مولای‌ ما کسی‌ست‌ که با صوتِ‌ هر اذان؛ تطهیر می‌شوند به‌ نامش‌ مناره‌ها! #علی_مولا💚 @shahidmohammadmoafi

بسم الله الرحمن الرحیم اللّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَلاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأَرْضِ مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ یُحِیطُونَ بِشَیْءٍمِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلاَ یَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَهِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّوُرِ وَالَّذِینَ کَفَرُواْ أَوْلِیَآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ🌹 (هدیه میکنیم هر روز ثواب قرائت آیت الکرسی رو به روح مطهر برادر شهیدمون آقا محمد معافی)🌹 @shahidmohammadmoafi

💬 قرائت دعای "عهــــد" 🎧 با نوای علی فانی هدیه میڪنیــم به امام زمــان ارواحنافداه ❤️ @shahidmohammadmoafi

. برای حالِ دلِ امام زمان‹عج› کمـی اَمَّن‌یُجیٓب بخـوان #غزه @shahidmohammadmoafi

. جمعه روز صلواتِ اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم 🌱 @shahidmohammadmoafi

. السّلام عَلیَ الحُسَین (ع) وعَلی عَلِِِّیِ ابن الحُسَین (ع)  وعَلی اوْلادِ الحُسَین (ع)  و عَلی اَصحابِ الحُسَین (ع)  @shahidmohammadmoafi

. •وَكَفَىٰ بِاللَّهِ عَلِيمًا• ‏همین بس که خدا احوال بنده‌گانش را میداند🌱✨ _ نماز اول‌وقتتون قبول باشه @shahidmohammadmoafi

. یا پیروز می‌شویم یا کربلا رخ می‌دهد ... {شهید سنوار} #غزة_تحت_القصف🍂 @shahidmohammadmoafi

. 💔آمار شهدای غزه به مرز ۵۱ هزار نفر رسید. #مرگ‌برحقوق‌بی‌بشر @shahidmohammadmoafi

. در روزگار قدیم، پیرمردی بود بنام عبدالله که تمام عمر را در بیابان‌ها به سر برده و در منتهای پیری و خستگی هر روز به بیابان می‌رفت و با قد خمیده و دست و پای فرسوده، خار می کند تا به‌وسیله آن، امرار معاش نماید. زندگی برای او و خانواده‌اش بسیار سخت می‌گذشت و هرچه عبد الله پیرتر می‌شد، زندگی آن‌ها هم به مراتب سخت‌تر میشد. عبد الله برای گشایش کار و نجات از سختی نذر نمود تا هر صبح جمعه پیش از روشنایی صبح، جلوی در خانه خود را آب‌وجارو نماید تا "خضر نبی" به او و خانواده‌اش نظر و عنایتی فرماید. پس از چند روز، یک روز صبح که همسر عبدالله مشغول آب‌و‌جارو بود، پیرمردی با موهای سفید بلند و روشن، از دور نمایان شد و چون نزدیک او رسید گفت: به عبد الله بگو در سختی‌ها "مشکل گشا" را یاد کن و دست از دامان او برندار تا مدد بگیری. این را گفت و از نظر غایب شد. زن به خانه آمده و آنچه دیده و شنیده بود برای عبدالله نقل کرد. عبدالله گفت: این شخص، نبی الله بوده؛ افسوس چیزی از او نگرفتی. خلاصه آن روز عبدالله کمی دیرتر از خانه روانه بیابان شد و چون فرصتی برای کندن خار نبود، به سمت غاری رفت که خارهایی که برای روزهای برف و باران ذخیره کرده بود را با خود ببرد. چون به محل خارها رسید اثری از آن‌ها ندید زیرا رهگذری تمام آنها را سوزانده بود. عبدالله حیران وسرگردان چند قطره اشک به یاد زندگی تلخ و بخت برگشته خود ریخت و چندین مرتبه مشکل گشا؛ حضرت علی (ع) را یاد نموده، روی زمین افتاد. پس از چند لحظه‌، سواری نورانی نزد او رسید. سر او را گرفت و او را دلداری داده و چند سنگ فروزان به او داد و فرمود: این سنگ‌ها را بفروش و امرار معاش کن و هر شب جمعه ما را یاد نما. این بگفت و از نظر پنهان شد. عبدالله شکر خدای به جا آورد و سنگ‌ها را در توبره نهاده و روانه شهر شد. چون به منزل رسید، سنگ‌ها را بیرون آورده روی طاقچه گذاشت و شرح ماجرا را برای زن و فرزندان خود ذکر نمود و به هریک وعده و دلداری داد. چون شب فرا رسید، کلبه عبدالله از نور آن سنگ‌ها چون روز، روشن شده بود و عبدالله فهمید که سنگها گوهر شب چراغند. وقتی صبح شد، عبدالله سنگ‌ها را برداشته و پنهان نموده و یکی از آن‌ها را با خود به بازار برد. جواهرفروشی آن پاره سنگ را به قیمت بسیار زیادی خرید و عبدالله شکر به جای آورده، پوشاک و خوراک برای زن و فرزندان خود خرید. کم کم زندگی را توسعه داد و برای خود و سه دخترش قصرهای باشکوه مهیا نموده و از زحمت خار کندن در بیابان راحت شد و چون زندگانی از هر جهت مهیا شد، به فکر حج و زیارت خانه خدا افتاد؛ پس اسباب سفر آماده نمود و به قصد حج روانه شد. عبدالله به زن و سه دخترش سفارش نمود تا قصیده مشکل گشا را از یاد نبرند و هر شب جمعه آن را بیان نمایند. در غیاب عبدالله، روزی دختر پادشاه از کنار قصر عبدالله می‌گذشت و چون شکوه آن قصر را دید تعجب کرد و پرسید: این دستگاه شاهانه از کیست؟ داستان پیرمرد خارکن و معجزه‌نمودن حلال مشکلات را برای او تعریف کردند و دختر پادشاه خواست که با دختران آن پیرمرد خارکن آشنا شود و آن‌ها را به همنشینی خود دعوت نمود. بعد از دوستی دخترهای عبدالله با دختر پادشاه، قصیده حضرت مشکل گشا و سفارش پدر را از یاد بردند. روزی دختر پادشاه با دخترهای عبدالله در استخر باغ مشغول بازی بودند که کلاغی گلوبند مروارید دختر پادشاه را ربود و بالای درخت چناری برد. دختران عبدالله که دست‌به‌آب داشتند زودتر از دختر پادشاه از آب بیرون آمده و لباس پوشیدند. بعدا وقتی دختر پادشاه از آب بیرون آمد، اثری از گلوبندش ندید و هرچه جستجو کردند آن را نیافتند. دختر پادشاه به دختر عبدالله شک کرد و گفت: گلو بند من نزد شماست زیرا شما زودتر از آب بیرون آمدید و حتما این دم و دستگاه و ثروتی که پیدا کرده‌اید نیز از راه دزدی است و نه از مشکل گشا، والا مرد خارکن کجا و این تشکیلات کجا! ماجرا را به عرض پادشاه رساندند و شاه دستور داد همه آن‌ها را زندانی کرده، اثاثیه آن‌ها را توقیف نمایند و همچنین مأموری فرستاد تا عبدالله را از راه حج دستگیر نموده و بیاورند. سواران دنبال عبدالله تاخته او را گرفتند و نزد شاه آوردند و او را نیز به زندان انداختند. چند روزی گذشت و دوباره عبدالله پیرمرد نورانی یعنی حضرت خضر نبی الله را در خواب دید که به عبدالله فرمود: چرا قصیده مشکل گشا را فراموش نموده‌ای؟ چون این را گفت، عبدالله از خواب بیدار شد و فهمید تمام این بلایا برای فراموش‌نمودن قصیده مشکل گشا بوده است و چون شب جمعه فرا رسید، نزد زندانبان التماس کرد که قدری نخود و کشمش برای او تهیه کند. زندانبان قدری نخود و کشمش فراهم نمود و به عبدالله داد. پیرمرد با دلی شکسته زندانیان را دور خود جمع نموده و قصیده مشکل گشا را برای آن‌ها بیان کرد و گریه بسیاری نمود. همان شب پادشاه، مولای متقیان حضرت علی ابن ابیطالب (ع) را در خواب دید.