🔻داستان انتخابها
(یادداشت #معصومه_خوانساری بر رمان #رمق نوشتۀ #مجید_اسطیری)
▪️ «..."رمق" در لغت به معنای نیرویی که باقی جان را نگه میدارد (فرهنگ عمید)، اطلاق میشود. ماجرایی که باعث شد شخصیت اصلی، سبک و روش زندگیش را بیابد. کتاب رمق "مجید اسطیری" از شهرستان ادب، ما را راهی امجدیه میکند تا تاریخ فوتبال آن سال را با یک رخداد تاریخی در ۱۹ اردیبهشت ۴۷ موازیسازی کنیم که بهواسطۀ آن مردم در آن روز به میدان آمدهاند. "رئوف" نقش مهمی در شکلگیری آن دارد.
توالی رخدادها و وقایع در جهان داستان رمق، منظم است و طرح بهطورمستقیم پیش میرود. داستان، خوشخوان و سرراست نقل میشود. زبان ساده و نوجوانپسند کتاب برمیگردد به فضا و انتخابهایی که "رئوف" شخصیت اصلی با توجه به سنش دارد. اطلاعاتی که نویسنده از همان پاراگرافهای ابتدایی بهصورت قطرهچکانی به مخاطبش میدهد، باورپذیری و علت و معلولی اثر را میسازد...»
🔗 متن کامل این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید:
shahrestanadab.com/Content/ID/11286
☑️ @ShahrestanAdab
🔻شعرهای اعتراضآمیز و انسانمدار
(یادداشت #حسنا_محمدزاده بر مجموعهشعر #دارم_خجالت_میکشم_از_این_که_انسانم سرودۀ #مرتضی_امیری_اسفندقه)
▪️«...درواقع شعر، فرصتی برای به موسیقی رساندن زبان است. یکی از هنرمندیهایی که در این اشعار به وفور به کار رفته، همنشینی هدفمند صامتها و مصوتها و همآواییشان برای رسیدن به غنای موسیقی درونی است؛ نوعی همنشینی که بر پایۀ "تکرار" استوار است و بسامد آن در مصوتها، صامتها، واژگان و حتی تکرار جمله، به غنای موسیقیایی اثر میانجامد و علاوه بر آن میتواند تداعیگر صدا، تصویر و یا صحنهای در ذهن مخاطب باشد و آواها (واجها) در کنار دیگر عناصر شعر میتوانند در انتقال مفهوم و احساس شاعر مؤثر باشند، مانند تکرار صامت "ک" و زایش مستمر زبان در بازی با کلماتی مانند: "کشته، کشاکش، که، کشتار، کلافه، کلمات، سبک" که صداهای حاصل از ضرب و شتم و به عبارتی "کیوکیو"ی میدان جنگ را در ذهن تداعی میکنند:
که کشته داد و شما در کشاکش کشتار/ کلافۀ کلماتی که تازهتر باشند/ و کشتهمردۀ سبک و سیاق نو بودید...»
🔗 ادامۀ این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید:
shahrestanadab.com/Content/ID/11281
☑️ @ShahrestanAdab
شهرستان ادب
🔻فرار مغزها
(شعر طنزی از کتاب #دانشگاه_نامه سرودۀ #عباس_احمدی به مناسبت #روز_دانشجو)
▪️الهی جانِ ما را روشنی ده
تنی از جنس آدم آهنی ده
مبادا مغزمان آکبند ماند
لب احساس، بیلبخند ماند
*
شنیدستم که یک تن از بزرگون
چنین فرموده پشت یک تریبون:
«جوان گر صاحب یک مغز باشد،
تماماً حرف و فعلش نغز باشد
فرار از میهن خود کی نماید؟
رهِ بیغیرتی کی طی نماید؟
مرو خارج که مشحون از فساد است
تمام آرزوهایت به باد است
ره عشق و صفا بر خود نبندی
به ما داخلنشینان هی نخندی
در ایران باشی و بیکار باشی
به از آن خوار استکبار باشی
در ایران باشی و معتاد باشی
شرف دارد که دشمنشاد باشی
نرو جانم به هاروارد و ام.آی.تی
سر جایت نشین، ای بچه قرتی!
چقدر آخر نمکنشناس و پستی
نمک خوردی، نمکدان را شکستی!
چرا دور سر کشور نگردی؟
برو خارج، الهی برنگردی!»
خلاصه توپ آن استاد پر بود
ولی مغز خودش یک ذره قُر بود
نمیدانست آن تخم دو زرده
در ایران رایگان تحصیل کرده
بسی صرفش شده خرج و مخارج
مواجب میرود در جیب خارج
به مفتی میرود از دست کشور
بَرد کیف ورا بیگانۀ خر
بسی از رتبههای تاپ کنکور
شدند از موطن و اصحاب خود دور
به عشق پیشرفت کار و تحصیل
به لندن رفت بچۀ ناف منجیل
جوان مستعدّ اهل طالش
گرفته از تورنتو یک پذیرش
ز ترس قحطسال آب و دانه
پریده کفتر جلدی ز خانه
سؤالی لاجرم در ذهن بنده است
که شاید گفتنش اسباب خنده است:
«نمیشد اینهمه مخ گر فراری
چه بُد تکلیف کار و بار، باری؟
اگر بودند مخها توی ایران
چه پستی میگرفتند آن بزرگان؟»
تشکر میکنم از خارجیها
که کردند اشتغالی را مهیا!
خلاصه، ملک ایران است اینجا
فرار مغز، آسان است اینجا
☑️ @ShahrestanAdab
🔻«آلونکهای غمانگیز» به روایت #ایزابل_آلنده | از کتاب #عاشق_ژاپنی
(سیوششمین صفحه از #یک_صفحه_خوب_از_یک_رمان_خوب ویژۀ شانزدهم آذر در پروندۀ #ادبیات_ضدآمریکایی)
▪️«خانوادۀ فوکودا پنجره هایشان را پوشاندند و پشت در مشرف به خیابانشان قفل گذاشتند. ماه مارس بود و آنها کرایۀ یک سال را پرداخته بودند و همینطور بیعانۀ خرید یک خانه که به محض این که چارلز به سن قانونی رسید، خانه را بخرند. آنها هرچه را نمیتوانستند با خود ببرند یا به فروش نمیرسید، انداختند دور؛ چون دلالهای فرصتطلب چیزهای آنها را بیست برابر زیر قیمت میخریدند. فقط چند روز وقت داشتند که ترتیب اموال خود را بدهند. هرچه را میتوانستند در چمدان جا دادند و سوار اتوبوسهای شرم شدند. مجبور شده بودند این توقیف را بپذیرند؛ در غیر این صورت، باید دستگیر میشدند و با عواقب خیانت در جنگ روبهرو میشدند...»
🔗 متن کامل این صفحه را در سایت شهرستان ادب بخوانید:
shahrestanadab.com/Content/ID/11288
🔗 همچنین برای خواندن مطالب دیگر پروندۀ ادبیات ضدآمریکایی به صفحه مخصوص آن در سایت شهرستان ادب مراجعه نمایید:
shahrestanadab.com/ادبیات-ضدآمریکایی
☑️ @ShahrestanAdab
🔻عشق در سالهای جنگ
(یادداشت #پرستو_علی_عسگرنجاد بر رمان #وضعیت_بی_عاری اثر #حامد_جلالی)
▪️«...برای خوانندهای که وضعیت بیعاری را نخوانده و میخواهد از خلال اینیادداشت به محتوای آن پی ببرد، هر اشارهای به طرح رمان، ظلمی است در حق نویسندهاش که روزها زحمت کشیده تا اینداستانهای تودرتو را در دل شخصیتهای متعددش، بتند و زندگی آنها را با هم پیوند بدهد. اما به رسم وظیفۀ هر یادداشت نقدی، باید بگویم درونمایۀ وضعیت بیعاری، "عشق" است؛ عشق با تمام ملحقات آن همچون فراق، رنج، شوریدگی، تعالی و در متعالیترین وجه آن، شهادت. طرح اولیۀ اثر، روایت عشق دختری مسلمان به نام "حلیمه" است به پسری صبّی به نام "رام" از روزگار نوجوانی ایندو تا واپسینسالهای زندگیشان با و بی هم...»
🔗 ادامۀ این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید:
shahrestanadab.com/Content/ID/11291
☑️ @ShahrestanAdab
شهرستان ادب
🔻گزارش تصویری دومین شب از «شبهای شعر اعتراض»، ویژه شعر طنز 🔗 shahrestanadab.com/Content/ID/11285
🔻مشروح دومین شب از «شبهای شعر اعتراض»، ویژه شعر طنز
🔗 shahrestanadab.com/Content/ID/11292
#شعر_اعتراض
☑️ @ShahrestanAdab
🔻یادگاری
(غزلی از #محمدتقی_بهار در سالروز تولد #ملک_الشعرا_بهار)
▪️میان ابرو و چشم تو گیر و داری بود
من این میانه شدم کشته، این چه کاری بود
تو بیوفا و اجل در قفا و من بیمار
بمردم از غم و جز این چه انتظاری بود؟
مرا ز حلقۀ عشاق خود نمیراندی
اگر به نزد توام قدر و اعتباری بود
در آفتاب جمال تو زلف شبگردت
دلم ربود و عجب دزد آشکاری بود
به هر کجا که ببستیم باختیم ز جهل
قمار جهل نمودیم و خوش قماری بود
تمدن آتشی افروخت در جهان که بسوخت
زعهد مهر و وفا هرچه یادگاری بود
بنای این مدنیت به باد میدادم
اگر به دست من از چرخ اختیاری بود
میی خوریم به باغی نهان ز چشم رقیب
اگر تو بودی و من بودم و بهاری بود
☑️ @ShahrestanAdab
🔻بهار جاودان | نگاهی به زندگی و آثار #ملک_الشعرا_بهار
(یادداشتی از #رویا_رسولی در سالروز تولد #محمدتقی_بهار)
▪️«...آثار بهار از نظر کمیت بسیارند و به لحاظ درونمایه طیف گستردهای را دربرمیگیرند. پارهای از آثار او در زمان حیاتش به صورت کتاب و مقاله منتشر شده و پارهای دیگر، پس از درگذشت او به وسیلۀ بازماندگان و علاقمندان گردآوری گردیده و به چاپ رسیده است. آثار منثور و منظوم بهار متنوع است و انواع شعر سنتی و اشعار به زبان محلی، تصنیف و ترانه، مقالهها و سخنرانیهای سیاسی و انتقادی، رسالههای تحقیقی، نمایشنامه، اخوانیات و مکتوبات، تصحیح انتقادی متون، ترجمههای متون پهلوی، سبکشناسی نظم و نثر، دستور زبان، تاریخ احزاب، مقدمه بر کتابها و حواشی بر متون –بهخصوص شاهنامۀ فردوسی را دربرمیگیرد...»
🔗 ادامۀ این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید:
shahrestanadab.com/Content/ID/11294
☑️ @ShahrestanAdab