقل مى‌كند كه بعد از قتل «عثمان»، اميرمؤمنان على عليه السلام به منبر رفت و خطبه‌اى خواند و در ضمن آن خطبه فرمود: «... يَوْمَ‌ بَعَثَ‌ اللّهُ‌ نَبِيَّه صلى الله عليه و آله وَ الَّذِي بَعَثَهُ‌ بِالْحَقِّ‌ لَتُبَلْبَلُنَّ‌ بَلْبَلَةً‌ وَ لَتُغَرْبَلُنَّ‌ غَرْبَلَةً‌ حَتَّى يَعُودَ أَسْفَلُكُمْ‌ أَعْلَاكُمْ‌ وَ أَعْلَاكُمْ‌ أَسْفَلَكُمْ‌ وَ لَيَسْبِقَنَّ‌ سَبَّاقُونَ‌ كَانُوا قَصَّرُوا وَ لَيُقَصِّرَنَّ‌ سَبَّاقُونَ‌ كَانُوا سَبَقُوا ؛سوگند به خدايى كه محمد را به حق مبعوث ساخت، همگى به يكديگر مخلوط‍‌ و غربال خواهيد شد (تا خالص از ناخالص در آيد و پيروان حق از پيروان باطل جدا شوند) تا آنجا كه افراد پايين‌نشين بالا و افراد بالانشين پايين قرار خواهند گرفت و آنها كه در اسلام پيشگام بودند و بركنار گشتند سر كار خواهند آمد و كسانى كه (با حيله و تزوير) پيشى گرفتند كنار مى‌روند». ٢اين سخن را با ذكر آيه‌اى از قرآن مجيد كه در واقع همۀ اين روايات به آن باز مى‌گردد پايان مى‌دهيم آنجا كه مى‌فرمايد: «وَ تِلْكَ‌ الْأَيّامُ‌ نُداوِلُها بَيْنَ‌ النّاسِ‌ وَ لِيَعْلَمَ‌ اللّهُ‌ الَّذِينَ‌ آمَنُوا وَ يَتَّ

خِذَ مِنْكُمْ‌ شُهَداءَ وَ اللّهُ‌ لا يُحِبُّ‌ الظّالِمِينَ‌* وَ لِيُمَحِّصَ‌ اللّهُ‌ الَّذِينَ‌ آمَنُوا وَ يَمْحَقَ‌ الْكافِرِينَ‌» ؛و ما اين روزها (ى پيروزى و شكست) را در ميان مردم مى‌گردانيم؛(و اين خاصيّت زندگى دنياست) تا خدا، افرادى را كه ايمان آورده‌اند، مشخص سازد؛ و (خداوند) از ميان خودتان، شاهدانى بگيرد. و خدا ستمكاران را دوست نمى‌دارد و تا خداوند، افراد با ايمان را خالص گرداند (و ورزيده شوند)؛ و كافران را (به تدريج) نابود سازد».

وقتیکه همکلاسیهای *شهیدعارف کایدخورده* در حین جهاد در بیمارستان و کنار بیماران کرونایی با عکسی از همکلاسی شهیدشان که لباس ضدکرونایی به تن داشت بر میخورند که گویی آمده آنها را بخنداند و خداقوت بگوید و دوستانش با دیدن این ماجرا روحیه ای دوباره میگیرند 😍😭😍😭🕊🌹 وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّـهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَ‌بِّهِمْ يُرْ‌زَقُونَ🕊🕊🕊💝🌹🙏🏻 (ارسالی از مادربزرگوارشهید❤️) @shahiydarefkayedkhordeh