💠ویژگی خودسازی در اسلام 💠 وقتی من عمر خودم را از عمر دینم جدا می‌‌کنم، آرام می‌‌شوم و شتابان پی نتیجه نمی‌‌دوم؛ زیرا خودش به‌اندازه خواهد آمد و خدا هم از من برای پیروزی حساب نخواهد ‌‌کشید، بلکه «صدق» مرا محاسبه می‌‌کند که او خود، در کتابش فرموده است: ﴿لِيَجْزِيَ اللهُ الصّادِقينَ بِصِدْقِهِم‌﴾ (تا خداوند صادقان را به‌‌خاطر صدقشان پاداش دهد) و ﴿وَ مَا النّصْرُ إِلّا مِنْ عِنْدِ اللهِ﴾ (و پيروزى تنها از جانب خداوند تواناى حكيم است‌). 📚 کتاب بارقه‌ها، صفحه ٢۵٠ 🆔 @shahidsadr

💠 ویژگی خودسازی در اسلام 💠 گاهی انسان خیال می‌‌کند پس از آنکه مقداری از دین را به‌‌دست آورد دیگر به مرتبه‌‌ای رسیده است که می‌‌تواند بی‌‌حرکت بماند و نیازی نیست برای بهبود و اصلاح عبادت خود، افزودن بر دریافت‌‌هایش از قرآن و سنت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، مناجات با پروردگار در دل تاریکی شب، و توبه و استغفار تلاش و مجاهده کند؛ آنگاه رسالت دینی برای او به فرایندی تبدیل می‌‌شود که آن نشاط شوق‌‌انگیز در آن نیست؛ نشاطی که فقط از سرچشمه سجود در جان جوشیدن می‌‌گیرد. 💠 من احساس می‌‌کنم که تفاوت ظریف میان اسلام به‌‌عنوان رسالتی دینی با دیگر نظام‌‌ها دقیقاً در همین نقطه است؛ چه اینکه مهم‌‌ترین ویژگی اسلام، خودسازی بی‌‌پایان آن است؛ خودسازی‌‌ای که فرد و گروه را کنترل می‌‌کند و همواره آن دو را به کتاب خدا عرضه می‌‌دارد؛ خودسازی‌‌ای که عمر فرد را از عمر اسلام جدا می‌‌کند. وقتی من عمر خودم را از عمر دینم جدا می‌‌کنم، آرام می‌‌شوم و شتابان پی نتیجه نمی‌‌دوم؛ زیرا خودش به‌اندازه خواهد آمد و خدا هم از من برای پیروزی حساب نخواهد ‌‌کشید، بلکه «صدق» مرا محاسبه می‌‌کند که او خود، در کتابش فرموده است: ﴿لِيَجْزِيَ اللهُ الصّادِقينَ بِصِدْقِهِم‌﴾ (تا خداوند صادقان را به‌‌خاطر صدقشان پاداش دهد) و ﴿وَ مَا النّصْرُ إِلّا مِنْ عِنْدِ اللهِ﴾ (و پيروزى تنها از جانب خداوند تواناى حكيم است‌). 📚 کتاب بارقه‌ها، صفحه ٢۵٠ 🆔 @shahidsadr

🔰 روزهای تکمیل بنیان امت 🔰 اگر روز مبعث روز ولادت انديشه‌اى آسمانى است كه در دين بزرگ اسلام ظهور يافته، پس اين ايام مبارک ولادت [معصومين عليهم السلام‌] روزهايى است كه رهبران فرخنده دين را به آن عطا و بدين‌وسيله بنيان اساسى وجود امت را تكميل كرده است و از پى آن، انديشه با رهبرى پيوند خورده و در نتيجه، امتى به‌وجود آمده كه «بهترين امتى است كه براى مردم پديدار شده است» [آل‌عمران:١١٠]. 🔰 بدين ترتيب احساس مى‌كنيم با تمام وجود به اين مناسبت‌هاى مبارک تعلق داريم و وابستگى ما به آن‌ها وابستگى‌ای حياتى است؛ زيرا اين ايام، مناسبت‌هاى مربوط به وجود بزرگ‌تر ما به‌عنوان امتی زنده و پوياست؛ امتى كه علَم اسلام و مشعل توحيد را به‌دست داريم و بر روى زمين از پيام آسمان دفاع مى‌كنيم. 📚 کتاب بارقه‌ها، صفحه ۲۱۸ 🆔 @shahidsadr

🔰روزهای تکمیل بنیان امت 🔰عزيزان، هر امتى در نتيجه به‌هم‌پيوستن دو عامل به‌وجود مى‌آيد: انديشۀ سازنده و رهبرى حكيمانه. به هر اندازه كه انديشه، ظرفيت سازندگى داشته باشد و رهبرى، روح آن انديشه را مجسم كند، امت رشد مى‌كند و استوار مى‌شود. و هرقدر انديشۀ دينى از وسعت در افق و انسانيت در مفاهيم بهره‌مند باشد و هر اندازه در رهبرى وسعت قلب و واقع‌گرايى در عمل وجود داشته باشد، امت گسترش مى‌يابد و ابعاد آن مشخص مى‌گردد. 🔰بنابراين، انديشۀ دينى و رهبرى، بنيان اساسى وجود امت و تعيين ابعاد مكانى و زمانى آن است. 🔰ما برای وجودمان هر دو جنبۀ فکری و رهبرانۀ اين بنيان اساسى را داريم؛ انديشۀ دينى [ما] همانا اسلام است كه هستۀ معنوى و نظرى امت را ايجاد كرد و عناصر فكرى امت را به او بخشيد. عامل رهبرى نيز در قهرمانان دين، كسانى چون حسين عليه‌السلام و ديگر شاگردان‌ رهبر اعظم، رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله نمايان مى‌شود؛ كسانى كه بنيان بشرى امت را تأسيس، راهش را معين و آن انديشه را مجسم كردند و پشتوانه‌اى از آرمان و ايثار را برايش فراهم نمودند. 🔰حال كه امت با ولادت انديشۀ رسالت‌مند و رهبرى متولد مى‌شود كه آن انديشه را به ظهور مى‌رساند؛ پس طبيعى است كه امت اسلامى روزى مانند اين روز مبارک را جشن بگيرد؛ زیرا ولادت حسين و پدر حسين عليهما‌السلام به‌نوعى به‌معناى ولادت خود امت است. 🔰اگر روز مبعث روز ولادت انديشه‌اى آسمانى است كه در دين بزرگ اسلام ظهور يافته، پس اين ايام مبارک ولادت [معصومين عليهم السلام‌] روزهايى است كه رهبران فرخنده دين را به آن عطا و بدين‌وسيله بنيان اساسى وجود امت را تكميل كرده است و از پى آن، انديشه با رهبرى پيوند خورده و در نتيجه، امتى به‌وجود آمده كه «بهترين امتى است كه براى مردم پديدار شده است» [آل‌عمران:١١٠]. 🔰بدين ترتيب احساس مى‌كنيم با تمام وجود به اين مناسبت‌هاى مبارک تعلق داريم و وابستگى ما به آن‌ها وابستگى‌ای حياتى است؛ زيرا اين ايام، مناسبت‌هاى مربوط به وجود بزرگ‌تر ما به‌عنوان امتی زنده و پوياست؛ امتى كه علَم اسلام و مشعل توحيد را به‌دست داريم و بر روى زمين از پيام آسمان دفاع مى‌كنيم. 🔰 بنابراين، بزرگداشت حسين عليه‌السلام در روز ولادت يا شهادت يا در ايام حماسۀ بزرگ زندگى او، براى ما تنها يادآورى گذشته‌ای باشكوه نيست، بلكه اين مناسبت‌ها بيانگر جزئى از بنيان اساسى وجود يك امت است؛ ازاين‌رو وقتى امت اسلام در مناسبت‌هاى مربوط به امام حسين و امام على عليهماالسلام و ديگر مناسبت‌هاى اسلامى، به برپايى آيين‌هاى اسلامى مى‌پردازد، در واقع وجود خودش را به‌عنوان امت تحكيم مى‌كند و توجهش را به عناصر اساسى اين وجود بيشتر مى‌نمايد. 📚 کتاب بارقه‌ها، صفحه ۲۱۸ 🆔 @shahidsadr

🌻🌻 حیاتی به گسترۀ هستی 🌻حسین علیه‌السلام کسی است که همۀ قداست‌های انسانیت را در یگانگی معجزه‌آسای خود خلاصه کرد. حیاتی در روح بی‌همتای او موج می‌زد که زندگی می‌ساخت؛ ازاین‌رو بر او گران آمد که این حیات را تنها برای خود بخواهد، پس آن را به عقیده‌ها بخشید و به نسل‌ها ارزانی داشت. این چنین زندگی حسین علیه‌السلام در هستی گستره یافت و از زندگی محدود یک انسان به زندگی گرانمایه و جاوید الگوی والای اسلام تبدیل شد و همچون وجدانی نیک‌خواه در دل نسل‌های آگاه بنی‌آدم ادامه یافت. 📚 کتاب امامان اهل‌بیت، صفحه ۵۵٧ 🆔 @shahidsadr

🌻 حیاتی به گستره هستی #نسخه_استوری 🆔 @shahidsadr

🌻🌻 درمانی از دعا برای مشکلات امت   🌻این امام والا، با بلاغت بی همتا و توانمندی بر شیوه های تعبیر عربی و برخورداری از ذهنیتی ربانی و سرشار از دل‌انگیزترین و ظریف‌ترین معانی برای تصویر پیوند آدمی با پروردگارش و اشتیاقش به آفریدگار خویش و وابستگی اش به مبدأ و معاد خود - توانست به ارزش‌های اخلاقی و حقوق و تکالیفی که از این میان برون می‌آید، پیکره بخشد و توانست با چنین موهبت‌هایی که به ایشان داده شده بود، از میان دعا فضایی روحانی در جامعۀ اسلامی بپراکند و در آنجا که توفان فریبندگی‌ها بر انسان مسلمان می‌وزد، او را برجا سازد و آنجا که زمین او را سوی خود می‌کشاند، پیوند او را به پروردگارش محکم سازد. 🌻 امام بر آن ارزش های روحانی که در انسان بالیده بود، پا فشرد تا او در دورۀ توانگری و ثروت نیز از آنها پاسداری کند؛ چنان‌که وقتی سنگ گرسنگی بر شکم می بست، پاسداری کرده بود. 📚 کتاب امامان اهل‌بیت، صفحه ۵۷۳ 🆔 @shahidsadr

🌻🌻 درمانی از دعا برای مشکلات امت 🌻برای امام زین‌العابدین علیه‌السلام چنین مقدر شده بود که پس از شهادت پدر ارجمندش مسئولیت‌های رهبرانه و روحانی خود را به عهده گیرد . ایشان در نیمۀ دوم از سدۀ نخست بِدین کار پرداخت . این مرحله از حساس‌ترین مراحل زندگی امت در آن برهه بود؛ زیرا این مرحله، موج اول فتوحات را در پی داشت. این موج با تأثیر روحانی و شور نظامی و عقیدتی خود گستره یافت و عرش قیصریان و کسراییان را به لرزه انداخت و ملت های گوناگون و سرزمین های گسترده ای را به دعوت جدید خود پیوند داد . این چنین مسلمانان در گذر نیم قرن فرماندۀ بخش اعظم جهان متمدن در آن روزگار شدند. 🌻گرچه این فرماندهی از مسلمانان، ابرقدرتی در سطح جهان از سویۀ سیاسی و نظامی ساخت، اما آنان را در معرض دو خطر بزرگ بیرون از حوزۀ سیاسی و نظامی قرار داد . 🌻[یکی از خطرها] از موج رفاهی ناشی شد که به‌دنبال گستردگی شگفت سرزمینی، جامعۀ اسلامی را درنوردید؛ زیرا موج های رفاه، هر جامعه ای را در معرض خطر قرار می دهد و سبب می شود این جامعه با خوشی‌های دنیا همراه شود و در آراستگی‌های این دنیای کرانمند زیاده‌روی کند و فهم فروزانش از ارزش های اخلاقی و پیوندهای روحی با خداوند و روز قیامت خاموشی گیرد و از اهداف بزرگی جدا شود که این پیوندها پیش روی آدمی می نهد. این پیشامدی بود که در عمل رخ داد. نگاهی گذرا به کتاب «اغانی» ابوالفرج اصفهانی کافی است تا این وضعیت آشکار شود. 🌻امام علی‌بن‌حسین علیه‌السلام این خطر را احساس کرد و آغاز به درمانش نمود. ایشان از دعا بنیانی برای این درمان نهاد. «صحیفۀ سجادیه» - که در دسترس شماست، برایند این درمان بود. 🌻این امام والا، با بلاغت بی همتا و توانمندی بر شیوه های تعبیر عربی و برخورداری از ذهنیتی ربانی و سرشار از دل‌انگیزترین و ظریف‌ترین معانی برای تصویر پیوند آدمی با پروردگارش و اشتیاقش به آفریدگار خویش و وابستگی اش به مبدأ و معاد خود - توانست به ارزش‌های اخلاقی و حقوق و تکالیفی که از این میان برون می‌آید، پیکره بخشد و توانست با چنین موهبت‌هایی که به ایشان داده شده بود، از میان دعا فضایی روحانی در جامعۀ اسلامی بپراکند و در آنجا که توفان فریبندگی‌ها بر انسان مسلمان می‌وزد، او را برجا سازد و آنجا که زمین او را سوی خود می‌کشاند، پیوند او را به پروردگارش محکم سازد. 🌻 امام بر آن ارزش های روحانی که در انسان بالیده بود، پا فشرد تا او در دورۀ توانگری و ثروت نیز از آنها پاسداری کند؛ چنان‌که وقتی سنگ گرسنگی بر شکم می بست، پاسداری کرده بود. 📚 کتاب امامان اهل‌بیت، صفحه ۵۷۳ 🆔 @shahidsadr