فـنـجــانـے_چـاے_بـا_خـدا #قسمت_29 چقدر، دلم خنده های بلند و بی مهابایش را میخواست. از همان هایی که بعد از جوکهای بی مزه اش،به خنده وادارم میکرد. در میان عکسها هر چه به جلوتر میرفتم چشمهای دانیال سردتر و صورتش بی روحتر میشد. در عکسهای عروسی، دیگر از دانیال من خبری نبود. حالا چهره ی مردی؛ بوران زده با موها و ریشهایی بلند و بد فرم، خاطرات اولین کتک خوردنم را مرور میکرد. کاش دانیال هیچ وقت خدا را نمیشناخت و ای کاش  نشانیِ خانه ی خدا را بلد بود تا پنجره هایش را به سنگ میبستم. در آخرین خاطرات ثبت شده از برادرم در استانبول، دیگر خبری از او نبود. فقط مردی بود غریبه، با ظاهری ترسناک و صدایی پرخشم، که انگار واژه ی خندیدن در دایره لغاتش هیچ وقت نبوده. بیچاره صوفی. پس دانیال، عاشقِ صوفی بوده. اما چطور؟؟ مگر میشود عشق را قربانی کرد؟ و باز هم بیچاره صوفی.. در آن لحظات، دلم فقط برادر میخواست و بس.. عکس ها و دوربین را روی میز گذاشتم. چرا نمیتوانستم گریه کنم؟ کاش اسلوبش را از مادر می آموختم. عصبی و سردرگم، پاهایم را مدام تکان میدادم. چرا عثمان حواسش به همه چیز بود؟ دستم را فشار داد (هییییس.. آروم باش.) صوفی یکی از عکسها برداشت و خوب نگاهش کرد (بعد از گرفتن این عکس، نزدیک بود تصادف کنیم. حالا که گاهی نگاش میکنم، با خودم میگم ای کاش اون اتفاق افتاده بود و هر دمون میمردیم.) نفسش عمیق بود و گلویش پر بغض (مادربزرگم همیشه میگفت، به درد رویاهات که نخوری. گاهی تو بیست سالگی، گاهی تو چهل سالگی.. میری تو کمای زندگی. اون وقته که مجبوری دست بذاری زیر چونت و درانتظارِ بوقِ ممتد نفسهات، با تیک تاک ساعت همخونی کنی.. و این یعنی مرگِ تدریجیِ یک رویا) نگاهش کردم. چقدر راست میگفت و نمیداست که من سالهاست، ایستاده مُرده ام و خوب میدانم، چند سالی که از کهنه شدنِ نفسهایت بگذرد، تازه میفهمی در بودن یا نبودنت، واژه ایی به نام انگیزه هیچ نقشی ندارد..و این زندگیست که به شَلتاق هم شده، نفست را میکشد.. چه با انگیزه.. چه بی انگیزه.. تکانی خوردم (خب.. بقیه ماجرا..) مکث کرد (اون شب بعد از کلی منت در مورد بهشتی شدنم، اومد سراغم. درست مثله بقیه ی مردها.. انگار نه انگار که یه زمانی عاشقم بود. یه زمانی زنش بودم. یه زمانی بریدم از خوونوادم واسه داشتنش.. اون شب صدایِ خورد شدنم رو به گوش شنیدم.خاک شدم.. دود شدم.. حس حقارت از بریده شدنِ دست و پا، دردناکتره. نمیتونی درک کنی چی میگم.. منم نمیتونم با چندتا کلمه و جمله، حس و حالمو توصیف کنم. اون شب تو گیجی و مستیش؛ دست بردم به غلافِ چاقویِ  کمریشو، کشیدمش بیرون. اصلا تو حال خودش نبود. چاقو رو بردم بالا، تا فرو کنم تو قلبش. اما.. اما نشد.. نتونستم.. من مثل برادرت نبودم. من صوفیا بودم.. صوفی..) ترسیدم.. به پوزخنده نشسته در گوشه ی لبش خیره شدم (رفت.. گذاشتم که بره.. خیلی راحت منو.. زنشو.. کسی که میگفت عاشقشه، سپرد به مشتری بعدی.. میتونی بفهمی یعنی چی؟؟ نه.. نمیتونی..) به صورتم چشم دوخت. دستی به گلویش کشید (اون شب جهنم بود.. نه فقط واسه من. واسه همه زنها..فردا صبح، اون عروس و داماد که شب قبل مراسمشونو به پا کرده بودن؛ اومدن وسط اردوگاه و با افتخار و غرور اعلام کردن که برای رضای خدا از هم جدا شدن و واسه رستگاری به جهاد میرن. مرد به جهادِ رزم و زن به جهاد نکاح. جهاد نکاح یعنی تغذیه ی شهوت سیری نا پذیر اون مردها.. داشتم دیوونه میشدم. اصلا درکشون نمیکردم. اصولشون را نمیفهمیدم.. هنوز هم نفهمیدم.. تو سر درگمی اون عروس و سخنرانی هاش بودم که یهو صدای جیغ و فریادی منو به خودم  آورد. سربازها دو تا دخترو با مشت و گلد با خودشون میاوردن. پوشیه ها از صورتشون افتاد. شناختمشون. دو تا خواهر ۱۶ و ۱۸ ساله اوکراینی بودن. تو اردوگاه همه در موردشون حرف میزدن. میگفتن یک سال قبل از خونه فرار کردن و یه نامه واسه والدینشون گذاشتن که ما میریم واسه جهاد در راه خدا. ظاهرا به واسطه ی تبلیغات و مانور داعش روی این دوتا خواهرو نامه اشون، کلی تو شبکه های مجازی سرو صدا کرده بودن و جذب نیرو) خندید.. خنده اش کامم را تلخ کرد. طعمی شبیه بادامِ نم کشیده (دخترای احمق فکر کرده بودن، میانو معروف میشنو خونه و ماشین مفت گیرشون میاد ... اما نمیدونستن اون حیوونا چه خوابی واسه دخترونه هاشون دیدن.. چند ماهی میمونن و وقتی میبینن که چه کلاه گشادی سرشون رفته؛ پا به فرار میزارن که زود گیر میوفتن. سربازهای داعش هم این دو تا به عنوان خائن و جاسوس آوردن تو اردوگاه تا درس عبرتی شن واسه بقیه.. اتفاقا یکی از اون سربازا، برادرت دانیال بود. باورم نمیشد که دانیال بتونه یه دختر بچه رو اونطور زیر لگدش بگیره. وحشتناک بود.. با تموم بی رحمی و سنگدلی کتکشون میزد. طوری که خون بالا می آوردن و التماس میکردن که تمومش کنه.. 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi

🦋دوست داشتن آدمهاے بزرگ ، انسان را بزرگ میڪند و دوست داشتن آدمهاے نورانے به انسان نورانیت میدهد. اثر وضعے محبوب ، انقدر زیاد است ڪه آدم باید مراقب باشد مبادا به افراد بے ارزش علاقه پیدا ڪند ... #استادپناهیان 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi

💔 اومد بهم گفت: میشه ساعت ۴صبح بیدارم کنی تا داروهامو بخورم.. ساعت ۴صبح بیدارش کردم تشکر کرد:) بلند شد از سنگر رفت بیرون.. بیست الی بیست و پنج دقیقه گذشت اما نیومد.. نگرانش شدم رفتم دنبالش دیدم یه قبر کنده توش نماز شب میخونه و زار زار گریه میڪنه.. بهش گفتم: مرد حسابی تو که منو نصف جون کردی.. می‌خواستی نماز شب بخونی چرا به دروغ گفتی مریضم و میخام داروهام رو بخورم..!! برگشت و گفت: خدا شاهده من مریضم چشمای من مریضه دلم مریضه من ۱۶سالمه.. چشام مریضه.. چون توی این ۱۶سال امام‌زمان رو ندیده.. دلم مریضه.. بعد از ۱۶سال هنوز نتونستم با خدا خوب ارتباط برقرار کنم.. گوشام مریضه.. هنوز نتونستم یه صدای الهی بشنوم.. 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi

#سوریه رفتن شهدا که برای خاک نیست، از جای دیگری به آنها الهام می‌شود که وقت رفتن است ... یکی از دوستان شهید #محمود_رادمهر می‌گوید برای توصیف اهمیت کار شهدای مدافع حرم باید حرف خود او را بزنم، می‌گفت ما که برای خاک نمی‌رویم، هدف، باز کردن مسیر ظهور است یاد شهدا با صلوات🌹 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi

🌸🍃 در هواے گرم این روزها فکر کردن بہ تو نسیم خنکے ستـ کہ . .‌ . دنیایم را نوازش مےدهد ... . . . #نسئل_الله_منازل_الشهداء #شهیدمحمدغفاری🌸🌱 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi

پروردگارادر این شب زیبا دفتر دلمان را به تو میسپاریم با دستان مهربانت قلمی بردار خط بزن غمهایمان را و دلی رسم كن به بزرگی دریا #شبتون_بخیر😊✋ 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi

بهانه نفس کشیدنم همه وجودم آرامشم دل انگیزترین خیال متصور یار نازنینم ای ناب تر از لحظه های انعکاس باران عشق چه به روز دلم آمده که این روزها رسمی شده ایم؟! دلم برای آغوشت برای عطر وجودت برای نگاه عاشقت زمین که هیچ هفت آسمان را آواره شد... نه! این سهم من از عشق تو نبود باز هم مرا به خودت دعوت کن روزمرگی های بی عشق دلم را کلافه می کند در این سرزمین دور از تو بی تپش های عاشقانه به مقصد وصالمان نمیرسم.... تقصیر تو بود از اول که طعم ناب عشقت را به کام دلم هدیه کردی حال این تو و این دل از فرط عاشقی رسمی شده ی من.. به نام خدای خوبیها به نام خدای همه 🌱 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi

یک حبه نور✨  أَم لِلإنسانِ ما تَمَنّىٰ فَلِلَّـهِ الْآخِرَةُ وَ الْأولىٰ به تو پناه می برم از آرزوهایی که به مقصد نمی رساند.. 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi

کربلا دیوانه‌ترین حالت یک عشق زمانی‌ست دلتنگ شوی ، کار زِ دست تو نیاید دلتنگی ام بیداد میکند آه از دوری 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi

#یامهــــدے💚 یادفراق تو دلمان را بہ درد آورده وصبر از ما ربوده! اے آفتاب پنهانی طلوع ڪن ڪہ جهانی در انتظار توسٺ #اللﮩـم عجـل لولیـڪ الفـرج 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi

ﺗﻨﻬﺎ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﺪ “ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ” ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯿﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻌﻨﺎ ﻣﯿﺸﻮﺩ! ﻣﻦ ﺁﻥ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯿﮑﻨﻢ سلام روزتون پر از بهترینها 🌷 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi